Eski Osmanlı topraklarında şu an bulunan devletler listesi

Osmanlı hakimiyeti ve himayesi altında kalmış ülkeler (kısaca Osmanlı coğrafyası) ve Osmanlı'ya bağlı kalma süreleri aşağıda belirtilmiştir.

Doğrudan Osmanlı Devleti'ne bağlı toprakların listesi

Avrupa

Bayrak Devlet Dönemi Toplam Süre O dönemki adı
Türkiye (ardılı olan devlet) [1][2][3][4][5][6][7][8][9]. 1299/1516-1922 [10] 406/623 yıl Anadolu Eyaleti[11]Karaman Eyaleti,Sivas Vilayeti vs.
Bulgaristan 1363[12]-1878/1908/1913 515/545 yıl/ Sofya Vilayeti, Tuna Vilayeti, Doğu Rumeli Vilayeti
Makedonya 1371-1913 542 yıl Manastır Vilayeti
Yunanistan 1393/1456/1460[13]1830[14][15] /1913 370/437/520 yıl Mora-Teselya
Sırbistan 1459-1878[16]/1913 419 yıl Belgrad Paşalığı, Niş Eyaleti
Karadağ 1479-1878 399 yıl Karadağ Kazası, İşkodra Vilayeti, Yenipazar Sancağı
Bosna-Hersek 1463-1878/1908 415/445 yıl Bosna Eyaleti[17][18],Hersek Eyaleti[19]
Hırvatistan 1540-1687 147 yıl Bosna Eyaleti, Kanije Vilayeti
Kosova (de facto) 1389-1913[20] 524 yıl Kosova Vilayeti
Romanya 1394/1538/1541-1878 484/340/337 yıl Eflak Voyvodalığı, Boğdan Voyvodalığı, Erdel Voyvodalığı
Moldova 1538-1812 274 yıl Besarabya
Polonya 1622-1718 104 yıl Lehistan Sancagı
Ukrayna 1478-1774 296 yıl Kırım Hanlığı, Podolya, Kazak Hatmanlığı, Özi Vilayeti
Macaristan 1526-1686/1718 160/192 yıl Budin Paşalığı, Kanije Vilayeti, Eğri Vilayeti, Temeşvar Vilayeti
Slovakya 1663-1685 22 yıl Uyvar Vilayeti, Orta Macar Krallığı
Voyvodina (Özerk bölge) 1526-1718 192 yıl Temeşvar Vilayeti
Arnavutluk 1468-1913 445 yıl İşkodra Vilayeti, Kosova Vilayeti, Yanya Vilayeti

Kafkasya

Devlet Dönemi Toplam Süre O dönemki adı
Gürcistan 1480-1829/1878/1918 349/398 yıl/1 yıl Çıldır Eyaleti, Abhaz Memleketi, Açıkbaş Hanlığı
Ermenistan 1553-1555, 1578-1605, 1724-1736 41 yıl Revan Vilayeti
Azerbaycan 1578-1604, 1724-1736, 26 yıl Şirvan
Rusya (Kafkasya) 1475-1829, 1918 355 yıl Dağıstan, Kabartay [21]

Ortadoğu

[ssssssssssss 1] Devlet Dönemi Toplam Süre O dönemki adı
Irak 1514-1918 404 yıl Musul, Bağdat, Basra
Suriye 1516-1918 402 yıl Halep Vilayeti, Şam Vilayeti
Ürdün 1516-1918 402 yıl Şam Vilayeti
İsrail 1516-1918 402 yıl Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı
Lübnan 1516-1918 402 yıl Cebel-i Lübnan Mutasarrıflığı
Filistin 1516-1917 401 yıl Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı
Kuveyt 1538-1899/1913 361/375 yıl Kuveyt Kazası, Basra Vilayeti
Suudi Arabistan 1517-1803/1811-1919 393 yıl Mekke Şerifliği, Al-Ahsâ Vilayeti, Necit Kazası
Katar 1871-1913 42 yıl Katar Kazası
Bahreyn 1534-1559, 1830-1861 56 yıl Bahreyn Emirliği
Yemen 1538-1635/1869-1918 146 yıl Yemen Vilayeti
Umman [22] 1551-1552/1581-1588 8 yıl Maskat
Batı İran 1585-1603/1635-1639/1724-1730/1915-1917/1918 28 yıl Azerbaycan/Luristan/Irak-ı Acem
KKTC (de facto) 1571-1878/1914 307/343 yıl Kıbrıs
Kıbrıs Cumhuriyeti 1571-1878/1914 307/343 yıl Kıbrıs

Afrika

Devlet Dönemi Toplam Süre O dönemki adı
Mısır 1517-1882/1914/1923[23] 365/397 yıl Mısır
Libya 1551-1912 361 yıl Trablusgarp-Bingazi-Fizan
Cezayir 1517-1830, 1885-1911 313/339 yıl Cezayir, Fizan Kazası
Tunus 1512-1535/1574-1881 307/330 yıl Tunus
Sudan 1517-1882/1914/1923[24] 365/397 yıl Nübye, Darfur, Kordofan, Bahr-ül Gazel
Eritre 1555-1885 330 yıl Habeş Eyaleti
Cibuti 1555-1884 329 yıl Habeş Eyaleti
Somali 1554-1885 361 yıl Habeş eyaleti/Zeyla Kazası
Fas[25][26][27][28] 1554, 1576-1578 3 yıl Fas Sultanlığı
Doğu Fas 1517-1830 313 yıl Cezayir Paşalığı
Doğu Etyopya [29] 1874-1882 8 yıl Harar Emirliği
Nijer [30][31] 1875-1906 31 yıl Fizan Sancağı/Kavar Kazası
Çad [31][32] 1875-1912 37 yıl Fizan Sancağı/Reşade Kazası
Kenya [33][34][35][36] 1584-1589 5 yıl Mombasa
Uganda [37] 1872-1882 10 yıl Hatt-ı Üstüva Vilayeti

Diğer

Himaye Bölgeleri

Doğu Avrupa

Lehistan Krallığı
Lehistan-Litvanya Birliği Bayrağı

Osmanlı Devleti, Doğu Avrupa'da 1576 yılında Lehistan krallığını himaye altına alarak, nüfuzunu Belarus, kuzey Ukrayna, Letonya, Litvanya, Estonya topraklarına kadar genişletmiş ve Baltık Denizi'ne kadar uzanmıştır [38]. Sokullu Mehmet Paşa Fransız Valois hanedanı mensubu Henryk II Walezy'nin taç giymek üzere Fransa'ya kaçmasının ardından Polonya'da çıkan veraset kavgalarına müdahale etmiş ve o dönem Osmanlı Devleti'ne bağlı olan Erdel'in voyvodası Stefan Báthory'yi "Lehistan Kralı" olarak seçtirmiştir. Adıgeçenin hükümdarlığının son yıllarına doğru Osmanlı nüfuzu zayıflamış, 1586'da tahta geçen Zygmunt III Vasa döneminde tamamen kaybolmuştur.

Eski Altınordu Hanlıkları

Çeşitli tarihlerde Kazan Hanlığı [39] (1521-1531, 1533-1546, 1546-1551), Kasım Hanlığı (1486-1512)[40] Nogay Hanlığı (1548-1711) [41], Astrahan Hanlığı (1532-1549) ve Başkırdistan Hanlığı (1656-1738) [42] Osmanlı himayesine girmişti.

Haraç veren devletler

Avusturya (1533-1606) ve Venedik (1517-1699) Osmanlı Devleti'ne, Rusya (1480-1677) ve Polonya (Lehistan) ise Osmanlı Devleti'ne bağlı konumdaki Kırım Hanlığı'na vergi veren (Haraçgüzar) devletler olmuşlardır.Ayrıca Amerika Birleşik Devletleri 5 Eylül 1795 imzalanan ABD-Osmanlı Sözleşmesi ile Osmanlı'ya vergi ödemiştir.Fransa'da Osmanlı Devleti'ne haraç veren devletler arasında olmuştur.

Asya

Orta ve Güneydoğu Asya

Osmanlı Devleti 16.yy'dan itibaren önce İran'a sonra Rusya'ya karşı Orta Asya'da bulunan Türk Hanlıklarıyla ilişkiye girmiş, Orta Asya'daki bu hanlıklar özellikle 19.yy'da kendilerine yönelik Rus ve Çin tehdidine karşı Osmanlı Devletine tabiiyet arzetmişlerdi (Buhara ve Kaşgar Hanlıkları gibi). Bunun dışında Güneydoğu Asya'da Açe Sultanlığı önce Portekiz daha sonra Hollanda tehdidine karşı Osmanlı tarafından himaye edilmişti. Ayrıca yine Orta Asya'da Rus tehdidine karşı, Güneydoğu Asya'da da sömürgeci Batı devletlerine karşı farklı zamanlarda çeşitli hanlıklar ve sultanlıklar Osmanlıyla işbirliğine girmiş ve tabiiyet arzetmişlerdi.

Arabistan içleri ve Umman

Arabistan içleri, yerli hânedânlar ve bunların başında bulunan şeyh veya emîr denilen mahalli idareciler tarafından idare ediliyordu. Arabistan'ın batı kesimini Cidde'de oturan Osmanlı beylerbeyisi ve doğu kesimini de Bağdad veya Basra beylerbeyisi ve bir zamanlar da Lahsâ beylerbeyisi idare ediyordu. Bunlar, yerli emir ve şeyhleri sadece koordine etmekteydiler. Mekke ve Hicaz'ın tümü ise, tamamen Hâşimîler neslinden gelen ve Şerîf denilen idareciler tarafından yönetiliyordu. Umman'da ve Basra Körfezi'nde ise gücünü 16. yy'ın sonundan itibaren itibaren Portekize kaptırmıştır. Katar ve Bahreyn de ise, 1871'de Katar emirinin daveti üzerine Katar'a Osmanlı askeri yerleşmiş ve El Sani ailesi Osmanlı kaymakamı olarak görev yapmaya başlamıştır. Fakat Osmanlı himayasi hem pek etkili olmamış, hem de kısa sürmüştür. 19yy'da hem Mısır hem Osmanlı kuvvetlerinin Arabistan içlerine yaptıkları seferlerle buradaki yerel yönetimlere son verilmiştir.

Afrika

Fas Sultanlığı

Kuzey Afrika'da Fas Sultanlığı ilk kez 1553 yılında himaye altına alınmıştır. Dost Vattasiler'in devrik kralı Abou Hassoun'un yardım desteğini yanıtsız bırakmayan Cezayir Valisi Salih Paşa o yıl Fes kentine girerek adıgeçeni tahta çıkarmıştır. Ancak 1554 Eylül'ünde Saadi lideri Muhammad al-Şeyh Fez kentini geri almıştır. Böylece Fas'taki Osmanlı himayesi bir yıl sürebilmiştir.

1576 yılında ise bu defa Saadilerden Abdülmelik, Fas Kralı yeğeni Muahmmed al-Mütevekkil'i devirmek ve tahta geçmek için Osmanlılardan yardım istemiş, hatta Osmanlıların Tunus'u fethiyle sonuçlanan sefere (1574) de katılmıştır. 1576 yılında tekrar Fez'e giren Osmanlı ordusu al-Mütevekkil'i devirerek Abdülmelik'i tahta çıkarmıştır. Böylece Fas tekrar Osmanlı himayesine girmiştir.

Devrik Sultan al-Mütevekkil Portekizlileri yardıma çağırınca, Portekiz Kralı Sevastiao ile al-Mütevekkil'in bir yanda, Osmanlı ordusunun desteklediği Abdülmelik'in diğer yanda çarpıştığı Vadiyüsseyil Muharebesi meydana gelmiştir. (4 Ağustos 1578) Savaş neticesinde üç kral da maktul düşmüş, Portekiz ordusu iki yıl sonra İspanya egemenliğine düşecek kadar (1580) örselenmiş, Portekiz Donanması Tanca açıklarında Osmanlılarca imha edilmiş, Osmanlı yanlısı Ahmed al-Mansur tahta çıkmıştır. Osmanlılar, geride devre dışı kalmış, hatta egemenliğini kaybetmiş bir Portekiz ile Cezayir için tehdit arzetmeyen ve Osmanlı'ya eğilimli bir Fas sultanı bırakarak Fas topraklarından çekilmişlerdir. Bu bağlamda Fas üzerindeki Osmanlı himayesi 1553-54 ve 1576-78 olmak üzere toplam üç yıl sürmüştür.

Portekiz tehdidinden ve iç karışıklıklardan kurtularak istikrara kavuşan Fas Sultanlığı bugünkü Moritanya, Senegal, Gambiya'yı fethetmiş, 1591'de Songhay İmparatorluğu'nu yıkarak bugünkü Nijer, Mali ve Burkina Faso topraklarını ele geçirmiştir. Ancak bu fetihler Osmanlı himayesi döneminde gerçekleşmediği gibi, XVII. Yüzyılda Osmanlı Devleti'nin Cezayir üzerindeki hükümranlığı da zayıflamaya başlamıştır.

Merkezi Afrika ve Sahra Çölü

1552 yılında Cezayir Valisi Salih Reis ilk kez Sahra Çölü'ne yürüyerek Ouargla ve Touggourt kentlerini zaptetmiştir [43]. 1554 yılında ise Fizan bölgesi Trablusgarp Eyaletine katılmıştır. Turgut Reis'in valiliği sırasında Çad ve Nijer topraklarıyla Nijerya ve Kamerun'un kuzeyine egemen olan Kanem-Bornu Devleti elçi göndererek Osmanlı Devleti'nin metbuluğunu tanıdığını beyan ederek, Sahra-Trablusgarp kervan yolunun eskisi gibi kendilerine açık olmasını talep etti. Bu şekilde ilk Osmanlı-Bornu ilişkileri kurulmuştur. 1555 yılında bir anlaşma da imzalandı. Bu, bir ticaret anlaşması ve dostluk ittifakı niteliği de taşıdı. 1574 yılında Sultan III. Murat zamanında da Kanem Bornu’dan bir elçi heyeti İstanbul’a geldi. Osmanlı Devleti, Kanem Bornu’dan Mekke ve Medine’ye giden Hac ve Ticaret yolunun güvenliğini sağlamayı taahhüt emiş, buna karşılık Kanem Bornu, Kuzey Sudan’dan gelen ve Büyük Sahra yolu ile Kuzey Afrika’daki Osmanlı limanlarına ulaşan altın yolunun güvenliğini sağlamıştır. Stratejik amaçlı bu ittifak, Amerika’nın keşfinden sonra Avrupa’ya çok miktarda gelen kıymetli madenler karşısında Osmanlı devletinin altın ihtiyacını güvenlik altına alma kaygısından kaynaklanmıştır. Öte yandan, Batı Afrika’da etkili olan Portekiz, Büyük Sahra’dan geçen altın yolunu Fas’ın da yardımı ile Atlas Okyanusu’na kaydırma çabasındaydı [44]. 1580'de Bornu Sultanı İdris Alaoma Osmanlı Devleti'ne yeniden elçi göndererek tâbi olduğunu yinelemiş ve bu sefer ateşli silah gönderilmesi talebinde bulunmuştur. Dönemin padişahı III. Murad bugün Nijerya'da yeralan Bornu'nun başkenti Ngazargamu'ya 200 kişilik bir elçilik ve silahtar heyetiyle birlikte talep edilen silahları göndermiş ve bu şekilde ateşli silahlar tarihe ilk kez Sahra'ya girmiştir [45]. Bu talebin yerine getirilmesiyle Sultan Alaoma XIX. yüzyılın sonuna kadar bölgede tek egemen devlet olacak sultanlığının sınırlarını genişletmiş, Sahra ticaret yollarını da güvenlik altına alarak ülkesini refaha kavuşturmuştur.

Daha sonra, Avusturya (1593-1606), Lehistan (1620-21) ve İran savaşları (1578-90, 1603-12, 1615-18, 1623-39), Celali isyanları, ayrıca Trablusgarp Vilayetinin merkez denetiminden uzaklaşması sonucunda iç sorunlarla da boğuşan Osmanlı Devleti'nin bölgeyle ilişkisi kesilmiştir. Osmanlı Devleti, bölgedeki hukukunu Fransız sömürgeciliği Batı Afrika'ya yayılırken bölgedeki Müslüman krallık ve sultanlıkların, ve bu arada Bornu'nun, yardım talebi üzerine hatırlamıştır. Ancak 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı'nın ardından ordusu iyice örselenmiş olan Osmanlı Devleti, diplomatik girişimlerle sonuç almaya çalışmış, ancak bölgenin tedricen Fransız işgaline girmesini engelleyememiştir.

Doğu Afrika

Doğu Afrika'da ise 16.yy'ın başlarından itibaren bölgede bulunan çok sayıda küçük sultanlık Osmanlı Devletinden Portekiz tehlikesine karşı yardım almaya başlamış ve Osmanlı Devleti 1585-1586 yılları arasında Somali'den Maputo'ya (Mozambik'e) kadar olan bölgede denetimi elinde bulundursa da 1589'dan itibaren üstünlüğü Portekizlilere kaptırmıştır.

Orta Afrika'da ise 19.yy'ın 2.yarısından itibaren Uganda'da Hattı-İstiva Eyaleti kurulmuş, devletin nüfuz alanı, bu eyaletin çevresinde bulunan yerli hanedanlarla yapılan himaye antlaşmalarıyla, bugünkü Kongo, Orta Afrika Cumhuriyeti, Ruanda ile Burundi'ye kadar genişlemiştir. Ancak özellikle Uganda çevresindeki hanedanlar sık sık taraf değiştirmekte; bazen Avrupa tarafında olurlarken, bazen Osmanlı tarafına geçmekteydiler.

Hilafeten bağlı yerler

Hindistan Müslümanları (Pakistan, Hindistan ve Bangladeş)[46], Sri Lanka [47] , Maldiv Adaları [48] , Afganistan, Singapur [49], Malezya [50] Endonezya [51], Komor Adaları, Kenya [52], Tanzanya [52], Mozambik [52], Güney Afrika Cumhuriyeti [53], Batı Türkistan Hanlıkları (Hive, Buhara ve Hokand Hanlıkları) [54], Doğu Türkistan [55][56]

Osmanlı donanmasının ve ordusunun değişik sürelerde bulunduğu ülkeler

Fransa [57], İspanya [58], Portekiz [58], İtalya, Malta [59], İngiltere [60], Monako [61], Hollanda, Belçika, İsveç [62], Norveç [62], İzlanda [63], İrlanda [64], Cebelitarık, Danimarka [62], Hindistan [65], Pakistan [66], Almanya, Lihtenştayn, Çek Cumhuriyeti, Avusturya [67], İsviçre, Grönland, Kanada [68], Endonezya, Sri Lanka

Osmanlı donanmasının ve ordusunun bazı bölgelerini değişik sürelerde elinde tuttuğu ülkeler

İngiltere [60], İrlanda, İspanya [58], İtalya, Fransa (Korsika), Malta, İzlanda [63], Portekiz [58]

Osmanlı yayılma sahası ile ilgili kitaplar

Kaynakça

  1. ↑ Lozan Antlaşması tam metni
  2. ↑ "Sevr ve Lozan Antlaşmalarının Başlıca İktisadi Hükümlerinin Karşılaştırılması, M. Murat BASKICI, Mülkiye Dergisi-Cilt:XXVIII-Sayı:242-s.124". 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151208113555/http://www.mulkiyedergi.org/index.php?option=com_docman&task=cat_view&gid=53&Itemid=61. Erişim tarihi: 8 Eylül 2009.
  3. ↑ Donald Quataert (2005). "The Ottoman Empire, 1700-1922". Cambridge University Press. s. s. 3. ISBN 978-0-521-83910-5.
  4. ↑ Noah Feldman (2008). "The fall and rise of the Islamic state". Princeton University Press. s. s. 88. ISBN 978-0-691-12045-4.
  5. ↑ Donald Quataert, Miners and the state in the Ottoman Empire: the Zonguldak coalfield, 1822-1920, Berghahn Books, 2006, ISBN 978-1-84545-133-2, p. 3.
  6. ↑ Donald Quataert, The Ottoman Empire, 1700-1922, Cambridge University Press, 2005 ISBN 978-0-521-83910-5, p. 3.
  7. ↑ Noah Feldman, The fall and rise of the Islamic state, Princeton University Press, 2008, ISBN 978-0-691-12045-4, p. 88.
  8. ↑ Cemal Kafadar, Between two worlds: the construction of the Ottoman state, University of California Press, 1996, ISBN 978-0-520-20600-7, p. 23.
  9. ↑ Lynn Walchman, Women and Muslim family laws in Arab states: a comparative overview of textual development and advocacy, Amsterdam University Press, 2007, ISBN 978-90-5356-974-0, p. 13.
  10. ↑ Nutuk, s. 495.
  11. ↑ Mehmet İpşirli, "Beylerbeyi", İslam Ansiklopedisi, c.6, İstanbul 1992, s.69.
  12. ↑ Sedlar, Jean W., East Central Europe in the Middle Ages, 1000-1500, (University of Washington Press, 1994), 385.
  13. ↑ Osmanlı Tarihi, Lacivert Yayınları, syf:87
  14. ↑ Constantin Giurescu. Istoria Românilor. Bucureşti, 1938.
  15. ↑ Nicolae Iorga. Istoria Românilor. Bucureşti, 1934.
  16. ↑ TAYLOR, A. J. P. (1954): The Struggle for Mastery in Europe 1914-1918, Oxford University Press, p. 253.
  17. ↑ Aličić, Ahmed S. Uređenje bosanskog ejaleta od 1789. do 1878., Orijentalni Institut u Sarajevu, Sarajevo, 1983, p 35.
  18. ↑ Šabanović, H. Bosanski pašaluk, ND BiH, Sarajevo, 1959.
  19. ↑ Dr. Lazar Tomanović, Petar Drugi Petrović - Njegoš kao vladalac, Novi Sad - Srbinje, 2004.
  20. ↑ http://www.zum.de/psm/div/tuerkei/mowat120.php
  21. ↑ Broxur, Marie Bennixen; Avtorkhanov, Abdurahman, "The North Caucasus Barrier: The Russian Advance towards the Muslim World", C. Hurst & Co. Publishers, 1996 pp. 18-44.
  22. ↑ Ozbaran, Salih "The Ottoman response to European Expansion. Studies on Ottoman-Portugese relations in the Indian Ocean and Ottoman administration in the Arab lands during the Sixteenth Century" xv, Analecta Isisiana XII, The Isis Press, 1994, Istanbul, Turkey
  23. ↑ http://www.karamandan.com/index.php?option=com_k2&view=item&id=23630:misiri-lozanda-mi-kaybettik?&Itemid=1331
  24. ↑ http://www.turkislamdevletleri.com/showthread.php?t=88527
  25. ↑ http://www.britannica.com/EBchecked/topic/397854/Murad-III
  26. ↑ Andrew C. Hess, “The Battle of Lepanto and Its Place in Mediterranean History,” in: Past and Present, No. 57. (Nov., 1972), pp. 53-73
  27. ↑ Öztuna,Yılmaz, Büyük Türkiye Tarihi, cilt 4/14 (De grote geschiedenis van Turkije; deel 4 van 14), İstanbul 1983, pp. 343-357.
  28. ↑ Kingross, Lord, "The Ottoman Centuries", New York 2002, pp. 273-277.
  29. ↑ “Osmanlı Devleti’nin Müslüman Harar Emirliğiyle Münasebetleri ve Hrıstiyan Habeşistan (Etiyopya) İmparatorluğu İle Yakınlaşmasına Etkisi”, Pax Ottomana Studies in Memoriam Prof. Dr. Nejat GÖYÜNÇ, Sota-Yeni Türkiye Yayınları, Haarlem-Ankara 2001, s.443-464
  30. ↑ Kavas, Büyük Sahra’da Gat Kazasının Kurulması ve Osmanlı Tevarik Münasebetleri", İslam Araştırmaları Dergisi, 3, 171-196 (1999)
  31. 1 2 Kavas, "Osmanlı-Tîbû Münasebetleri: Büyük Sahra’da Reşâde (Çad) ve Kavar (Nijer) Kazalarının Kurulması", İslam Araştırmaları Dergisi, 4, 69-104 (2000)
  32. ↑ Triaud, Jean-Louis, "La légende noire de la Sanûsiyya", Editions de la Maison de sciences de l'homme, Paris, pp. 721-735 )
  33. ↑ Inalcik, Halil An Economic And Social History Of The Ottoman Empire, Vol 1 1300-1600 pp. 331
  34. ↑ Parry, Vernon J., Cook, M. A., A History of the Ottoman Empire to 1730 Cambridge University Press, pp.122
  35. ↑ Casale, Giancarlo, "A Caliph, a Canal, ant twenty thousand Cannibals: Global Politics in the 1580s", Journal of World History - Volume 18, Number 3, September 2007, pp. 267-296
  36. ↑ Braudel, Fernand, "The Mediterranean and the Mediterranean World in the Age of Philip II", University of California Press, July 1996, Volume II"
  37. ↑ Slave trade in the Sudan in the nineteenth century and its suppression in the years 1877-80.
  38. ↑ Wawrzyniak, Krzyzstof Ottoman-Polish Diplomatic Relations in the Sixteenth Century, The Institute of Economics and Social Sciences of Bilkent University, Ankara, June 2003
  39. ↑ Genç, Yusuf İhsan, Başbakanlık Osmanlı Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü; Ankara, 2005
  40. ↑ Öztuna, Yılmaz, "Devletler ve Hanedanlar: İslam Devletleri", Cilt 1, Kültür Bakanlığı Yayınla"Devletler ve Hanedanlar: İslam Devletleri", Cilt 1, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara 1996, pp. 551-552
  41. ↑ Mühimme Defteri XXXVIII; 98
  42. ↑ Öztuna, Yılmaz, "Devletler ve Hanedanlar: İslam Devletleri", Cilt 1, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara 1996, pp. 554
  43. ↑ Jean-Paul Roux, "L'Afrique du Nord ottomane", Novembre 2002, Clio Bibliothèque en ligne
  44. ↑ Hazar, Numan, "Türkiye'nin Afrika'ya Açılımı" Stratejik Analiz, Temmuz 2008, pp. 21
  45. ↑ Bahl, Taru, "Encyclopaedia of the Muslim World", Anmol Publications (2004), pp. 56
  46. ↑ Özcan, Azmi; "Pan İslamizm, Osmanlı Devleti, Hindistan Müslümanları ve İngiltere (1877-1914), TDV İslam Araştırmaları Merkezi Yayınları (2005)
  47. ↑ Casale, Giancarlo, "Two Examples of Ottoman Discovery Literature from the mid-Sixteenth Century
  48. ↑ Casale, Giancarlo, "Two Examples of Ottoman Discovery Literature from the mid-Sixteenth Century"
  49. ↑ Reid, Anthony, "The Ottomans in Southeast Asia" Asia Research Institute, Working Paper Series No. 36, February 2005 pp. 9-13
  50. ↑ Reid, Anthony, "The Ottomans in Southeast Asia" Asia Research Institute, Working Paper Series No. 36, February 2005 pp. 9, 14
  51. ↑ Göksoy, İ. H., "Ottoman-Aceh Relations according to the Turkish Sources", First International Conference on Aceh and Indian Ocean Studies, 23-27 February 2007, Banda Aceh, Indonesia
  52. 1 2 3 Uğur, Hatice , "Osmanlı Afrikası'nda Bir Sultanlık: Zengibar", İstanbul: Küre Yayınları, 2005
  53. ↑ Uçar,Ahmet, "Güney Afrika'da Osmanlılar / 140 Yıllık Miras" Tez Yayınları (2000)
  54. ↑ "Belgelerle Osmanlı-Türkistan ilişkileri (XVI-XX. Yüzyıllar)" - Ankara: Başbakanlık Basımevi, 2004. - XX, (T.C. Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivi Daire Başkanlığı; yayın nu. 70)
  55. ↑ Buğra, Mehmet Emin Şarki Türkistan Tarihi. pp. 336
  56. ↑ Âtıf, Mehmet, "Kaşgar Târîhi" Kırıkkale, 1998 pp. 296
  57. ↑ "Verhaaren, Isom, "Barbarossa and His Army Who Came to Succor All of Us: Ottoman and French Views", French Historical Studies.2007; 30: pp. 395-425
  58. 1 2 3 4 Kumrular, Özlem, "Türk Korkusu/Avrupa'da Türk Düşmanlığının Kökeni", Doğan, Şubat 2008
  59. ↑ Arnold Cassola, The 1565 Great Siege of Malta and Hipolito Sans's La Maltea (Publishers Enterprise Group: Malta, 1999)
  60. 1 2 Öztuna, Yılmaz "Atlas Okyanusu'nda Türkler" , Hayat Tarih Mecmuası, Eylül 1967
  61. ↑ Bradford, Ernle, The Sultan's Admiral: The life of Barbarossa, London, 1968
  62. 1 2 3 http://www.dzkk.tsk.mil.tr/turkce/tarihiMiras.asp?strAnaFrame=TarihiMiras&strIFrame=INDEX
  63. 1 2 http://www.nationmaster.com/encyclopedia/The-Turkish-abductions
  64. ↑ http://www.nationmaster.com/encyclopedia/Sack-of-Baltimore
  65. ↑ Inalcik, Halil An Economic And Social History Of The Ottoman Empire, Vol 1 1300-1600 pp.326
  66. ↑ Medieval Sourcebook: Sidi Ali Reis (16th Century CE): Mirat ul Memalik (The Mirror of Countries), 1557 CE,
  67. ↑ Kissling, Hans Joachim, "Vom Osmanischen Reiche. In: ders.: Dissertationes orientales et balcanicae collectae III., Die Osmanen und Europa", München 1991, pp. 227
  68. ↑ Goodrich, Thomas D. The Ottoman Turks and the New World: A Study of Tarih-i Hind-i Garbi and Sixteenth-Century Ottoman Americana. Wiesbaden: Otto Harrassowitz, 1990.
  1. ↑ sssssss
This article is issued from Vikipedi - version of the 12/19/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.