Joseph Wirth
Joseph Wirth | |
---|---|
Almanya Şansölyesi | |
Görev süresi 10 Mayıs 1921 - 14 Kasım 1922 | |
Yerine geldiği | Konstantin Fehrenbach |
Yerine gelen | Wilhelm Cuno |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | 6 Eylül 1879 Freiburg im Breisgau |
Ölüm | 3 Ocak 1956 (76 yaşında) Freiburg, Almanya |
Karl Joseph Wirth (6 Eylül 1879, Freiburg im Breisgau - 3 Ocak 1956, Freiburg, Almanya), Weimar Cumhuriyeti döneminde Almanya Şansölyesi (1921-1922). Ülkesinin Versailles Antlaşması'ndaki yükümlülükleri yerine getirmesini savunmuş ve her iki dünya savaşından sonra tutarlı biçimde Alman militarizmine karşı çıkmıştır.
Katolik Merkez Partisi'nin sol kanat üyelerinden olan Wirth 1914'te Reichstag'a seçildi. 1918 Devrimi'nden sonra da Weimar meclisinde görev aldı, 1920'de maliye bakanı oldu. Konstantin Fehrenbach kabinesinin Versailles Antlaşması'nın getirdiği ağır tazminat hükümlerine tepki göstererek istifa etmesinden sonra Mayıs 1921'de Yukarı Silezya'nın büyük bölümünün Polonya'ya verilmesi üzerine istifa ettiyse de dört gün sonra yeni bir kabine kurdu. Dışişleri Bakanı Walther Rathenau'yla birlikte Sovyetler Birliği'yle, Almanya'nın savaş sonrası yalnızlığına son veren Rapallo Antlaşması'nın (16 Nisan 1922) görüşmelerini yürüttü. Kasım 1922'de tazminatlar sorunu yüzünden istifa etti. Weimar döneminin sonlarına doğru Müttefiklerin işgal ettikleri bölgelerden sorumlu bakan (1929-30), Heinrich Brüning kabinesinde de içişleri bakanı (1930-31) olarak önemli görevler üstlendi. Ekim 1931'de emekli oldu; Adolf Hitler'in iktidara gelmesinden sonra (Ocak 1933) Paris'te ve ardından İsviçre'de sürgün olarak yaşamak zorunda kaldı.
1948'de ülkesine döndü, ama birleşik, tarafsız bir Almanya uğruna yürüttüğü mücadele başarısızlıkla sonuçlandı. Bu çabaları ona 1955 Stalin Barış Ödülü'nü kazandırdı.
Joseph Wirth, memleketi Freiburg'da, Ocak 1956 yılında, 76 yaşında, kalp yetmezliğinden öldü ve şehrin ana mezarlığında toprağa verildi.
Kaynakça
Siyasi görevi | ||
---|---|---|
Önce gelen: Konstantin Fehrenbach |
Almanya Şansölyesi 1921-1922 |
Sonra gelen: Wilhelm Cuno |
|
|
|
|