Konurlu

Konurlu
—  Köy  —
Yozgat
Ülke	Türkiye
İl	Yozgat
İlçe	Sarıkaya
Coğrafi bölge	İç Anadolu Bölgesi
Nüfus (2000)
- Toplam	210
Zaman dilimi	UDAZD (+3)
İl alan kodu	0354
İl plaka kodu
Posta kodu	66650
İnternet sitesi: YerelNet YerelNET sayfası

Konurlu, Yozgat ilinin Sarıkaya ilçesine bağlı bir köydür.

Tarihçe

Not: Konurlu köyü, Oğuzların Avşar boyuna mensuptur. Avşarlar köye 1840 yılında yapılan iskan ile yerleşmiştir. (Bakınız: Rahmi Deniz Özbay; Tanzimat Sonrasında Akdağ Kazası Civarına Afşar Türkmenlerinin İskanı-1256/1840, XIV. Türk Tarih Kongresi)

Koyumuzun kesin yerlesim tarihi bilinmemekle birlikte bir rivayete gore Turklerin Anadolu'ya yerlestigi Anadolu beylikleri donemine (Turkmen boylarinin Anadolu'ya yerlesme donemine) kadar dayanmaktadir. Atalarimiz hayvancilikla ugrasmislar, ata binmek, ok ve cirit atma konusunda hunerliydiler ayni zamanda gures ata sporumuzdur. Koyumuz, pehlivanlar cikarmis. Bir rivayete gore okuzler yoruldugu veya yokusu cikamadigi zaman, Omer pehlivan ( Koca Omer) kagni ile yukunu yokusu zorlanmadan cikarirmis. Atalarimiz Anadolu'da at sirtinda cesitli yerlesim alanlarinda yasamislar sonunda Bozok diyarinin kucuk bir koyune yerlesmislerdir. Anadolu'ya Turk kulturunun yerlesmesine de katkida bulunmuslardir. Koyumuzde hala yuz yillardir yasayan eski Turkmen kilim ve motiflerinin izleri bulunmaktadir. Bir rivayete gore koyumuzdeki ilk yerlesimin 14 hane oldugu, hayvanciligin yaninda karasabanla ciftcilik yapildigi, su kaynaklarinin bulundugu, yasanabilecek ve konuksever insanlarin yasadigi yer anlamina gelen konurlu denilmektedir.

Kültür

Kultur ve Geleneklerimiz

Konurlu koyu konukseverligin, sayginin, sevginin ve hosgorunun hakim oldugu sirin bir Anadolu koyu ve Bozok diyaridir. Koyumuzun kurulusundan beri buyuklerimiz yolcu ve misafirlere cok buyuk onem vermislerdir. Atalarimiz tarihte (Selcuklu ve Osmanli imparatorlugu) donemindeki yolcu ve kervanci hanlari gibi misafirhaneler yapmislar (Koyumuze gelen misafirlere din, dil ve hiçbir ayrim gozetmeksizin koy odalarinda agirlanir, korunur ve kollanirdi.) yolculara ve kimsesizlere sahip cikilarak onlarin koyumuzde huzurlu bir sekilde kalmalari saglanirdi. Yiyecek, icecek, yatacak gibi her turlu ihtiyaclari ucretsiz olarak karsilanirdi. Koyde gorev yapacak ogretmen, imam, saglik gorevlisi vb kisiye sahip cikilir. Onlar artik koyumuzun kendi evladi olarak gorulur, korunur ve kollanir. Bu kisilerin her turlu ihtiyaclari koylu tarafından, imkanlari olcusunde karsilamaya ozen gosterilir.

Koyumuzun onemli isleri ve sorunlari eskiden köy odalarında ihtiyar meclisi ve koyun ileri gelenleri tarafından tartisilirdi. Ihtiyar meclisi, koy muhtari ve heyetine tavsiyelerde bulunurlardi. Muhtar ve heyetimizde de bu bilirkisilerin tavsiye ve goruslerine deger verirlerdi. Anlasmazliklar ve sorunlar muhtarimiz, heyetimiz, koyumuzun ileri gelenlerinin (bilirkisilerinin) de destek ve yardimiyla daha rahat cozulurdu. Koylumuz halka hizmeti hakka hizmet olarak kabul ederdi. Koyumuzde hep saygi ve hosgoru ortami hakimdi. Koyumuz icin en uygun plan ve projeler gelistirilir ve yardimlasarak gerceklestirilirdi. Koylumuzun teveccuhunu kazanan muhtar ve bu heyetler koyumuze uzun sure hizmet ederler.

Atalarimizdan vatanimizin, bayragimizin, kur'an'imizin ve ekmegin kutsalligini ogrendik. Bizi millet yapan bu kultur ve gelenekleri cocuklarimiza da kucuk yaslarda ogretmeye calisiriz. Koyumuzun buyuklerinden rahmetli İsmail Çavuş (İsmail Özel) uzun yıllar birçok cephede vatan savunmasına katılmıştır. Kurtuluş savaşı sonrasında Gazi Madalyası ile onurlandirilmış, bulunduğu cephelerdeki yaşanan zorlukları anılarında aktarmıştır. Rahmetle anıyoruz. (Ruhuna El Fatiha)

Anne ve babaya saygi da kulturumuzun en belirgin ozelligidir. Anne, baba ve buyuklerin yaninda yuksek sesle konusmak saygisizlik kabul edilir ve ayiplanirdi. Koyumuzde birlik ve beraberlige buyuk onem verilirdi. Buyuklerin sozu kesilmez ve saygiyla sonuna kadar dinlenirdi. Yururken buyuklerin onune gecilmez ve yol verilirdi. Bir meclise veya koy odasina girildiginde once selam verilirdi. Selam alindiktan sonra meclise ve koy odasina giren misafirlere yer gosterilirdi. Bir Yasli buyugumuz meclise girdiginde herkes ayaga kalkar ve oturdugu yere buyur ederdi. Koyumuzun isleri IMECE denilen bir cesit yardimlasma usulu ile yapilir. Ornegin camii, okul vs ihtiyaclari koylulerimizin yardimlasmasi seklinde gerceklestirilmistir. Bu konuda imkani daha iyi olan hayirsever koylulerimiz yarisirlardi.

Koyumumuzde dugunler eskiden 7 gun ve 7 gece surerdi. Bu sure icerisinde cesitli dugun eglenceleri yapilirdi. Cuma gunu erkek dugun sahibinin evine bayrak ve sancagin simgesi dikilirdi. Bu kisilerden gelecek neslin bayragi ve sancagi yuceltmesi ve milletimize hayirli olmasi icin dualar edilirdi. Dugun suresince halaylar cekilir, gures musabakalari, at yarislari, cesitli oyunlar ve yarismalar duzenlenirdi. Turkuler, ilahiler ve maniler soylenirdi. Bu ozel gunlere yakin akrabalar, dostlar ve cevre koyluler davet edilerek bu mutlu gunler birlikte paylasilirdi.

Konurlu koyunun bazi yemekleri:

Cayir bicerken bulgur pilavinin ve coban salatanin tadi bir baska olurdu. Ilkbahar da madımak ve cacik yemeginin tadi cok lezzetli olurdu. Es ve dostlarimiza kislari arabaşı ikram edilirdi. Manti ve eriste koyumuzun hatiri sayilir yemeklerinden kabul edilirdi. Bulamac asi soguk havalarda icimizi isitirdi. Yemeklerden sonra kaysi hosaf'inin tadi bir baska olurdu. Ozel gunlerde hedik kaynatilir ve kavurga kavrulurdu. Sahurda pisi ve muska yapilirdi. Tandir ve testi kebabi yozgatimiza ve yoremize ozgu cok ozel damak tadi olan yemektiir. Tarhana corbasi,katikli as (keskek) ve dugurcuk corbasi kisin icimizi isitirdi. Ramazanlarda, dugunlerde ve bayramlarda sini baklava, burma tatlisi, borek, bazlama, gozleme, katmer yapilirdi. Haside analarimizin, ninelerimizin ozel yemegi idi.

Gunluk ekmegimiz analarimiz, hanimlarimiz ve kizlarimiz tarafından yapilirdi. Hamurlar elle yogrulur yufka ve bazlama acilarak tandirlarda pisirilirdi. Sicak bazlama mis gibi kokardi. Bu sicak bazlamanin icine gunluk beyaz koyun peyniri, bahceden taze koparilan salatalik ve domatesli durumun nefis bir tadi vardi. Koyumuzun havasi, suyu, dogal yapisi ve koy odasinin sohbetleri yasama renk katardi. Bu havayi hicbir yerde bulmak mumkun degil. Her Yil 3-5 kup (canak) Pezzik ve lahana tursusu kurulur ve butun yil boyunca tuketilirdi.

Kaynak: Koyumuzun yasli ve ileri gelenlerinden Turan Aslan. Turkmenoglu boyundan Sukru'nun oglu Turan.(2010, Su anda 83 yasinda olan bu buyugumuz askerlik (2.dunya savasi yillarindan) gunlerinden baslayarak gunluk not ve Koydeki tarihi gelismeleri tutmaktadir. Koyumuz hakkindaki derlemeleri ve kusaktan kusaga aktarilan miras ile yaklasik olarak koyumuzun son 150 yillik tarihine isik tutan bir buyugumuzdur. Bu asirlik ulu cinarimizi, degerli buyugumuzu bu konudaki katkilari icin saygi ve hurmetle aniyoruz.) Koyumuzun ileri gelenlerinden bu degerli buyugumuz 20.11.2011 hakkin rahmetine kavusmustur. Kendisinin hizmetlerini saygi, hurmet ve rahmetle aniyoruz. Allah kendisinden razi olsun. Merhum Buyugumuz TURAN ASLAN' in ruhuna el fatiha.

Coğrafya

Yozgat iline 88, Sarıkaya ilçesine 10 km uzaklıktadır. Koyumuz boztepe ve bestepe olmak iki tepe arasindadir. Koyun ortasindan oz denilen su (cay) gecmektedir. Cayin gectigi alanlar verimli topraklardan olusur. Ayrica baraj havzasinda pancar ve bahce isleri yapilir. Ayrica koyumuzun Bolveren, Gungormez, Kubalca, Bestepe ve Boztepe gibi tahil yapilan tarim alanlari mevcuttur. Koyumuzde eski Anadolu uygarliklarinin izleri bulunmaktadir. Hoyuk koyumuzun Hitit uygarligina ait oldugu sanilan tarihi bir yerdir.

İklim

Köyün iklimi, karasal iklim etki alanı içerisindedir.

Nüfus

Yıllara göre köy nüfus verileri
2007
2000	210
1997	180

Ekonomi

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.

Altyapı bilgileri

Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu şebekesi yoktur ancak kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

Dış bağlantılar

• Yerelnet