NGC 1365
Koordinat:
03s 33d 36,4sn; -36º 08' 25″
 | ||
| Gözlem verisi Dönem J2000 | ||
|---|---|---|
| Takımyıldız | Ocak | |
| Bahar açısı | (α) | 03s 33d 36.4sn[1] |
| Yükselim | (δ) | -36° 08′ 25″[1] |
| Galaksi sınıfı | (R')SBb(s)b Sy1.8[1] | |
| Açısal boyut | (V) | 11′.2 × 6′.2[1] |
| Görünür parlaklık | (V) | 10.3[1] |
| Yüzey parlaklığı | (SB) | 13,9[2] |
| Fiziksel özellikler | ||
| Bağlı birlik | Ocak kümesi | |
| kırmızıya kayma | (+5457 ± 3) ∙ 10-6[1] | |
| Dikey hız | +1636 ± 1 km/sn[1] | |
| Uzaklık | 56.2 ± 2.6 MIy (17.2 ± 0.8 Mpc)[3] | |
| Yarıçap | 80,000 Iy | |
| Tarihçe | ||
| Kâşif |  James Dunlop | |
| Keşif yılı | 1826 | |
| Katalog başlıkları | ||
| NGC 1365 • GC 731 • IRAS 03317-3618 • ESO 358-17 • h 2552 • MCG -6-8-26 • PGC 13179 • SGC 033141-3618.4 • Dun 562 • VV 825 • HIPASS J0333-36 | ||
| Ayrıca bakınız: | ||
NGC 1365, Ocak takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 56 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan bir çubuklu sarmal gökada. James Dunlop tarafından 24 Kasım 1826 tarihinde keşfedilmiştir.
Görünen büyüklüğü 50″ × 40″ olan gökadanın çekirdiği ovale benzemektedir.[4] Çarpıcı bir çubuğa sahip olan gökada, çubuklu sarmal gökadalara verilebilecek en güzel örneklerdendir ve Tip 2 Seyfert Gökadasıdır. Dünya'dan bakıldığında saat yönünde dönmektedir ve bir turu yaklaşık olarak 350 milyon yıl sürer. Diğer sarmal gökadalarda olduğu gibi merkezinde kara delik bulunmaktadır.
NGC 1365 içerisinde 2001du, 1983V, ve 1957C süpernovaları gözlemlenmiştir.
 NGC 1365'in merkez bölgesinde görülen toz hatları |
Ayrıca bakınız
Dış bağlantılar
- Fine Details in a Barred Galaxy — ESO press release
- Starry Bulges Yield Secrets to Galaxy Growth — Hubble Uzay Teleskobu basın yayını
- ESA/Hubble news release
Kaynaklar
- 1 2 3 4 5 6 7 "NASA/IPAC Extragalactic Database". NGC 1365 için sonuçlar. 14 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20110514100451/http://nedwww.ipac.caltech.edu/. Erişim tarihi: 10-07-2006.
- ↑ SEDS
- ↑ Jensen, Joseph B.; Tonry, John L.; Barris, Brian J.; Thompson, Rodger I.; Liu, Michael C.; Rieke, Marcia J.; Ajhar, Edward A.; Blakeslee, John P. (February 2003). "Measuring Distances and Probing the Unresolved Stellar Populations of Galaxies Using Infrared Surface Brightness Fluctuations". Astrophysical Journal 583 (2): 712–726. DOI:10.1086/345430. http://adsabs.harvard.edu/abs/2003ApJ...583..712J.
- ↑ Kepple, George Robert; Glen W. Sanner (1998). The Night Sky Observer's Guide, Volume 1. Willmann-Bell, Inc.. s. 198. ISBN 0-943396-58-1.
Kategori
NGC 1341 | NGC 1342 | NGC 1343 | NGC 1344 | NGC 1345 | NGC 1346 | NGC 1347 | NGC 1348 | NGC 1349 | NGC 1350 | NGC 1351 | NGC 1352 | NGC 1353 | NGC 1354 | NGC 1355 | NGC 1356 | NGC 1357 | NGC 1358 | NGC 1359 | NGC 1360 | NGC 1361 | NGC 1362 | NGC 1363 | NGC 1364 | NGC 1365 | NGC 1366 | NGC 1367 | NGC 1368 | NGC 1369 | NGC 1370 | NGC 1371 | NGC 1372 | NGC 1373 | NGC 1374 | NGC 1375 | NGC 1376 | NGC 1377 | NGC 1378 | NGC 1379 | NGC 1380 | NGC 1381 | NGC 1382 | NGC 1383 | NGC 1384 | NGC 1385 | NGC 1386 | NGC 1387 | NGC 1388 | NGC 1389 | NGC 1390