Münih Katliamı
| Münih Katliamı | |
|---|---|
|
Sprocuların rehin tutuldukları bina. | |
| Bölge | Münih, Batı Almanya |
| Koordinatlar | 48°10′46.9″K 11°32′57.1″D / 48.179694°K 11.549194°D |
| Tarih |
4-5 Eylül 1972 4:31-12:04 (UTC +1) |
| Hedef | İsrail Olimpiyat Takımı |
| Saldırı türü | Rehin alma, Toplu katliam |
| Ölü |
17 (saldırganlar dahil)
|
| Örgüt(ler) | Kara Eylül |
Münih Katliamı, Münih'te düzenlenen 1972 Yaz Olimpiyatları sırasında, Kara Eylül örgütüne bağlı silahlı militanlar tarafından gerçekleştirilmiş saldırı. İsrail Olimpiyat takımının 11 üyesi rehin alındığı olay, rehineler ve bir polisin ölümü ile sonuçlanmıştır.[1][2][3][4]
Olimpiyatlar öncesi
Altı Gün Savaşı'nın üzerinden yaklaşık 5 yıl geçmiş fakat İsrail ve Arap ülkeleri silahlanmaya devam etmiştir. Belli başlı kızışmalar olduysa da sıcak bir çatışma halinde bulunulmamıştır. Olayda görev alan saldırganlar, 1971 yılında El Fetih direniş örgütü içerisinde kurulan Kara Eylül adlı silahlı örgütün üyesiydi. Saldırı, Ürdün'ü Kara Eylül olayları sebebiyle cezalandırma amacı taşımaktaydı.
Olay ve gelişimi
4 Eylül'ü 5 Eylül'e bağlayan gece saat 4:30 sularında kafilenin bir kısmının kaldığı 2 apartman dairesine silahlı militanlarca bir baskın yapıldı. İlk arbedede İsrailli sporcu Yossef Romano[5] ve İsrail güreş takımı antrenörü Moshe Weinberg[6], iki saldırganı yaraladıktan sonra öldürüldüler. Olaylar sırasında İsrailli sporcu Gad Tsobari[7] ve halter takımı antrenörü Tuvia Sokolovsky kaçmayı başardı ancak saldırganlar 7 İsrailli sporcuyu ve 2 antrenörü rehin aldılar.[5]
Saldırganların talepleri
Saldırganların talebi İsrail hapisanelerinde tutulan 234 tutuklunun ve Alman Kızıl Ordu Fraksiyonu grubuna ait iki tutuklunun salıverilmesi idi.[8][9] İsrail bu kadar acele bir şekilde pazarlık yapmayacaklarını Alman hükümetine bildirdi. Ayrıca olayı kontrol altına almak amacıyla İsrail'in kendi özel kuvveti olan anti-terör timini bölgeye yollama talebini de Alman hükümeti reddetti.[10]
Bir süre sonra saldırganlar bu taleplerinden vazgeçerek helikopter eşliğinde istedikleri uçaklara kadar eşlik edilerek yurtdışına çıkmak istediklerini bildirdiler. Alman polis kuvvetlerinin uzman ekibi yoktu ve Alman ordusu, Almanya yasalarına göre olaya müdahale edemiyordu.
Sıcak dakikalar
Saldırganlar rehinelerle birlikte sağlanan iki helikoptere bindiler ve havaalanına doğru hareket ettiler.[11] Saldırganlar havaalanına vardıktan belli bir süre sonra, havalanındaki ekip kendi inisiyatiflerine dayanarak operasyona başladılar. Saldırganlar uçağa yaklaştıklarında bomboş bir uçakla karşılaştılar. Tam bu sırada projeksiyon lambaları yakıldı ve keskin nişancılar ateş etmeye başladı. (Profesyonel keskin nişancı yoktu, gönüllü polisler vardı.)[12]
İlk ateşte 2 saldırgan öldürüldü. 3. saldırgan ağır yaralandı. Bu sırada 4 helikopter pilotu, helikopterlerini bırakıp kaçtılar. Artık şanslarının kalmadığını düşünen bir saldırgan helikopterin içini taramaya başladı, daha sonra da el bombası attı. Bu sırada diğer saldırganlar da siper aldıkları pozisyondan çıkarak polise karşı bir yarma saldırısına başladılar. Sonuçta ilk çatışma sırasında öldürülen 2 saldırgandan sonra kalan 6 saldırgandan da 2'si bu saldırı sonucunda öldürüldü. Bir saldırgan kaçmaya çalışsa da Alman polisi tarafından yarım saat sonra yakalandı.
Olay sonrası
Olaylar, 11 İsrailli sporcu ve antrenör, 1 alman polisi ve 5 saldırganın ölmesi ile sonuçlandı. 3 saldırgandan 2'si sağ 1'i yaralı olarak ele geçirildi. Olay sonrasında olimpiyatlar durdu ve pek çok ülke olimpiyatları terk etti (olimpiyatların tarafsızlık ilkesi ve barış teması).
Ölen 5 Arap'ın cenazesi Libya'da devlet töreni ile gömüldü (büyük tepkiler alındı). Olaydan 1 ay sonra Lufthansa uçağı kaçırıldı ve 3 saldırganın serbest bırakılması istendi. Alman hükümeti korsanların isteğini yerine getirdi.[13][14][15]
Olayların sonucu olarak İsrail sivil ve askeri pek çok örgütlenme kurarak bir dizi karşı saldırı başlattı. Suikastlara başladı. FKÖ'nün Çakal Carlos'dan karşı saldırılarda yardım aldığı bilinmektedir.
Kaynakça
- ↑ Juan Sanchez (7 Ağustos 2007). Terrorism & Its Effects. Global Media. s. 144. ISBN 978-81-89940-93-5. https://books.google.com/books?id=AK6QA_WotRYC&pg=PT144. Erişim tarihi: 16 Aralık 2012.
- ↑ The new dimension of international .... Google Books. 11 Eylül 2001. https://books.google.com/books?id=VJJG14mHbGAC&pg=PA34. Erişim tarihi: 22 Haziran 2010.
- ↑ Encyclopedia of terrorism . Google Books. https://books.google.com/books?id=ZOfkAoDb_2IC&pg=PA248. Erişim tarihi: 22 Haziran 2010.
- ↑ The terrorist trap: America's .... Google Books. 18 Temmuz 1976. https://books.google.com/books?id=AWzieu562dQC&pg=PA107. Erişim tarihi: 22 Haziran 2010.
- 1 2 Borden, Sam. "Long-Hidden Details Reveal Cruelty of 1972 Munich Attackers". New York Times. http://www.nytimes.com/2015/12/02/sports/long-hidden-details-reveal-cruelty-of-1972-munich-attackers.html?_r=1. Erişim tarihi: 1 Aralık 2015.
- ↑ Burnton, Simon (2 Mayıs 2012). "50 stunning Olympic moments No 26: The terrorist outrage in Munich in 1972". Guardian News and Media Limited. http://www.guardian.co.uk/sport/blog/2012/may/02/50-stunning-olympic-moments-munich-72. Erişim tarihi: 27 July 2012.
- ↑ "Article on CBC Archives". Archives.cbc.ca. http://archives.cbc.ca/IDC-1-41-1289-7332/sports/olympics_cbc/clip5. Erişim tarihi: 7 Haziran 2010.
- ↑ Reeve, Simon (22 Ocak 2006), "Olympics Massacre: Munich – The real story", The Independent, 16 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, https://web.archive.org/web/20120316084844/http://www.independent.co.uk/news/world/europe/olympics-massacre-munich--the-real-story-524011.html, erişim tarihi: 3 Mart 2012
- ↑ Fleisher, Malkah (22 Temmuz 2012). ""Baffled" Bob Costas to Call Own Minute of Silence During Olympic Broadcast for Slain Israeli Team". http://www.jewishpress.com/news/baffled-bob-costas-to-call-own-minute-of-silence-during-olympic-broadcast-for-slain-israeli-team/2012/07/22/0/?print. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2012.
- ↑ Reeve, Simon. One Day in September, 2001.
- ↑ Interview with Walther Tröger in One Day in September
- ↑ Grace, Francie (5 Eylül 2002). "Munich Massacre Remembered". CBS News. http://www.cbsnews.com/stories/2002/09/05/world/main520865.shtml. Erişim tarihi: 10 Şubat 2010.
- ↑ James Montague (5 Eylül 2012). "The Munich massacre: A survivor's story". CNN. http://edition.cnn.com/2012/07/27/sport/olympics-2012-munich-shaul-ladany-survivor. Erişim tarihi: 25 Şubat 2013.
- ↑ "West Germany Cool to Capitulation Charge". Daytona Beach Morning Journal. 30 Ekim 1972. https://news.google.com/newspapers?id=XE8fAAAAIBAJ&sjid=sdEEAAAAIBAJ&pg=5061,4223635&dq=lufthansa+615+olympics&hl=en. Erişim tarihi: 28 Şubat 2013.
- ↑ Peter Chalk (2012). Encyclopedia of Terrorism. ABC-CLIO. https://books.google.com/books?id=-wwPNjSnxcYC&pg=PA439&lpg=PA439&dq=lufthansa+615++olympics&source=bl&ots=rpRAKK0nfS&sig=3XdM6nnMpR22VAbk5OCVz-BXlm8&hl=en&sa=X&ei=XW4vUYyMEsfA0QHnu4CICw&ved=0CIkBEOgBMA0#v=onepage&q=lufthansa%20615%20%20olympics&f=false. Erişim tarihi: 28 Şubat 2013.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||