Türk Sultanına Mektup Yazan Zaporojya Kazakları

Türk sultanına mektup yazan Zaporojya Kazakları
Sanatçı İlya Repin
Yıl 1880–1891
Tür Yağlıboya
Boyutlar 203 cm × 358 cm (80 in × 141 in)
Konum Rus Devlet Müzesi, Sankt Petersburg

Osmanlı İmparatoru Sultan IV. Mehmed'e mektubu yazan Zaporojya Kazakları, veya Türk sultanına mektup yazan Zaporojya Kazakları o (Rusça: Запорожцы пишут письмо турецкому султану; sanatçının verdiği ad: Запорожцы, Zaporojya Kazakları), Rus sanatçı İlya Repin'in bir tablosudur. Sanatçı, boyutları 2.03 m'ye 3.58 m olan tuvale 1880'de başlandı ve 1891'e kadar tamamlamadı. Bitirdiğinde, III. Aleksandr tabloyu ondan 35.000 rubleye satın aldı. Bu, o devre kadar bir Rus tablosuna ödenen en yüksek fiyattı. Tablo hâlen Sankt Peterburg'daki Rus Devlet Müzesi'nde sergilenmektedir.

Tablonun konusu, 1676'da Osmanlı Padişahı IV. Mehmed'in Zaporojya Kazaklarına yazdığı söylenen mektuba cevaben Koşovi Ataman İvan Sirko'nın yazdığı düşünülen mektupla ilgilidir.

Tarihî bağlam

Zaporojya Kazaklarının Cevabı, 1676'da Kazakların Osmanlı İmparatorluğu'nun sultanı IV. Mehmed'e gönderdiği cevap mektubu hakkındaki efsaneyi işlemektedir. Repin'in tablosu, 1676 Zuravno (İzvança) Antlaşması'na göre Türk egemenliğine geçmesi gereken Zaporojyalıların kafa tutmasını yansıtmaktadır. 1675'te Siç'i ele geçirmek için yollanan 10.000 kişilik ordunun nerdeyse tamamı Kazaklar tarafından katledilmişti. Leh kralı III Jan, Zuravno'da kuşatma altındayken İvan Sirko komutasındaki Kazak güçleri Kırım'da Simferopol ve Bahçesaray'ı yağma etmişlerdi, Selim Han Giray kaçarak yakalanmaktan kurtulmuştu.[1] Tablonun konusu olan, IV. Mehmed'den gelen mektubu hakkında bilgi yoktur ama eğer gerçekten böyle bir mektup vardıysa IV. Mehmed zaferin kaçınılmaz olduğuna inanarak daha fazla kan akmaması için Kazaklara teslim olmalarını emretmiş olabilirdi.

Tablodaki Kazaklar Ukrayna'daki Dinyeper Nehri'nin etrafındaki toprakları kaplayan Zaporojya host'undan (idarî biriminden) gelmektedir. Mehmed, Kazakları Türk egemenliğine boyun eğmesini isteyince İvan Sirko yönetimindeki Kazaklar, bu emri sıradışı bir şekilde cevaplamış, ona hakaret ve küfür dolu bir mektup yazmışlardır. Tablo, Kazakların birbirinden adi küfürler bulmak için birbiriyle yarışmaktan duyduğu zevki sergilemektedir.

Mektuplar

Rapin, bu olayı Ukraynalı etnolog ve tarihçi Dmitri Yavorinitski (Дмитрий Иванович Яворницкий)'den öğrenmişti. Mektubun aslı veya böyle bir yazışma Osmanlı arşivlerinde mevcut değildir. Rus ve Ukrayna kaynaklarında bu mektupların 17 çeşitlemesi bulunmaktadır.[2]

Bu mektubun sadece edebî bir eser olduğu ve gerçek bir belge olmadığı pek çok kere öne sürülmüştür. Kazakların yabancı ülkelere bu tarzda yazılar yolladığına dair bir kayıt yoktur. Bu mektup metninin farklı tarihli (1600, 1619, 1620, 1667, 1696, 1713 ve diğerleri) ve farklı imzalı (ataman Zaharçenko, Ivan Sirko, Niz Kazakları ve diğerleri) çeşitli versiyonları mevcuttur. Bu versiyonların her biri farklı kişilere yazılmıştır: Osman, II. Ahmet, III. Ahmet, IV. Ahmet, IV. Mehmed ve başkaları (Örneğin [3][4]).[2] Bu çeşitlemelerin varlığı, bu mektubun edebî kaynaklı olduğunun, milliyetçi duyguları beslediği için zamanla efsanevi bir özellik kazanmış olabileceğinin belirtisi olabilir. Buna karşın, bu belgelerin varlığı, gerçekten bu şekilde yazılmış bir ilk mektup olabileceğini de yalanlamamaktadır. Bu ilk mektup gerçekten IV Mehmed'e yazılmış ama sonradan halk kültürüne geçip tekrar tekrar yazılmış da olabilir.[2] Ancak, böyle bir mektubun Sultan'ın eline geçtiğine dair bir kayıt yoktur.

Sultanın Kazaklara mektubu

Sultanın mektubu Kazakları kendisine teslim olmayı emretmektedir:[5]

Ben, Muhammed'in oğlu; Güneş ve Ay'ın kardeşi; Tanrı'nın torunu ve veziri; Makedonya, Babil, Kudüs, Yukarı ve Aşağı Mısır'ın hükümdarı; İmparatorların imparatoru; hükümdarların hükümdarı; hiç yenilmemiş harikulade savaşçı; Hz. İsa'nın kabrinin yılmaz bekçisi; Tanrı tarafından seçilmiş mütevellinin ta kendisi; Müslümanların ümidi ve huzuru; Hıristiyanların kahredicisi ve koruyucusu olan; ben, Sultan -- size emrediyorum Zaporojya Kazakları, kendi rızanızla ve direnmeden bana teslim olun ve saldırılarınızla beni rahatsız etmekten vazgeçin.
—Türk Sultanı IV. Mehmed

Kazakların cevabı

Efsaneye göre cevap, Sultan'ın unvanlarını alaya alan, ağır hakaret ve müstehçen ifadelerle dolu, Ukraynaca bir yazıydı. Mektubun çeşitli çeşitlemeleri mevcuttur ve bazıları diğerlerinden daha ağır ifadeler içermektedir. Aşağıdaki metin Kostomarov tarafından 1872'de yayımlanmıştır[5], linguistik bakımdan bunların en eskisidir ve dil özellikleri "Orta Ukraynaca" (14-18. yüzyıl arası) olarak tanımlanabilir.[5] Aşağıdaki çeviri metnin İngilizceye çevirisinden[5] yapılmıştır:

Seni Türk şeytanı lanet olası iblisin kardeşi ve refakatçısı, Lucifer'in kâtibi. Sen ne biçim zebani beyisin, çıplak götünle bile bir kirpi öldüremezsin. Şeytanın sıçtığını ordun yer. Seni orospu çocuğu, asla Hıristiyan oğullarını tebaana alamazsın; ordundan korkumuz yoktur, ister karada ister denizde seninle cenk ederiz ananı da sikeriz.
Seni Babil'in bulaşıkçısı, Makedonya'nın tekerlekçisi, Kudüs'ün biracısı, İskenderiye'nin keçi sikicisi, Yukarı ve Aşağı Mısır'ın domuz çobanı, Ermenistan'ın dişi domuzu, Podolya'nın canisi, Orta Asya'nın ibnesi, Kamenets'in cellatı ve tüm dünyanın ve cehennemin soytarısı, Tanrımızın nezdinde soytarı, Yılan'ın torunu ve sikimizin ağrısı. Domuzun burnu, kısrağın götü, mezbaha iti, vaftiz edilmemiş kaş, kendi anasını siken.
Kazaklar böyle der, seni aşağılık herif. Hıristiyan domuzları bile güdemeyeceksin. Şimdi sadede gelelim, tarihi bilmiyoruz takvimimiz de yok; gökyüzünde mehtap var ve yıl da kitapta yazar; orda hangi günse o gündür burada da; öp götümüzü emi!
-- Koşovi Ataman İvan Sirko, Zaporojya Hostu ile birlikte.

Kültürel bağlam

Zaporojyalı Kazaklarının özgür ve bağımsızlığına düşkün bir halk olduğu imajı, tablonun yapıldığı döemde Rus insanının hayalinde önemli bir yer tutmaktaydı. Gogol, Taras Bulba eseriyle (1835–42) bunu daha da popülerleştirmiştir. Tez canlı Kazaklar, hem bir efsane konusu hem de bir idealdi. 17. yüzyıl Kazak topluluklarının demokratik ruhu 19. yüzyıl Rusya'sındaki siyasi ortamla bir tezat oluşturuyordu.[6]

Bu korkusuz ve özgür Kazak temasının 19. yüzyıl Rus sanatına yansıması edebiyatta Gogol ve Tolstoy tarafından, resim sanatında da İlya Repin, Vasilyi Surikov, ve Sergey İvanov tarafından gerçekleştirildi.[6] (Gerçi, 19. yüzyıldaki Kazak toplumunda 17. yüzyılın bu efsanevi, yerinde durmaz özgürlük ruhu artık kalmamıştı; Ukrayna'nın her ne kadar yerel özerkliğe sahipse de, Ukrayna Kazakları Rus ordusuna bağlı sıradan bir birlik oluşturuyorlardı.[6])

Repin'in tablosunu yapmasından evvelki yıllarda Zaporojyalı Kazaklar çeşitli sanatçılarca işlenmişti, bunların çoğu Gogol'un öyküsünden esinlenmişti. 1871'de Viktor Vasnetsov, Gogol'un Taras Bulba eserinden esinlenen bir dizi çizim yapmıştır. 1873'te Yevgeny Yevgenieviç Lanceray, Çarpışma sonrasında Zaporojyalı Kazak adlı bir küçük bronz heykel yapmıştır. 1888'de heykeltıraş Leonid Pozen Zaporojyalı Kazaklar bir Keşif Seferinde adlı bir eser sergiledi.[6]

Kişisel bağlam

Repin, inceleme ve eğitim için gittiği Avrupa gezisinden 1878'te döndüğünde dönemin hümanist ve milliyetçi duygularına sempati duyuyordu. Çarlık Sanat Akademisinin resmi politikalarına baş kaldıran Peredvijniki (Gezginler) grubuna katıldı ve örgüt içinde önemli bir konuma geldi.[7] Gezginler grubu, "sanat için sanat" görüşünü reddeden, sanatın halka yararlı olması gerektiğine inanan sanatçılardı. Gezginler, sanatın kısıtlanmasına karşı çıkıyor ve özellikle millî ve halkçı temaların işlenmesini savunuyordu.[8]

Repin'in 1878'ten yıldan sonra yaptığı eserlerde zengin renkler, dikkatli portreler, gerçeklere sadakat ve güçlü bir sunum bulunuyordu. Ressam, çeşitli temalarda resimler yapmış, seçtiği konuların bazıları geçmiş yüzyıllara dayansa da hepsi milliyetçi bir cazibe ve amaca sahipti.[7] Repin, Zaparojya Kazakları eserine o yıl başladı ama bitirmesi 13 yıl sürdü. 1878'te Repin'in ilgi duyduğu konulardan biri, 17. yüzyıl Ukrayna Kazaklarının gelenekleriydi. Tarihçi Yavornitskyi bu konuda pek çok belge vererek onu teşvik etti. Verdiği belger arasında Osmanlı sultanına Kazakların yazdığı rivayet edilen mektubunun bir kopyası vardı. Repin Osmanlı İmparatoruna bu şekilde cevap yazma cesaretini gösteren bu bağımsızlık aşığı savaşçılara hayran oldu.[9] Bu sırada 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşının sürmekte olması da onun konuya ilgi duymasına muhtemelen katkıda bulunmuştur.

Repin, 17. yüzyıl Zaporojya Kazaklarını, özgürlükleri için mücadele eden, cesaret, kahramanlık ve moral güçle dolu bir halk olarak görürdü.[6] Kazak kökenli bir Rus olan Repin,[10] Kazaklara duyduğu hayranlığa rağmen bir Kazak özgürlükçüsü değildi, kendini bir Rus olarak görürdü.[6] Kazakların Ruslarla olan Ortodoks inanç ortaklığı, doğu ve batı Slav kardeşler arasındaki farklılıklardan daha önemliydi. Repin onların toplumsal değerlerine odaklanmıştı: "Gogol'un onlar hakkında yazdığı her şey doğru! Kutsal bir millet! Bu dünyada özgürlük, eşitlik ve kardeşliğe daha sıkı sarılan kimse yoktur" diye yazmıştır.[11] Sanatçı, bir mektubunda, Kazakların cumhuriyet düzenine (örneğin, bkz. Koşovi Ataman maddesi) duyduğu ilginin kendisini bu tabloyu yapmaya ittiğini belirtmiştir.[6]

Resmin içeriği

Resimde açık havada, üzerine iskambil kartları saçılmış kaba saba bir masa etrafında toplanmış bir grup Ukrayna Kazağı görünmektedir. Kazaklar, kendilerinden teslim olmalarını istemiş olan IV. Mehmed'e cevaben bir hakaret mektubu yazmaktadır. Herkes mektuba eklenmesi için favori küfürlerini saymakta ve son derece eğlenmektedirler. Piposunu tüttürmekte olan grubun lideri İvan Sirko söylenenleri dikkatlice dinlemektedir. Sirko'nun önünde oturan, onun yazdırdıklarını kağıda aktaran katipin yüzünde müstehzi bir gülümseme vardır. Neşe, kendine güven duygusu ve meydan okuma ruhu bütün gruba yayılmıştır ve yüz ifadeleri arasında alaycı gülümseme, tebessüm, sırıtma, eğlenmiş gülümseme, kahkaha, katılarak gülme, gözünden yaşlar gelerek gülme gibi ifadeler görmek mümkündür. Rivayete göre Repin bu tablosuna gülme üzerine bir çalışma olarak başlamıştır.[12] Bu tablodan evvel Avrupa sanatında gülmeyi gösteren tabloya hemen hemen hiç rastlanmaz.[13]

Gruptakiler karışık bir topluluk oluşturmaktadır, aralarında asık suratlı eski askerler, iri yapılı neşeli tipler, kaba görünümlü kel adamlar vardır. Katip ve yanındaki genç adam hariç diğer karakterler kel kafalıdır, bazıları kel kafalarının tepesinde bir tutam saç bırakmıştır. Çoğu uzun bıyıklıdır. Bazılarının altın küpeleri vardır, bazıları kürk kaban veya yün palto giymektedir. Önünde iskambil kartları olan adam gömleksiz olarak oturmaktadır (kumarbazlar üzerlerinde kart saklamadıklarını göstermek için gömleksiz oynarlardı). Kumarbazın kucağındaki müzik enstrümanı Kazakların müzik sevgisini temsil etmektedir. Kukuletalı beyaz cüppe Kazakların geleneksel bir giysisidir.[6] Yüzler dikkatli şekilde modellenmiş olmasına karşın, giysi ve süsler sadece ana hatlarıyla sunulmuştur.[10]

Ivan Serko'nun etrafındaki askerler Gogol'un öyküsündeki subayları betimlemektedir.[6] Gogol'un kahramanı Taras Bulba'nın da resmedildiği sanat eleştirmenlerince genel kabul görmüştür. Taras Bulba resmin sağındaki, kırmızı palto ve beyaz kalpaklı iri kişidir.[6]

Tuvalin alt kenarında Repin çalıştığı yılları kaydetmiştir.

Yapılışı

Empresyonist ressamların aksine Repin bir realistti ve eserleri uzun çalışmalar ve ince ayarlamaların sonucu tamamlanırdı. Zaporojya Kazakları eserinin yüzlerce ön çalışması ve on yıl boyunca yapılmış üç versiyonu vardır. Repin çalışmalarının sonuçlarından hiç memnun kalmamış, resmi daha etkili kılacak kompozisyonlar ve renklendirmeler aramıştır sürekli. Ayrıntılar doğrudan gözlemlere dayanmasına karşın resmin genel görünümü ressamın içinden gelen bir arayışın tatminine yönelik olmuştur.[7]

1878'de Repin Ukraynalı arkeolog ve tarihçi Dmitri Yavorinitski ile tanıştı. Yavorinitski özellikle Zaporojya Kazaklarının tarihi ile ilgiliydi. Rapin, Sultana yazılan mektup hakkında belgeler toplamış, Yavorinitski'nin araştırmasından esinlenerek bu konuda bir tablo yapmak için hazırlıklara başladı.

Repin, 1880, 1888 ve 1890'da üç kere Zaparojya bölgesinde inceleme gezilerine gidip malzeme topladı ve tablosunda kullanabileceği tipik kişiler aradı. Tarihçi Kostomarov ona gezeceği yerlerin bir güzergahını çıkardı, Repin Kazakların eski kiliselerini, eski mezarlıklarını, etnoğrafya müzelerini, Siçin bulunduğu yeri gezdi.[9] 1880'de Kazakların kostüm ve silahlarının skeçlerini yapmaya Dinyeper bölgesinde Krasnodar Krayı'nda bulunan ve Kuban Kazak köyü olan Paşkovski, Ekaterinoslav ve Çernigov Guberniyası'na gitti. Döneme ait otantik eşyaların tablosunda görünmesinin son derecede önemli oduğuna inanmasına rağmen bu konuda büyük zorluklarla karşılaşmış, ancak 1887'de eski Kazak eşyalarına sahip bir bilim adamıyla tanışınca ara vermiş olduğu tablosuna devam etmeye girişmiştir.[13]

Repin konuyla ilgili olarak tarihçi Yavorinitski ile ayrıntılı araştırmalar yapmıştır. Tablosundaki Kazakların lideri olarak ataman İvan Sirko'yu kullanmaya karar verdi. Yavorinitski de yüz ifadelerinin skeçlerini yapması için Ukraynalı entelektüellerle onu temasa geçirdi. Repin halktan insanların skeçlerini de yapmak istiyordu ama başlangıçta buna razı olan modeller bulmakta epey zorlandı. Sonunda kırk kadar kara kalem ve bir yağlı boya skeç yaptıktan sonra 1880'de asıl tablosu üzerinde çalışmaya başladı. Bu ön çalışmalarının çoğu hâlen Moskova'da Tretyakov Galerisi'nde bulunmaktadır. Tablosu 1891'de bittiğinde onunla ilgili yüzden fazla karakalem ve yağlı boya skeç yapmıştı.[9]

Ön çalışmalardan örnekler

Tablonun versiyonları

Zaporojya Kazakları üzerindeki araştırmaları ve skeçlerinin ardından Repin önce resmi küçük boyutlu (67 x 87 cm) tuval üzerine bir yağlı boyasını yaptı. Bununla eşzamanlı olarak 1891'e kadar sürecek olan büyük boyutlu versiyonu üzerinde çalıştı. Ancak, 1880'lerde Repin tablosunu sık sık kenara koyarak başka tablolar üzerinde çalıştı, Kursk Vilayetinde Haç Yürüyüşü (1881—83), Korkunç İvan Oğlunu Öldürüyor (1885) ve Aziz Nikola (1888) gibi.

Resmin en meşhur versiyonu 1891'de bitmiştir ama Repin onu daha bitirmeden, 1988'de ikinci bir versiyona başlamıştır. Bunu yapmasının nedeni, asıl resimdeki bazı ayrıntıların gerçekçi olmadığına dair eleştirilmesiydi. Tablo daha bitmeden onu gören bir eleştirmen, resimdeki iki savaşçının üzerindeki beyaz cüppeleri banyo bornozuna benzetmişti. Repin araştırmalarına dayanarak bu giysilerin Zaporoyja Kazaklarında yaygın olduğunu savunmuş, buna rağmen, bu beyaz cüppelerin olmadığı yeni bir versiyonu yapmaya girişmiştir.[14] Kayıtlarda 1893 tarihli görünen bu tablo aslında bitmemiş, sadece o tarihte sanatçı üzerinde çalışmayı bırakmıştır. Sanatçı tablonun bu versiyonundan memnun kalmamış olmalıydı. Bu tablo önce Tretyakov Galerisi'nde sergilenmiş, 1932'de oradan Harkiv Tarih Müzesi'ne aktarılmış, 1936'dan beri de Harkiv Sanat Müzesi'nde bulunmaktadır.[14]

Modeller

Repin tablosundaki tipleri çizerken çeşitli modellerden yararlanmıştır. Ancak, bu kişileri aynen tuvaline aktarmamış, ön çalışmalarında belirlemiş olduğu Kazak tiplerine onları benzetmiştir. Repin ve Yavorinitski yıllar sonra yazdıkları anılarında tablodaki karakterler için kullanılan modelleri çoğunu hatırlamışlardır:[6]

Karakter

Model[14]
Karakter

Model[14]

Sanatçı tarafından çizilen en renkli kişilerden biri, sanatçı Ivan Franzevich Tsionglinskogo'in bir tablosundan esinlenilmiştir. Tsionglinskogo, Sankt Peterburg'daki Sanatın Teşviki için İmparatorluk Derneği'nin çizim okulunda öğretmendi. Bu modelin adı Ian Brilling'di, kendisi Polonyalı olmasına rağmen resimde bir Kazak olarak çizilmiştir. Kamp lideri İvan Sirko, tablonun merkezî karakterlerinden biridir. Bu tipi canlandıracak bir model arayan ressam sonunda general Mihail Ivanoviç Dragomirova üzerine karar kılmıştır. Dragomira, Kiev askerî bölgesinin komutanıydı.
Bu model Rus bestecisi Mihail Glinka'nın büyük torunudur. Zeki ve asil bir gülümsemesi olan bu delikanlıyı Repin, Sankt Petersburg'da bulmuştur. Bu karakter bir Tatarı canlandırmaktadır. Model, Tatar bir öğrenciydi ama ressam, resimde görünen dişleri için kamp yakınlarındaki kazılarda bulunan bir Zaporojya Kazağının kafatasını kullandı.
Başı bağlı adam, Odessalı sanatçı Nikolay Kuznetsov'du. Şakacı ve sporcu olarak bilinen ve Yunan asıllı olan model, Odessa Güzel Sanatlar Akademisi'nin üyesi ve profesördü. Ayrıca Odessa Edebiyat ve Sanat Derneği'nin Odessa Güney Rus Sanatçılar Derneğinin kurucusuydu. Bu şişman adam bir diğer klasik karakter olan Taras Bulba'yı temsil etmektedir. Model, Petersburg konservatuvarı profesörü Alexander I. Rumen'di. Kendisi St. Petersburg'dan yaşamasına rağmen aslen Polonyalıydı.
Dişleri dökülmüş ve yüzü buruşuk bu tip, Aleksandr (günümüzde Harkiv) limanında rastgele bir kişiydi. Hakkında bir bilgi kaydedilmemiştir. Yarası yüzünden bu tip ince ve zayıf görünmektedir. Model, Mariinski Tiyatrosunda soloist olan Fyodor Stravinski Ignat'eviç'ti, meşhur besteci Igor Stravinsky'nin dedesidir.
Sanatçı Porfiri Dem'yanoviç Martinoviç, Akademide filigre (telkârî) çalışıyordu, 25 yaşında hastalandıktan sonra bir daha gözü görmemiş ve sanatı bırakmak zorunda kalmıştı. Repin bu genç adamı tipik bir Zaporojyalı olarak görmüş ve yüzünün alçı maskesini çıkarmıştır. Bu kel kafanın sahibi Georgi Petroviç Alekseev'di. Yekaterinoslav'in şeref vatandaşı, hemen tüm Rus nişanlarının sahibi, asillerin başı ve İmparatorun saray nazırı olan bu kişi, nümismatik meraklısıydı. Repin bu kel kafayı görünce onu resminde kullanmayı arzu etmiş ama Alekseev hiddetle bir ressam için modellik yapmayı reddetmiştir. Repin'in arkadaşı Yavorinitski yardıma gelmiş, kendi sikke koleksiyonunu görmesi için Alekseev'i evine çağırmıştır. Alekseev hayranlıkla onun paralarını incelerken arkasında duran Repin onun kafasının skeçini çizebilmiştir. Tablo bittip Tretyakov Galleri'sinde sergilenince kendi kafasını tanıyan Alekseev, ressam ve arkadaşına son derece içerlemişti.
Karanlık bakışlı bu tipin modeli olan Vassili Tarnowski, Ukraynalı bir koleksiyoncu ve hayırseverdi. Yarı çıplak savaşçı (ve ayrıca kumarbaz), Repin ve Yavornitski'nin arkadaşı Konstantin Dmitrieviç Belonovski'ydi. Resimde bu savaşçının yarı çıplak olmasının nedeni, kumar oynayan kazakların gömleklerini çıkarmasıydı, kart gizlemediklerini kanıtlamak için.
Bu adam Tarnowski'nin şoförü Nikişka'ydı. Tabloda Golota adlı bir Kazak askerini canladırmaktadır. Repin, tek gözlü ve kırık dişli gülüşü ile Nikişka'nın skeçini gemide giderken çizdi. Resmin bir diğer merkezî karakteri olan ordu katibi, Repin'in arkadaşı Dmitri Yavorinitski'ydi. Yavorinitski genelde asık suratlı bir kişi olduğu için ondan bir tebessüm elde etmek kolay olmamıştı. Repin onun eline bir karikatür dergisi vermiş, o sayede Yavorinitski'den bir küçük gülümseme elde edebilmişti.

Karşılanışı ve etkileri

Kasım 1891'de Repin, 298 eserini İvan Şişkin'le ortak bir sergide halka sundu. Repin'in tabloları arasında nihayet bitmiş olan Zaporojya Kazakları Türk Sultanına Alaycı bir Mektup Yazıyor da vardı.[15] Bunun ardından tablo hem Rusya hem yabancı ülkelerde (Şikago, Budapeşte, Münih, Stokholm) sergilendi ve büyük beğeni kazandı.[6] 1892'de Rus Çarı tabloyu 35.000 rubleye satın aldı. Bu, o zamana kadar hiçbir tablo için ödenmemiş bir miktardı. Tablo 1917'ye kadar Çarın özel koleksiyonunda kaldı, bunu izleyen devrimlerden sonra Sankt Petersburg'daki Rus Devlet Müzesi'ne aktarıldı ve günümüzde hâlâ orada sergilenmektedir.[14]

Tablonun genelde bu kadar beğenilmesi hem Repin'in hem de onun ait olduğu Geziciler grubunun itibarını artırdı. Çar, Repin'den Çarlık Sanat Akademisi'nde reformlar yapmasını istedi. Repin bu talebi kabul etti ve çalışmalarının sonunda sanat dersleri dersane yerine stüdyoda verilir oldu ve öğrencilerin resim konularını seçmelerinde özgürlük verildi. Repin 1907'ye kadar akademide eğitim vermeye devam etti.[16]

Rus Devriminden sonra Bolşevikler de tabloyu ve aktardığı duyguları kutlamışlar ve onu "Rus sanatının bir şaheseri" ilan etmişlerdir.[17]

Yorumlar

Dönemin eleştirmenleri tabloyu genelde siyasî bir açıdan değerlendirmişlerdir. Örneğin Vladimir Stasov, bu tablonun Taras Bulba'nın en güzel bölümleriyle kıyaslanabileceğini söylemiştir.[6] Çistiakov ise "resim iyice planlanmamış olsa ve biraz kabaca boyanmış olsa da özgün bir Rus eseridir" demiştir.[6] Herkes Repin'in cesur tekniğini beğenmiş ama bazı genç sanatçılar, tablosunu halkın beğenisini elde etmek amacıyla yapılmış olmasıyla onu eleştirdiler.[16] Bazıları millî bir temayı işlemesinden dolayı memnuniyetlerini ifade etmişler, bazıları ise "özgür" halkların değerlerini övmesinden dolayı mutluluklarını dile getirmişlerdir.[16]

Sonuçta, tabloda sunulan ilkel canlılık ve milliyetçi içerik tablonun resmî beğenisini sağladı ve Çar tabloyu satın alarak Repin'i ödüllendirdi.[6]

Sanata yansıması

Hopak (1926-29). Atheneum, Helsinki, Finlandiya.
"Bolşevikler İngiliz Curzon'a mektup yazıyor." Krasny perets\ 1923.

Toplumsal etkisi

Repin'in doğum günü anısına 1944 baskısı Sovyetler Birliği posta pulu, Zaporojya Kazakları tablosunun resmini taşıyor

İlhamını efsanevi bir mektuplaşmadan alan bu tablonun başarısı, bu mektuplaşmanın efsanesinin daha da yayılmasını sağlamıştır. Cesur ve çılgın Kazakların tablosu ve yazdıkları efsanevi mektup Ukrayna'nın kültürel mirasının parçası sayılmaktadır.[26] Tablonun uyandırdığı milliyetçi duygular Rusya'da hem devrim öncesi hem devrim sonrasında, devlet yöneticilerinden sade halka, askerlerden sanatçılara pek çok kişiyi etkilemiştir.

Zaparojya Kazakları 'nın Stalin üzerinde de büyük etkisi olmuştur. Tablonun konusu olan mektupları ezbere bildiği rivayet olur.[13] Stalin, Zapojya Kazaklarının Mektubu'nun en beğendiği tablo olduğunu söylemiştir. Stalin'in daçasının yatak odasında tablonun bir kopyası bulunmaktaydı.[27] İkinci Dünya Savaşı sırasında Britanyalılarla müzakereler sırasında Stalin, Kazakların mektubunun bir kopyasını cebinde taşır ve arada yakın yardımcılarına onu gösterip "İngiltereyi düzdük!" derdi.[17]

Ukrayna Kazakları ile Osmanlı sultanı arasındakı bu yazışmaların muhtemelen uydurma olması onların değerini eksiltmemektedir. Hurafeler toplumların inançlarını ve tutumlarının yansıtmaları bakımından bilgilendiricidirler. Örneğin Stalin, Repin'in bu tablosunun bir kopyasını çalışma odasında bulundurması ve ziyaretçilerine söz konusu mektupları ezberinden okuması, bu mektubun Rus kültürüne olan etkisinin bir belirtisi sayılabilir. Stalin'in gerçekten bu mektupları ezberlemiş olmasının, veya sadece onun bunları ezberlemiş olduğuna inanılmasının, bu etkiyi göstermek açısından aynı derecede anlamlı olduğu öne sürülmüştür.[5] Repin'in bu tablosu üzerinde 13 yılını geçirmiş olması da bu mektupların etkisinin bir diğer belirtisi sayılabilir.[5]

Kaynakça

  1. ↑ Orest Subtelny (1998). Ukraine: a history. CUP Archive. s. 170. http://books.google.com/books?id=mRE9AAAAIAAJ&pg=PA170.
  2. 1 2 3 Andrew Gregorovich. "The Cossack Letter "The Most Defiant Letter!"". 21 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160621224828/http://www.infoukes.com/history/cossack_letter/. Erişim tarihi: 2010-09-23.
  3. ↑ "Songs of Ukraina: Akhmet III. and the Zaporogians". 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160305023911/http://digital.library.upenn.edu/women/livesay/ukraina/ukraina.html. Erişim tarihi: 2010-09-23. (İngilizce)
  4. ↑ William Penn Cresson (1919). The Cossacks: their history and country. Brentano's. s. 42. http://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=xEgEAAAAYAAJ&oi=fnd&pg=PA42. (İngilizce)
  5. 1 2 3 4 5 6 Victor A. Friedman (1978). "The Zaporozhina Letter to the Turkish Sultan: Historical Commentary and Linguistic Analysis". Slavica Hierosolymitana 2: 25-38. http://web.archive.org/web/20060915073432/http://humanities.uchicago.edu/depts/slavic/papers/Friedman-Zaporozhci.pdf. (İngilizce)
  6. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Walther K. Lang. "The Legendary Cossacks: Anarchy and Nationalism in the Conceptions of Ilya Repin and Nikolai Gogol". 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160307100552/http://19thc-artworldwide.org/index.php/component/content/article/85-spring02article/193-the-legendary-cossacks-anarchy-and-nationalism-in-the-conceptions-of-ilya-repin-and-nikolai-gogol. Erişim tarihi: 2010-09-24. (İngilizce)
  7. 1 2 3 Christian Brinton, ed. (1921). The Ilya Repin exhibition. Kingore. s. 27. http://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=oz1AAAAAYAAJ&oi=fnd&pg=PT16. (İngilizce)
  8. ↑ A. Kochman (2009). "Russian émigré artists and political opposition in fin-de-siècle Munich". Emporia State Research Studies 45: 6-26. http://www.emporia.edu/esrs/vol45/kochman.pdf. (İngilizce)
  9. 1 2 3 V. Macade (1990). L’art Ukrainien. L'Age d'Homme. s. 160. ISBN 9782825100318. http://books.google.com/books?id=0u51gqmbdroC&pg=PA160. (Fransızca)
  10. 1 2 Louis E. Lord (1920). "A Russian Painter of the Nineteenth Century, Elyas Repin". The Art Bulletin 2: 213-218. (İngilizce)
  11. ↑ Rainer Hagen (2002). What Great Paintings Say. Taschen. s. 439. http://books.google.com/books?id=e2DvEibWkKsC&pg=PA439&lpg=PA439. (İngilizce)
  12. ↑ Roy Bolton, ed. (2010). "Study for Zaporozhian Cossacks Writing a Letter to the Turkish Sultan". Views of Russia & Russian Works on Paper. Sphinx Fine Art. s. 126. ISBN 9781907200052. http://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=EpZFPOY5FtsC&oi=fnd&pg=PA126. (İngilizce)
  13. 1 2 3 Rose-Marie Hagen, Rainer Hagen (2002). What great paintings say, Volume 1. Taschen. s. 434. ISBN 9783822821008. http://books.google.com/books?id=aOzohrk8Mm8C&pg=PA434.
  14. 1 2 3 4 5 "Запорожцы пишут письмо турецкому султану". 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160328105619/http://bubelo.in.ua/essay/. Erişim tarihi: 2010-09-23.
  15. ↑ "Ilya Efimovich Repin". http://www.novelguide.com/a/discover/ewb_24/ewb_24_00155.html. Erişim tarihi: 2010-09-24. (İngilizce)
  16. 1 2 3 John D. Windhausen (1997). "Review: Ilya Repin and the World of Russian Art by Elizabeth Kridl Valkenier". Studies in East European Thought 49: 145-153. http://www.jstor.org/stable/20099640. (İngilizce)
  17. 1 2 Vladislav Martinovich Zubok, Konstantin Pleshakov (1996). Inside the Kremlin's cold war: from Stalin to Khrushchev.. Harvard University Press. s. 23. ISBN Press, 1996. 9780674455313. http://books.google.com/books?id=FmVe1nRdAvYC&pg=PA23. (İngilizce)
  18. ↑ Guillaume Apollinaire (2008). Alcools. BiblioBazaar. s. 27. ISBN 9781437529180. http://books.google.com/books?id=HiTFCFIwxJsC&pg=PA27. (Fransızca)
  19. ↑ "Shostakovich, Dmitri: Symphony No.14 in G minor op. 135 (1969) 47' for soprano, bass, strings and percussion". 2 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160402180330/http://www.boosey.com/pages/cr/catalogue/cat_detail.asp?musicid=5785. Erişim tarihi: 2010-09-25. (İngilizce)
  20. ↑ Dmitriĭ Dmitrievich Shostakovich, Solomon Volkov (2004). Testimony: the memoirs of Dmitri Shostakovich. Hal Leonard Corporation. s. 103. ISBN 9780879109981. http://books.google.com/books?id=GEApb54v-s4C&pg=PA182. (İngilizce)
  21. ↑ I︠A︡kov Lʹvovich Soroker, Yakov Soroker, Andriĭ Horni︠a︡tkevych (1995). Ukrainian musical elements in classical music. CIUS Press. s. 115. ISBN 9781895571066. http://books.google.com/books?id=NseLS0vNhUMC&pg=PA115.
  22. ↑ Igal Halfin (2007). Intimate enemies: demonizing the Bolshevik opposition, 1918-1928. University of Pittsburgh Press. s. 70. ISBN 9780822959526. http://books.google.com/books?id=bBPU6acHI0oC&pg=PA70. (İngilizce)
  23. ↑ Anthony Swift (2002). "The Soviet World of Tomorrow at the New York World’s Fair, 1939". The Russian Review 57: 364=379. DOI:10.1111/1467-9434.00029.
  24. ↑ "Red Army Soldiers at the Tretyakov Gallery looking at Repin Picture, 1935, USSR". 10 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20121110085634/http://faculty-web.at.northwestern.edu/art-history/werckmeister/April_8_1999/SoldiersGal.jpg. Erişim tarihi: 2010-10-06.
  25. ↑ Памятник казакам, пишущим письмо султану, открыли в Краснодаре "Памятник казакам, пишущим письмо султану, открыли в Краснодаре". http://www.regnum.ru/news/1061583.html Памятник казакам, пишущим письмо султану, открыли в Краснодаре. Erişim tarihi: 2010-09-23. (Rusça)
  26. ↑ "Ilya Repin’s Zaporozhian Masterpiece". 16 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20121116071502/http://www.mfa.gov.ua/mfa/en/publication/content/22865.htm. Erişim tarihi: 2010-10-07. (İngilizce)
  27. ↑ Elena Postnikova. "Stalin as Art Critic and Art Patron". 15 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20120815140048/http://www12.georgetown.edu:80/students/organizations/nscs/capitalscholar/stalin.html. Erişim tarihi: 2010-09-25.

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 11/19/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.