II. Valdemar
| II. Valdemar | |
|---|---|
| Danimarka Kralı | |
| Hüküm süresi | 1202-1241 |
| Önce gelen | VI. Knud |
| Vekili | IV. Erik |
| Babası | I. Valdemar |
| Annesi | Minskli Sofia |
| Doğum |
1 Ocak 1170 Danimarka |
| Ölüm |
28 Mart 1241 (71 yaşında) Danimarka |
II. Valdemar (lakabı Muzaffer Valdemar, Danca: Valdemar Sejr, d. 1170, Danimarka - ö. 28 Mart 1241, Danimarka), 1202-41 arasında Danimarka kralı. Danimarka'nın Baltık imparatorluğunu batıda Schleswig'den doğuda Estonya'ya kadar genişletmiştir.
Kral I. Valdemar'ın oğlu, IV. Knud'un da kardeşiydi. 1188'de Schleswig dükü oldu ve Holstein (Kuzey Albingia) ile Hamburg'u aldı (1200-01). IV. Knud'un ardılı olarak 1202'de tahta çıktıktan sonra, Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu tahtı için başlangıçta Welf Hanedanı'nın adayı IV. Otto'yu destekledi. Otto da Valdemar'ın Holstein üzerindeki egemenliğini tanıdı. Daha sonra Otto ile bozuşan Valdemar, Welflerin oluşturduğu bir ittifakı yendi (1214) ve Otto'nun rakibi Friedrich'in (sonradan imparator II. Friedrich) yanında yer aldı. Friedrich, Vend (Slav) topraklarıyla Elbe ve Elde nehirlerinin kuzeyinde kalan Alman topraklarını Valdemar'a bıraktı.
1206'dan sonra Baltık bölgesinin doğu kesiminde Hıristiyanlığın yayılması amacıyla düzenlenen seferlere katılan Valdemar, 1219'da, Fratres militiae Christi (Kılıç Şövalyeleri), Riga piskoposu Albrecht ve bir Vend donanmasının desteğiyle Estonya'ya saldırdı. Reval'de (Tallinn) kazandığı zaferden sonra, tüm Estonya'yı egemenliği altına aldı; ülke Reval ve Dorpat (Tartu) piskoposluk bölgelerine ayrıldı. Müttefikleriyle arasında çıkan anlaşmazlıklar Estonya'daki topraklarının yeniden paylaşımını gerektirdi (1222). Bundan sonra yalnızca Reval ve kuzey Estonya Valdemar'da kaldı.
Valdemar 1218'de, geniş Danimarka imparatorluğu üzerinde hanedanının egemenliğini korumak için kendisiyle birlikte hüküm sürmek üzere oğluna da taç giydirdi. Bundan kısa süre sonra Kont Heinrich von Schwerin tarafından Kuzeydoğu Almanya'da, ummadığı bir anda oğluyla birlikte yakalandı ve tutsak edildi. Danimarkalı ve Alman vasallarından yardım gelmediği için 1225'e değin tutsak kaldı. Uzun pazarlıklardan sonra serbest bırakılmasına karşılık olarak Baltık ötesinde yalnızca Rügen ve Estonya'yı elinde tutmayı kabul etti. Ayrıca oğullarıyla birlikte çok sayıda rehine bıraktığı gibi büyük bir fidye ödedi. 1227'de karşı saldırıya girişti, ama Bornhöved'de kesin bir yenilgiye uğrayınca Kuzey Almanya'daki imparatorluğu sona erdi. Estonya'daki Danimarka egemenliği de sarsıldı, ama Valdemar Kılıç Şövalyeleri'yle anlaşarak (1238) Estonya'daki mülklerini korudu.
Dışarıdaki başarısızlıklarına karşın Valdemar Danimarka'da güçlü bir yönetim kurdu. Çeşitli reformlar yaparak, I. Valdemar tarafından başlatılmış olan ordunun yeniden örgütlenmesini tamamladı. Toprak sahibi köylülere, askerlik hizmeti karşılığında vergi bağışıklığı tanıdı. Kiliseyi ve soyluları etkin bir denetim altına aldı, yasaları yeniden düzenledi ve çıkardığı Jutland Yasası'yla (1241) monarşinin gücünü artıracak biçimde yasama sistemini değiştirdi. Ülkeyi geniş feodal mülklere ayırarak, her birinin başına bir oğlunu getirmesi, ölümünden sonra yıkıcı bir iktidar mücadelesine yol açtı.[1]
Kaynakça
| ||||||||||||||||||||||||
