Plevne Savunması

Plevne Savunması
1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı

Plevne Muharebesi
Tarih1877-1878
BölgePlevne, Bulgaristan
SonuçRus/Rumen zaferi
  • Osman Paşa'nın ilk üç muharebedeki üstün başarısına rağmen dördüncü muhaberede durumun çaresizliğini görmesi sonucu ordusuyla beraber teslim olması.
Taraflar
Osmanlı İmparatorluğu Osmanlı İmparatorluğu Rusya İmparatorluğu Rusya İmparatorluğu
Romanya Romanya Krallığı
Komutanlar ve liderler
Osman Paşa
Ethem Paşa
Kâzım Paşa		 Grandük Nikolay Nikolayeviç
Nikolay Krudener
Romanya Domnitoru I. Carol
Güçler
40.000 150.000
Kayıplar
10.000 ölü veya yaralı
40.000 esir		 40.000 ölü, yaralı veya esir
1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı

Plevne Savunması (Rusça: Осада Плевны / Osada Plevni veya Осада Плевена / Osada Plevena; anlam: "Plevne Kuşatması"), 19 Temmuz 1877-10 Aralık 1877) 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı sırasında Rusya İmparatorluk Ordusu'nun kuşattığı Plevne (Bulgaristan) kentinin Osmanlı Ordusu tarafından savunulması olayıdır.

Osmanlı birliklerinin Plevne'de mevzilenmesi

93 Harbinde Balkan Cephesi ve iki tarafın saldırı ve savunmalarını gösteren resim
Plevne'deki mevzileri gösteren harita

28 Nisan 1877'de Osmanlı İmparatorluğuna Rus İmparatorluğu tarafından gönderilen savaş ilamını içeren nota ile 1877-1878 Osmanlı-Rus Muharebesi başlamış oldu. Rusların Balkanlarda ordularını gönderip, saldırıya geçebileceği tek bir yer bulunmaktaydı, oda Osmanlı himayesi altındaki Romanya topraklarıydı ve Ruslar bu topraklar üstünde Siret (Sava) nehri üzerinde "Barboşi köprüsü"nün olduğu yerden ordularını geçirmek zorundaydı. Bu köprü kritik bir öneme sahip olmakla bu köprünün havaya uçurulması Osmanlılara en az 2 veya 3 ay vakit kazandıracaktı. Nitekim Osmanlı kuvvetlerine askeri danışmanlık veren İngiliz danışmanlarda bu durumun farkındaydı. Köprünün hemen yakınındaki Osmanlı Tuna donanmasının komutanına İngiliz askeri danışmanı Hobart Paşa, Barbosi’nin tahrip edilmesi emrini vermiş fakat Tuna'daki 4 gemilik Osmanlı filo komutanı bunun bir aldatmaca veya casusluk oyunu olduğuna dair şüpheleri yüzünden emri uygulamakta 4-5 gün kadar gecikmiş ve tam emri uygulayacakken de bu defa iş işten çoktan geçmiştir, zira Ruslar orduları ile sava nehri kıyısına gelip filoyu donanmaları ve karadaki topları ile ateşe alıp batırmış ve yoketmiştir. Sonuçta Osmanlılar için büyük bir fırsat daha muharebenin başında kaybedilmiştir.[A]Zira Osmanlı ordusu Sırp ve Karadağlı isyancıları yenmiş ve ordu balkanlara hakim olmak üzereydi.[1] Buna rağmen Osmanlı hakimiyeti altındaki Romanya'da kral 1.Karol Osmanlıların yanındadır. Osmanlılardan belli bazı tavizler ve ayrıca kuvvet göndermesini ve buna karşılık kendisine bağlı kalacağını belirtir. Osmanlı Ordusu ne Romanya'nın isteklerini kabul eder ne de destek amaçlı kuvvet yollar. Sonunda kral taraf değiştirip halkından da destek görerek Rusların safına geçer ve ruslara destek için ordusunu toplamaya başlar.[1]

Vidin'de ki Osmanlı kuvvetlerinin komutanı olan Osman Nuri Paşa, Kırım Savaşı'nda Ömer Lütfi Paşa'nın yaptığı gibi[B] 25.000 askerle Romanya'ya girme ve henüz daha yerleşmemiş Rus birliklerinin üzerine saldırarak onları geriletme ve muharebeyi buraya taşıma planlarını açıklayarak Osmanlı seraskerliği'nden bu konuda izin ister. Ancak başkomutan Çırpanlı Abdülkerim Nadir Paşa ve heyeti bu öneriyi kabul etmez. Bunun yerine Romanya'yı boşaltıp Tuna nehri boyunca savunma yapmayı seçerler. Oysaki bölgede Osmanlı askerlerinin sayısı Ruslardan fazla olması yanında Sultan Abdülaziz döneminde dış borçlanmaya karşın, harcanan paraların önemli bir kısmı orduya harcanmış ve Osmanlı ordusu en modern teçhizatlara iyi bir donanmaya sahip bir ordu haline gelmişti. Yine redif askerleri dahil pek çok askeri birliği iyi şekilde eğitimliydi. Ancak Osmanlı ordusunun komuta kademesi için aynı durum geçerli değildi. Komutanlar arasında çekişme bulunması yanında ordudaki bir kısım subaylar siyasete katılmıştı. Bunun yanında komuta kademesinde tecrübeli kumandanlara karşın; tecrübesiz veya yeteneksiz,yetersiz kumandan ve subaylarda bulunmaktaydı.Yine komuta kademesinde çekişmeler yanında bir de kurmaylık ve askeri planlama,sevk ve idare yönünden de büyük zaafiyetler mevcuttu.[2] Ruslar Osmanlının bu hareketsiz durumundan istifade ederek Romanya'daki yığınaklarını iyice arttırdılar. Sonrasında teknelerle karşıya geçip Osmanlı mevzilerine hattın zayıf noktalardan saldırıya geçtiler. Oysaki Rusçuk ve Niğbolu'yu topa tutan Ruslar ilerleyecekleri noktaları belli etmişler ve durum Osman Paşa'nın dahi dikkatini çekmiştir. Bu ağır stratejik hatalar ve komuta kademesindeki sorunlar neticesi, iyi donanımına karşın Osmanlı ordusu yenilgi üstüne yenilgiye uğramaya başladı.[3]

Romanya'da ilerlemede dahil pek çok önerisi kabul edilmeyen Osman Nuri Paşa[C]; son olarak bu defa Osmanlı seraskerliğini atlayıp bizzat padişah II. Abdülhamit'e bir öneri sundu. Planına göre Rahova ve Vidin'den 20 tabur askerle kendisi yola çıkacak ve Niğbolu kalesine ulaşıp buradaki birlikleri yanına alarak bir kolordu oluşturup, Teteven ve Turyan geçitlerini ele geçirip Ruslara ani bir hücumda bulunmak olduğunu belirtti. Öneri Padişah tarafından kabul edildi. Ancak buna rağmen padişahın bu kararı, bilinmeyen bir nedenle Osman Paşa'nın kendisine 2 gün geç iletildi. Bu 2 günlük geç bildirme sonrasında ağır neticelere sebep olmuştur. Zira emrin gelmesinin hemen akabinde kuvvetlerin eksiklerini hızla tamamlayıp 13 Temmuzda Osman Paşa Vidin'deki birlikleri ile yola çıktı ve Niğbolu üzerine ilerlemeye başladı. Ancak yoldayken buranın Rusların eline geçtiğini öğrenmesi üzerine ordusunu savunma ve karşı saldırı için diğer uygun bir mevzi olarak öngördüğü Plevne'ye yönlendirmek zorunda kaldı.[D] 20 Temmuzda da buraya ulaştı.[3] Bu arada Süleyman Paşa komutasında, bölgede bulunan Osmanlı ordusunun Şıpka geçidini neredeyse boş bir şekilde bulundurmasından ve tedbirsizliğinden yararlanan Ruslar bu tarihten bir gün önce (19 Temmuz 1877'de) stratejik öneme sahip Şıpka geçidini ele geçirdi ve Osman Paşa'nın geri hatlarına sarktı.

Böylece Osman Paşa'nın planı, daha ilk uygulamada,kendi emri altında olmayan Süleyman Paşa komutasındaki diğer Osmanlı kuvvetlerinin bu gafleti neticesi zora düşmeye başladı. Bununla birlikte Osman Paşa en azından Rus kuvvetlerinin çoğunun dikkatini buraya yönlendirip, Şıpka'nın bu sayede diğer osmanlı ordularının taaruzları neticesinde geri alınması umudundaydı.[1]

Plevne haritası

Rusya İmparatorluk Ordusu'nun başarısızlığa uğrayan taarruzları

Birinci Plevne Muharebesi

Plevne'ye Rus ordusu, Osman Paşa'nın hareketinden önce 8 temmuzda saldırıya geçilen Niğbolu ile birlikte buraya öncü kuvvet göndermişler ve buradaki Osmanlı askerlerinin bir kısım bölüklerini bozguna uğratmışlardı. Ancak sayıları yetersiz olduğundan öncü kuvvetler, Niğbolu ve çevreden gelen takviye Osmanlı birliklerinin gelmesi ile geri çekilmek zorunda kaldılar.[3] Buna karşın Rus birlikleri bu defa takviye birlikler alarak 8500 kadar askerle 19 temmuzda tekrar Plevne önlerine geldiler.Kent top ateşi altına alındı. İlerleyen Rus 5.tümen komutanı General Şuldner Osman Paşa'nın ilerleyen kuvvetlerinden haberdardı. Bununla birlikte Osmanlı askerlerinin yorgun ve moralsiz olduğunu, hiçbir tahkimat kurmaya vakitlerinin olmadığını, elini hızlı tutarsa kenti alabileceğini düşünmekteydi. Bu sebeple birliklerinin tam olarak toplanmasını beklemeden, 20 Temmuz günü sabaha karşı saat 5.00'de top ateşi ile şehrin kuzeyindeki ve güneyindeki 2 noktadan genel saldırıya geçti.[3] Rus 18. piyade alayı 1.,3. ve 5.nişancı taburları ile Türk savunma hatlarını yararak ilerleyip Osmanlıların bölgedeki redif taburları ve nizamiye taburunu zora düşürdüler.[3] Tüfek ve top ateşi ve verilen ağır zayiyata karşın bu Rus taburları ilerlemeye devam ederek Plevne eteklerine kadar ilerlediler. Ancak Osman Paşa kuvvetleri ile gelir gelmez; birliklerinin yorgunluğuna aldırmadan askerlerine saldırı ve Plevne'nin ele geçirilen dış tahkimatlarından Rusları atma emri verdi. 13.000 kadar Osmanlı askerinin bir seri karşı taarruzu ile pek çok asker ve en önemlisi subay kaybına uğrayan Şuldner'in ilerleyen 3 taburu başta olmak üzere bütün taburları önce saldırıya başladıkları noktaya ardından Plevne gerisine doğru çekilmeye başladı. Şuldner yakındaki Rus 9.kolordu komutanlığından yardım istese de bu kolordu Ruslara hemen yardım gönderemeyecek kadar uzaktaydı. Ruslar, birliklerini Plevne'ye 3 saat uzaklıktaki Brösliniçe şehrine kadar geri çekti.[3] Böylece muharebe Osmanlı üstünlüğü ile sona erdi.[1][3] Muharebede Ruslar 4.000 kayıp verirken,Osmanlıların kaybı 1.000'di.

İkinci Plevne Muharebesi

General Skobelev Plevne saldırılarını yönetirken(Dimitriev-Orenburgsky)

Plevne'yi Rusların eline geçmekten kurtaran Osman Paşa Rusların takviye alıp tekrar saldıracağını bildiğinden hızla şehir çevresinde daha fazla tahkimat yaptırmaya başlar. Osmanlı mühendisi Tevfik Paşa tarafından öncesinde; sonrasında Osman Paşa tarafından Plevne'de kazdırılan tahkimatlar bir nal şeklini andırsa da bir birbirleri ile tünellerle bağlantılı siperler avcı çukurları şeklinde düzenlenmiştir.Uzunluğu 36 kilometre ve hat derinliği 5 kilometreyi bulabilmekteydi.[1][3] Bu da Osmanlı ordusuna aynı anda takviyelerini hattın değişik yerlerine hızla gönderme imkanı sağlamaktaydı.Dahası her tabya bu siperleri ihtiyaca göre genişletme imkanına sahipti.[E]Bu arada kendi birliklerine Sofya ve çevre bölgelerden gelen takviye güçlerle Osman Paşa'nın birliklerinin sayısı 20-23.000 kişiye kadar ulaşır. Top sayısı ise 58'dir. Bunun yanında Osman Paşa muharebe'den hemen önce Plevne yakınında 17 temmuzda Rusların eline geçen stratejik öneme sahip Lofça şehrini Ruslardan 27 temmuzda geri almayı başararak ikmal hatlarının daha düzenli hale gelmesini sağlar.Ruslar Lofça için karşı saldırıda bulunsalar da yerleşim birimini tekrar ele geçiremezler.[3] Lofça'nın yanında Osmanlı ikmal hatlarını kesmek için Tristinik yerleşimindeki Osmanlı mevzilerine saldırıda bulunan Ruslar bunda da başarısız olurlar.[3]

Buna karşın Rusların Nikolay Kridener yönetimindeki 9.kolordusu ise özellikle savaşa katılan Romanya kralı 1. Carol'dan ve çevre birliklerden gelen takviye kuvvetlerle 36.176 asker ve 176 topa ulaşırlar.[F] 31 Temmuzda Rus genelkurmayı asker yönünden üstünlük yanında büyük topçu üstünlüğünü de göz önünde tutarak Rus Romen birleşik ordusunun zafer kazanacağı ümidiyle Kridener'e saldırı emri verir. 9.kolordu kenti kuşatıp 3 koldan saldırıya geçer.General Schakofsky'nin süvarileri doğudan,Michail Skobelev piyadeleri ile Gravitsa mevzilerinin olduğu kuzeyden saldırır.General Schakofsky (Şahovski)'nin kuvvetleri iki tahkimatı ele geçirip ilerler ancak Rus birlikleri topçu birliklerine ve sayı fazlalığına karşın tepede iyi şekilde mevzilenmiş ve iyi şekilde topçuları konumlanmış Osmanlı birliklerinin etkili saldırıları ile karşılaşırlar ve direnişi bir türlü kıramazlar. Birliklerinin dörte birinden fazlası ya yaralanmış ya da ölmüş olan Şahovski geri çekilmek zorunda kalır. Greviça'da mevzilere bütün güçleri ile yüklenmeye çalışan ve hatta süvarilerini bile ateş hattına süren ruslar buna rağmen fazla bir kazanç elde edemeyip yine ağır kayıplarla geri çekilirler.[3] Günün sonunda Osmanlı birlikleri geriledikleri mevzileri de geri alıp Rusları geri püskürtürler. Rusların 7.300 kaybına karşılık Osmanlıların sadece 2000 kaybı bulunmaktaydı.

Üçüncü Plevne Muharebesi

3.Plevne Muharebesinde kuvvetlerin 11-12 Eylül 1877de yerleşimleri
3.Plevne Muharebesi
3.Plevne Muharebesi Romanya birlikleri Grivitsa mevzisini alırken gri renkli askerler Romen mavi renkli askerler ise Osmanlıları temsil etmektedir.
Dimitriev-Orenbourgsky resmi, 3.Plevne Muharebesi 11 Eylül 1877 (E.T:30 Ağustos 1877) tarihinde Rus taarruzu ile Plevne'nin ön safları ele geçirildi. Az sonra Osman Paşa'nın emriyle yeni taburlar geldi ve Rus askerleri bu tabyalardan çıkmak zorunda kaldı.
3.Plevne muharebesi-Romanya Kralı 1.Carol Tuna nehrini geçen ordusunu selamlarken
Üçüncü Plevne Muharebesini temsilen Nikolai Dmitriev-Orenburgsky tarafından yapılan resim

2. Plevne Muharebesinden sonra Osman Paşa bir taarruza geçerek kuşatma yapan Rus birliklerini yok etme imkânını kullanamadı.Osman Paşa'nın Rusların kendi ordusunu tamamen kuşatma yönünde bir harekata girişeceğini farkedip, kuvvetlerini Plevne'den geri çekerek Ruslara karşı başka bir yerde savunma ve muharebe harekatına girişmesi yönündeki planı ise II.Abdülhamit tarafından kabul edilmedi.Zira uluslararası kamuoyunda bu savunma dikkat çekmiş olmakla padişah,bu direnişin sürmesi ile hem diplomatik olarak Rusları uluslararası kamuoyunda baskı altına alarak lehe olarak savaşın sonuçlanmasını sağlayacak diplomatik bir başarı kazanmayı; hem de Şıpka geçidini ordusunun ele geçirerek çekilmeye gerek kalmadan Rusların askeri açından zorlanabileceğini düşünüyordu.[3][4] Bu arada Osman Paşa, Süleyman Paşa ve Mehmet Ali Paşa ile yazışmalar yapar ve bunun akabinde bu paşalar Osman Paşa'nın bir aldatma amaçlı saldırı düzenleyip düşmanı oyalarken eş zamanlı Rus ordusuna saldırıp Rusları Bulgaristan'daki mevzilerinden atılabileceğini belirtirler.Osman Paşa bu plana ve iki paşanın sözüne uyarak 31 Ağustos 1877 tarihinde Pelişat yönüne 1.300 Rus askerinin hayatına mal olan, Osmanlıların ise 1.000 asker kaybettiği küçük bir atlı taarruz yaptı.Ancak Şıpka ordusu komutanı Süleyman Paşa ve Mehmet Ali Paşa Osman Paşa'ya söz verdikleri şekilde Ruslara aynı anda eş zamanlı bir saldırı yapamadılar.[3] Neticede harekat yarıda kesilmek zorunda kalındı.

Bu esnada Ruslar askerlerini takviye etmeye devam ettiler. Grandük Nikolay Nikolayeviç bizzat kumandaya geçtiği Rus ordusunun sayısı 100.000 askere ulaşmıştı.[5] Bunun yanında bir de general Alexandru Cernat komutasında 43,414 kişilik romen askeri birliği de ruslara yardıma geldi.[6].Osmanlı Ordusunun Lofça Muharebesi'ni kaybetmesi neticesi Plevne 4 koldan Rus Ordusu tarafından sarıldı. Osman Paşa'nın kaybedilen Lofça kalesinden katılan Osmanlı askerleriyle takviye ettiği savunma birliklerinin sayısı ancak 30.000'i zor buluyordu. Osman Paşa savunmanın geri kalan süresinde önemli bir asker takviyesi alamadı, Plevne'yi savunmaya devam etti. 11 Eylül'de kuşatan birlikler kapsamlı bir taarruza geçtiler. Rus birlikleri Plevne'nin güneyindeki mevzileri ele geçirirken Romen askerler Grivitza mevzilerini ele geçirdiler. Ancak kayıpları ağırdı zira Osmanlı ordusunun sahip olduğu ancak Rus ve Romen birliklerinde olmayan, o dönemin en modern silahlarından olan Krupp topları, hızlı ve seri ateş edebilen Henri Martin ve Winchester tüfekleri[7] kuşatmada Osmanlılara sayıca az olmalarına karşın büyük üstünlük sağlıyordu.[8] Ertesi gün Osmanlılar Rusların ele geçirdiği mevzileri tekrar geri almayı başardılar ama Romanyalılara karşı aynı başarıyı gösteremediler. Bu tarihe kadar Ruslar 20.000 asker kaybetmişti. Osmanlıların kayıpları ise 5.000 civarındaydı. Yine de bu muharebe de Osmanlı Ordusunun başarısı ile sonuçlandı.

Plevne'nin düşmesi (Dördüncü Plevne Muharebesi)

4.Plevne Muharebesi-Plevne önündeki son muharebeyi resmeden tablo
Plevne'yi savunan generallerden Ethem Paşa'nın yenilgiden sonra teslim ettiği kılıcı

Ruslar verdikleri bu yüksek kayıplardan sonra ön cepheden yaptıkları taarruzlara son verdiler. Müşir Osman Paşa'nın hatları yararak şehirden çıkma ve Orhaniye'ye çekilip burada savunmaya devam etme talebi ise Müşir Mehmet Ali Paşa'nın desteklemesine karşın Osmanlı Genelkurmayı tarafından kabul edilmedi.[9] Bunun üzerine Osman Paşa bir süre daha Plevne'yi savunmaya devam etti. Osmanlı başkumandanlığı ve özellikle Şevket Paşa II. Abdülhamit'i Plevne'ye yardım götürebilecekleri bu sebeple savunmaya devam edilmesi hususunda ikna etmişti. Ancak eski kumandan Mehmet Ali Paşa ve Müşir Rauf Paşa ise verilen emre rağmen Plevne'ye yardım götürecek yolu açamadılar,[10] dahası Osmanlı başkumandanlığında Şevket Paşa, Radomirce yenilgileri gibi belli başarısızlık ve yenilgileri Padişah'tan örtbas ederek durumu daha da kötüleştirdi[9] ve bu konuda verilecek çekilme emrini geciktirdiler.[9][G] Plevne'nin bu kadar uzun süre dayanmasından sabırsızlık duyan Rus ordusunun Genel Komutanı Eduard İvanoviç Todleben bizzat birliklerin başına geçti. Bu arada Graviça'daki mevzilerinden Baştabya'daki mevzilere 19 Ekim'de Romenler kısmi saldırıya geçti; ancak 1.000'den fazla ölü bırakarak, bozgun halinde geri çekilmek zorunda kaldılar.[3] Bununla birlikte daha önce Kırım Savaşı'nda kuşatma tarzı savaş konusunda büyük bir tecrübe kazanmış olan Todleben 24 Ekim'de Plevne'yi çember altına almaya karar verdi. Yapılan kısmi taaruzlarla Plevne yakınınındaki çeşitli istihkam ve tepeler (Yeşiltepeler ve Teliş Mevzileri[3] ayrıca Radomirçe[9]) zaptedilip Plevne üzerindeki çember daraltıldı. Şıpka’dan gelen Gorni Dubnik Muharebesi'ni kazanıp ilerleyen General İosif Gurko 28 Ekim’de 35.000 askerle Plevne-Sofya yolunu tamamen kapattı ve Plevne, dört taraftan tamamen kuşatılmış oldu.[11] 2 Kasım'da Grandük Nikolay, Plevne'deki kuvvetlere teslim olma çağrısı yaptı, 12 Kasım'da Osman Paşa bu çağrıyı reddetti.[10] Ruslar Aralık ayına kadar kuşatma altındaki birlikleri her türlü olumsuz propaganda yöntemlerini kullanıp teslim olmaya zorlasalar da başarılı olamadılar. Bu arada Rus General Skoblev 13 ve 14 kasımda emri altındaki birliklerle general Tobleben'den izinsiz Plevne'de ki Osmanlı mevzilerine bir saldırı düzenlese de bu hareketi başarısızlıkla ve 400 Rus askerinin ölümü ile sonuçlandı.[3]

Bunun yanında Osmanlı tarafından 4 Aralıkta müşir Deli Fuat Paşa Elena Muharebesi'nde Rusları yenip çeşitli ağırlıklarını zaptetse de, bu zafer Plevne üzerindeki kuşatmayı kaldırmaya yetmedi ve zafer sonuçsuz kaldı.[10] İşin daha da kötü yanı Seraskerliğe getirilen ve sözlerini tutamayıp görevden alınan müşir Mehmet Ali Paşa'nın kendisinden yaşça küçük Süleyman Paşa ile çekişmesi neticesi[10] Şıpka'da ki birliklerinin tekrar taaruzunu ve Plevne'ye yardım gönderme amaçlı planını şura vasıtasıyla reddedip birliklerini savunmaya zorlaması oldu.[H] Osman Paşa'nın, Plevne'de ki birliklerin çekilmesi yönündeki talebi başkomutanlıkça sonunda kabul ettiğinde artık çok geç olmuştu, bu çekilme planının kabulüne dair karar zaten bütün haberleşme hatları kesilmiş ve Ruslarca tamamen kuşatılmış Osman Paşa'ya da zamanında ulaştırılamamıştır.[3][9]

Yiyecek ve mühimmatların tükenmek üzere olduğunu gören Osman Paşa ordusuyla birlikte kuşatmayı yararak Sofya'ya doğru çekilme yönünde bir plan yaptı.[10] 9 Aralık'ı 10 Aralık'a bağlayan gece sabaha yakın bir saatte kuşatmayı yararak Plevne'den çıktı. Rus hatlarına taarruza başladı ilk Rus hatları dağıtıldı ancak Rusların 5:1 asker avantajına sahip olduğu bir çatışma sonucu Osmanlılar tekrar Plevne'ye geri çekilmek zorunda kaldılar. Kimi kaynaklar bu muharebede Osman Paşa'nın ayağından vurulması ve atının ölmesi neticesi kuvvetlerinde Osman Paşa öldü diye yayılan söylenti üzerine askerin moralinin bozulması ve ilerlemeyi sürdürememesinden dolayı ordunun geri çekilmek zorunda kaldığından söz eder.[1] Buna karşın bir kısım kaynaklarda zaten bu huruç harekatını Rusların Plevne'ye soktukları Bulgar casuslar vasıtasıyla bildiklerini iddia etmektedir.[9] Bu çatışmada Ruslar 2.000 asker, Osmanlılar ise 4.000 asker kaybetmişti. Durumun çaresizliğini gören Osman Paşa ertesi gün (10 Aralık 1877) 40.000'e yakın askeriyle birlikte teslim oldu. Zaten o sırada Süleyman Paşa'nın sonunda yaptığı Tırnova'yı Ruslardan geri alma ve Plevne'ye yardım götürme amacı da taşıyan "Maçka Muharebesi"'ni kaybetmesi ile Plevne'nin durumu tamamen umutsuz bir hâldeydi.[9][10]

Sonuçları

Bu kuşatmada ölen Rus ve Romen askerleri için dikilen anıt 2008

Plevne tarihin akışını değiştiren tarihdeki birkaç olaydan biridir.A. J. P. Taylor, The Struggle for Mastery in Europe 1848-1918, (Oxford 1954) p. 245. Burada Osman Paşa 5 ay süre ile Rusları durdurarak ilerlemelerini geciktirmiştir. Ancak bu şehrin düşmesi Osmanlılar açısından 93 harbinin kaybedilmesinin önünü açmıştır. Zira Osmanlılar stratejik hata ve başarısız bir savunma ile stratejik öneme sahip ve Bulgaristan ile Trakya topraklarının yolunu açan Şıpka geçidini Ruslara kaptırmışlardı. Yinede geçidin çevresini askerlerle sarmışlardı. Plevne'nin Osmanlılarca tutulması neticesi ele geçirilen bu geçide Ruslar takviye kuvvet gönderemediklerinden savunma konumunda kaldılar. Buna rağmen Osmanlılar geçidi geri almak için yaptıkları 2. ve 3.Şıpka geçidi muharebelerini kaybettiler. Plevne'nin düşmesi ile Ruslar takviye kuvvetleri bu geçide göndererek 4.Şıpka Muharebesini yapıp geçit çevresindeki Osmanlı kuvvetlerini büyük bir yenilgiye uğratıp İstanbul'a kadar ilerlediler. Eğer Şıpka geçidini Osmanlılar tutabilip, 2. veya 3.Plevne Muharebelerinden birinde kaçan düşmanı takip etselerdi, Balkan cephesinde her şey Osmanlı lehine değişebilirdi.[12] Bununla birlikte bu büyük savunma "Avrupa'nın hasta adamı" olarak bilinen Osmanlı İmparatorluğu'na Batıda bir nebze hayranlık kazandırdı. Ruslara Berlin Konferansında pekte sempatik olmayan muamele yapılmasının sebeplerinden biri oldu ve Osmanlıların bu konferansta diplomatik başarı kazanmasının anahtarlarından biri oldu. Teslim olan Osman Paşa ise Rus Çarı ve ordusu tarafından iyi bir şekilde karşılanıp başarılı savunması nedeniyle Ruslarca da saygın bir muamele gördü, şehri teslim ederken Rus komutanlara teslim ettiği kılıcı askerlik kuralları gereği başarılı muharebe çıkaran generallere gösterilen saygının bir ifadesi olarak kendisine geri verildi. Savaş sonunda Osmanlı topraklarına geri dönen Osman Paşa II. Abdülhamit tarafından başarısı nedeniyle saray mareşalliğine yükseltildi.

Bununla birlikte esaret koşullarının kötülüğünden esir düşen Osmanlı askerlerinin az bir kısmı savaş sonunda sağ olarak ülkelerine dönebilmiştir.

İlgili marşlar

İlgili filmler

Başkaca İlgili Hususlar

Notlar

A. ↑  Barboşi Köprüsünün stratejik konumunu İngilizler dışında Avusturya-Macaristan İmparatorluğu ateşesi bile bilmekteydi.Savaşta Rusların genişleme taleplerine karşı İngiltere ve Avusturya Macaristan imparatorluğu Osmanlı İmparatorluğu'nu desteklemekteydi. Nitekim savaş ilanı akabinde İstanbul'dan ayrılan Avusturya elçisi Osmanlı ordularının komutanı Abdülkadir Nadir Paşa'ya "Paşam Barboşi Köprüsünü unutmayın" diyerek bu köprünün Rusların eline geçmeden evvel havaya uçulması gerektiğini defa kez üstüne basa basa söylemiştir.[1] Bu uyarılara karşın köprünün imhasında ne yazık ki geç kalınmıştır. Abdülkadir Nadir Paşa'nın savaş sonrası divanı harpte yargılanma nedenlerinden biri de bu köprünün imha edilememesidir. Abdülkadir Nadir Paşa divanı harpteki savunmasında Hobart Paşa'nın emri öncesi köprünün ilk başta Romanya ile Osmanlı İmparatorluğu arasında süren görüşmelerden bir antlaşma sağlanabileceği ümidiyle bir süre yıkımının geciktiğini,savaş ilanı sırasında Seretteki donanma komutanı Ferik Hüseyin Paşa'nın köprüyü yıkmak için harekete geçtiği fakat ansızın İstanbul'a çağrılması üzerine bu eylemini gerçekleştiremediğini kendisinin bu konuda bir suçunun olmadığını belirtmektedir.
B. ↑  Kırım Savaşının başında başkomutan Ömer Lütfi Paşa bizzat kendi yönetimindeki kuvvetleriyle Romanya'yı (Eflak ve Boğdan'ı) ele geçirip Bulgaristan'a kadar gelen Rus ordularına Oltenitsa'da ani baskın tarzında bir saldırı yapar. Eflak,Boğdan'a henüz tam yerleşemeyen Rus kuvvetleri bu baskın neticesi ağır kayba uğrayıp güney Romanya'daki belli mevzilerden geçici süreliğine de olsa çekilmişlerdir.Savaşın başındaki bu zafer neticesi Osmanlılar Bükreş'i geri alamasalarda, psikolojik olarak ordunun morali yükselmiş ve rus ordusunda bir moral bozukluğu olmuştur. Balkanlarda Rus ilerlemesini bu zafer 4 ay kadar geciktirmiştir. Bu zaferin ardından Silistre'de kazanılan Osmanlı zaferi ve diğer olaylar akabinde Ruslar Romanya'yı boşaltmak zorunda kalmışlardır. Osman Paşa da bu şekilde savaşı Romanya topraklarına taşıyıp Ruslara ağır kayıp verdirmeyi ve Osmanlı birliklerine zaman kazandırmayı hedeflemişti.[3]
C. ↑  Osman Paşa'nın Plevne muharebesi öncesi Vidin'de ki taburları herhangi bir sırp ve romen saldırısı ile Rusların bu yönden harekat yapacakları ihtimaline binaen burada tutulmuştu.Dolayısıyla savaşın başında bu birlikte burada çakılı durumda kaldıklarından kullanılamadı. Ancak Rusların Niğbolu vs yerlere Tuna nehri boyunca yaptıkları yığınak ve saldırılar karşısında Vidin yönünde bir saldırıya girişmeyeceği ortaya çıkınca Osman Paşa Romanya'ya yerleşmemiş Rus birlikleri üzerine saldırıya geçmeyi teklif etmiş bu teklifi sırpların aniden saldırabileceği ve Romen ordusunun Vidin'e yokluğunda saldırabileceğinden bahisle red edilmiştir. Osman Paşa bu teklifinin yanında ayrıca Orhaniye, Teteven, Turyan gibi geçitleri kuvvetleri ile tutarak Rusların ilerlemesinin durdurulmasını öngören alternatif bir teklif sunmuş bu teklifte red edilmiştir. Osman Paşa rus bombardımanları,Niğbolu yönüne yığınakları sürerken bu defa Kalafat şehrine saldırıp Rusları zora düşürmeyi teklif etmiş, buna da izin verilmemiştir. Rusların saldırıları başlayınca Osman Paşa bu tekliflerini tekrarlamakla birlikte yanında bir teklif daha sundu.Bu teklifine göre Vidin'de 12 taburluk bir kuvveti geride bırakıp,19 taburu yanına alıp,yolda Rahova garizonundan birkaç taburla Plevne istikametine devam edilecek ve Niğbolu'dan gelen Hayri Paşa'nın tümeninin katılmasıyla,Lofça üzerinden Tırnova'ya varılacak ve Mehmet Ali Paşanın Şumnu'dan gelen ordusu ile birleşilecekti.Birleşme engellenirse de Plevne'ye nazaran savunmaya elverişli Lofça'yı kuvvetleri tutup tahkim edecekti.Bu teklifin de Abdülkadir Nadir Paşa ve heyeti tarafından red edilmesi üzerine bu sefer Osman Paşa üstünü atlayıp Niğbolu ile ilgili teklifini bizzat padişaha sunmuştur.[3]
D. ↑  Padişah tarafından 8 temmuzda teklif kabul edilip derhal Osman Paşa'ya bu durumun bildirilmesi için Abdülkadir Nadir Paşa'ya emir verilmiştir. Ancak nedense bu emir Abdülkadir Nadir Paşa tarafından 2 gün geç iletilmiştir. Emir akabinde 2 günde levazım nedeniyle beklenmek zorunda kalınmış ve 13 temmuzda kuvvetler ancak hareket edebilmiştir.[3] Bunun neticesi Rus saldırılarına artık dayanamayan Niğbolu kalesi Osman Paşa yoldayken düşmüş ve Osman Paşa zaruri olarak diğer bir uygun mevzi olan Plevne'ye kuvvetlerini yönlendirip, Rusları durdurmak için tahkimat yapmak zorunda kalmıştır.Bu 2 günlük gecikme olmasaydı Osman Paşa'nın Niğbolu kalesine zamanında ulaşacak birlikleri kalenin Rusların eline geçmesini engelleyip belkide tarihin akışını değiştirebilecekti.
E. ↑  Plevne'de yapılan tahkimatlarla ilgili detaylı ve daha fazla bilgi için bakınız:Plevne savunması yüksek lisans tezi
F. ↑ Rus kuvvetlerinin sayıları ile ilgili bilgiler çelişkilidir. fransızca vikipedide 27.000 piyade,2.200 süvari ve 140 top olarak bu sayıdan az olarak gösterilmekle birlikte; bunun tam aksine bir diğer kaynağa göre 50.000 asker 150 top (37 piyade taburu,34 süvari bölüğü)[3] bir başka kaynağa göre 60.000 asker 40'ın üzerinde top [14](Mahmut Celaletin Paşa-"Miratı Hakikat" istanbul 1983 hazırlayan İsmet Miroğlu; diğer bir kaynağa göre 32.000 asker 176 top [15].
G. ↑ Bu konuda daha geniş ve detaylı bilgi için bakınız atıf yapılan Osmanlı Araştırmaları internet sitesi
H. ↑ Bu konuda ve 2.Abdülhamit dönemindeki olaylar ve daha geniş bilgi için bakınız atıf yapılan Yılmaz Öztuna-"II.Abdülhamit Zamanı ve Şahsiyeti" Kitabı; Kubbealtı yayınları 1.Baskı 2008

Kaynakça

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Plevne'de 145 gün belgeseli TRT yayınları
  2. ↑ Alan Palmer, Bir Çöküşün Yeni Tarihi Osmanlı İmparatorluğu'nun Son 300 Yılı Turkuaz Kitap Tarih Dizisi
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 "Plevne Savunması (Master Tezi)". Hakan Seyfettin Yükselen. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. 2006. 6 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150406020355/http://www.belgeler.com/blg/t00/plevne-mudafaasi-the-defence-of-plevna. Erişim tarihi: 25-12-2011.
  4. ↑ Mahmut Cemalettin Paşa "Mirat-i Hakikat" (Hazırlayan ve günümüz türkçesine uyarlayan:İsmet Miroğlu) Ankara 1983
  5. ↑ Page 107 and 108, Virginia Cowles, The Russian Dagger: Cold War in the Days of the Czars, Harper & Row (1969), hardcover, 352 pages
  6. ↑ George Marcu, Enciclopedia bătăliilor din istoria românilor, Editura Meronia, Bucureşti 2011
  7. ↑ Keith W. Doyon. "M1866 Turkish Contract Winchester (.44 Henry Rimfire)". Militaryrifles.com. 8 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151108031248/http://www.militaryrifles.com:80/Turkey/TurkWin.htm. Erişim tarihi: 2012-09-06.
  8. ↑ "The Plevna Delay: Winchesters and Peabody-Martinis in the Russo-Turkish War: A small Turkish army is trapped, but with the help of surprising firepower, they hold up the entire Russian Campaign for over five months." by Richard T. Trenk, Sr. originally published in Man At Arms Magazine, Volume 19, Number Four, August, 1997
  9. 1 2 3 4 5 6 7 Osmanlı Araştırmaları internet sitesi
  10. 1 2 3 4 5 6 Yılmaz Öztuna-II.Abdülhamit Zamanı ve Şahsiyeti Kubbealtı yayınları 1.Baskı 2008
  11. ↑ Tarihte bu hafta Avrasya-Bir internet sitesi
  12. ↑ xenophon-mil.org internet sitesi
  13. ↑ "Finlayson history (see year 1877)". Finlayson.fi. 17 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150317145818/http://www2.finlayson.fi:80/finlayson-en/history. Erişim tarihi: 2012-09-09.
  14. ↑ Mahmut Celaletin Paşa-"Miratı Hakikat" istanbul 1983
  15. ↑ Baron Von der Goltz Paşa'nın "Plevne" adlı eseri çeviren Miralay Mehmet Tahir Bey Dersaadet (1316)

Bibliyografya

Galeri

Wikimedia Commons'ta Plevne Savunması ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/30/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.