Taşizm

Taşizm, resim sanatında düzensiz biçimli renk lekeleri ve damlalarının kullanılmasını temel alan sanat biçimidir. Terim, Fransızca “tache” (leke) sözcüğünden türetilmiştir. Bu anlayış önceden bir resmetme eylemini yadsıyarak, sanatsal yaratmada rastlantısalcılığın ön plana alınmasını öngörmektedir. Amerika'da ortaya çıkan soyut dışavurumculuk akımının Avrupa sanatındaki eşleniği olarak değerlendirilebilir. Bu akıma verilen diğer adlar l'art informel (Amerikan sanatındaki action painting benzeri) ve abstraction lyrique (Amerikan sanatındaki Lyrical Abstraction benzeri)dir.

Paris Okulu terimi II. Dünya Savaşı'nın ardından taşizm yerine kullanılmaya başlamıştır. Bu akımın önemli destekçileri arasında Jean Dubuffet, Pierre Soulages, Nicholas de Stael, Hans Hartung, Serge Poliakoff ve Georges Mathieu gibi sanatçılar bulunmaktadır.

Chilvers'a göre taşizm terimi ilk kez 1951 yılında kullanılmış (Fransız eleştirmenler Charles Estienne ve Pierre Guéguen tarafından ortaya atılmıştır) ve Fransız eleştirmen ve ressam Michel Tapié tarafından yazılan Un Art autre (1952) adlı kitapla tüm dünyaya duyurulmuştur.

Kübizme tepki olarak doğan taşizm; ani fırça darbeleri, damla ve lekelerle özdeşleştirilmiş ve zaman zaman hat sanatını andıran bir kimliğe bürünmüştür.

Taşizm, sanat eleştirisinin ön planda olduğu 1950'li yılların Fransası'nda başı çeken Art Informel akımıyla da yakından ilintilidir. Ne var ki, bu akımın algılanma biçimi geleneksel anlayışla pek örtüşmemektedir.[1]

Sanatçılar

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. Troy Dean Harris, Art Informel'e ilişkin bir yorum. 2009, Bauddhamata 11.6.09.

Kaynakça

This article is issued from Vikipedi - version of the 7/27/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.