Tanrı öldü

"Tanrı öldü" (Almanca:  "Gott ist tot" ; ya da tanrının ölümü), Alman filozof Friedrich Nietzsche'nin yaygın olarak alıntısı yapılmış bir sözüdür. İlk kez 1882'de Şen Bilim`de (Almanca: Die fröhlinche Wissenschaft) 108. (Yeni Çabalar), 125. (Deli) ve üçüncü olarak 343. (Keyifliliğimizin Anlamı) kısımlarda ortaya çıkar. Ayrıca Nietzsche'nin 1883 yılındaki, deyişin yayılmasına en büyük katkıyı sağlamış olan eseri Böyle Buyurdu Zerdüşt`te de görülür. Düşünce, Deli`de şöyle ifade edilmiştir:

Tanrı öldü. Tanrıdan geriye bir ölü kaldı. Ve onu öldüren biziz. HâӀâ gölgesi beliriyor uzaklarda. Kendimizi nasıl avutacağız, biz katillerin katilleri? Neydi bıçaklarımızın altında ölümüne kan döken, dünyanın sahip olmuş olduğu bu en kutsal ve en kudretli şey: bu kanı kim silecek üzerimizden? Hangi su var bizi temizleyecek? Hangi teselli şölenlerinı, hangi kutsal oyunları icat etmek zorunda kalacağız? Fazla büyük değil mi bize bu davanın yüceliği? Buna layık olmak için birer tanrıya dönüşmeli değil miyiz?[1]
—  Nietzsche, Şen Bilim, Kısım 125, İngilizce: Walter Kaufmann


Tanrının ölümü teolojik akımı

8 Nisan 1966 tarihli Time dergisi kapağına "Tanrı Öldü mü?" sorusunu sordu ve eşlik eden makalede de o zaman için Amerika'da yükselmekte olan ateizme değiniliyordu.[2] O zamanlar, Amerikan teolojisinde "tanrının ölümü" adında bir akım doğuyordu.[3] Tanrının ölümü akımı kimi zaman teknik olarak Yunanca theos (tanrı) ve thanatos (ölüm) sözcüklerinden türemiş olan "theothanatology" olarak adlandırılıyordu.

Bu teolojinin ana taraftarları Hristiyan teologlar Gabriel Vahanian, Paul Van Buren, William Hamilton, John A.T. Robinson, Thomas J. J. Altizer, John D. Caputo ve haham Richard L. Rubenstein gibi kişilerdi.

1961'de Vahanian'ın kitabı Tanrının Ölümü yayımlandı. Vahanian, çağdaş seküler kültürün, kutsal anlamın yokluğunu çekerek kutsallık bilincini tamamıyla yitirdiğini, metafizik bir amaç ya da sezgi anlayışından yoksun kaldığını savunuyordu. Çağdaş akıl için "tanrının öldüğü" sonucunu ortaya koydu. Vahanian'ın görüşüne göre yenilenmiş bir tanrısallık deneyimi için, dönüştürülmüş bir post-Hristiyan ve postmodern kültür gerekiyordu.

Kaynakça

  1. ↑ Türkçe: Mete Avcı Metheus
  2. ↑ Time Magazine, Is God Dead?, April 8, 1966
  3. ↑ Alister McGrath. Christian Theology: An Introduction. 2nd ed. (Oxford: Blackwell Publishers), 255
Friedrich Nietzsche
Çalışmaları • Yayınlanmamış eserleri
Eserleri
Tragedyanın Doğuşu • Yunanların Trajik Çağında Felsefe • Ahlaksal Olmayan Duygulardaki Gerçekler ve Yalanlar Üzerine • Zamansız Düşünceler • İnsanca, Pek İnsanca • Tan Kızıllığı • Şen Bilim • Böyle Buyurdu Zerdüşt • İyinin ve Kötünün Ötesinde • Ahlakın Soykütüğü Üzerine • Wagner Olayı • Putların Alacakaranlığı • Deccal • Ecce Homo • Nietzsche Wagner'e Karşı • Güç İstenci (ölümünden sonra)
Felsefesi
Apollon ve Dionysos • “Üstinsan” • Ressentiment • “Güç istenci” • “Tanrı öldü” • Bengi dönüş • “Amor fati” • Sürü içgüdüsü • Tschandala • “Son insan” • Perspektivizm • Efendi-köle ahlakı • Değerlerin yeniden değerlendirilmesi • Nietzscheci evetleme •
İlişkili maddeler
Friedrich Nietzsche hakkında yazılan eserler listesi • Nietzsche etkisi ve algısı • Anarşizm ve Nietzsche • The Journal of Nietzsche Studies • Nietzsche-Archiv • Nietzsche-Haus, Naumburg • Nietzsche-Haus, Sils Maria • Nietzsche Music Project • Max Stirner'le ilişkisi • Nietzsche Ağladığında • Kız Kardeşim ve Ben • Nietzsche'nin Kütüphanesi • Soyağacı
This article is issued from Vikipedi - version of the 7/16/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.