Wagner Kanunu

Kamu Maliyesi
Hükûmet serisinden

Maliye teorisi İktisadi düşünce okulları Klasik iktisat İktisadi rasyonalite Anayasal iktisat Kamu maliyesi teorisi İktisadi istikrar İktisadi kalkınma Regülasyon Kamu hizmeti Piyasa başarısızlığı Devlet başarısızlığı Dışsallık
Kamu harcaması Reel harcama Transfer harcaması Cari harcama Yatırım harcaması Çoğaltan etkisi Hızlandıran etkisi Dışlama etkisi Wagner Kanunu Mali yanılsama Kamusal mal
Kamu geliri Vergi Resim Harç Parafiskal gelir Şerefiye Mali tekel Emisyon Devalüasyon Özelleştirme
Devlet borçlanması Bütçe açığı Cari açık Devlet tahvili Hazine bonosu Mali kural Altın kural İç borç Dış borç Türkiye'de dış borç tarihi Konsolidasyon Konversiyon Monetizasyon Baker planı
Kamu bütçesi Bütçe teorisi Türk bütçe sistemi Bütçe kanunu
Maliye politikası İhtiyari maliye politikası Otomatik stabilizatör Enflasyon Deflasyon Stagflasyon Gelir dağılımı Sabit kur Esnek kur Para politikası
Vergi hukuku Türk vergi sistemi

Wagner Kanunu, kamu harcamalarının toplam ekonomik faaliyetler içerisindeki payının, ekonomik gelişme ile birlikte artması durumu anlamına gelen ve Alman iktisatçı Adolph Wagner'in adıyla anılan kanundur.^[1] Wagner, gelişmiş ülkelerde kişi başına düşen gelir arttıkça, sosyal gelişmelere paralel olarak bu ülkelerde kamunun ekonomi içindeki payının büyümesinin kaçınılmaz olduğunu ileri sürmüştür.

Kaynakça

↑ "PUBLIC EXPENDITURE: THEORIES AND GROWTH". 22 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20120422141153/http://www.egyankosh.ac.in/bitstream/123456789/25362/1/Unit-10.pdf. Erişim tarihi: 9 Aralık 2011.

This article is issued from Vikipedi - version of the 7/16/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.