Ömer Kavur

Ömer Kavur
Doğum 18 Haziran 1944(1944-06-18)
Ankara, Türkiye
Ölüm 12 Mayıs 2005 (60 yaşında)
İstanbul, Türkiye
Milliyet Türk
Eğitim Conservatoire Libre du Cinéma Français (Sinema)
Sorbonne Üniversitesi
Meslek Yönetmen, Yapımcı, Senarist

Ömer Kavur (d. 18 Haziran 1944, Ankara - ö. 12 Mayıs 2005, İstanbul), Türk film yönetmeni, yapımcısı ve senarist.

Yaşamı

1944'te Ankara'da orta üst sınıf bir ailenin çocuğu olarak doğan Ömer Kavur, ilkokulu İstanbul Kızıltoprak'ta bitirdi. Orta okulu Robert Kolej'de, liseyi Kabataş Erkek Lisesi'nde okuduktan sonra üniversite eğitimi için Paris'e gitti. Conservatoire Libre du Cinéma Français'de sinema, Sorbonne Haute École du Journalisme'de gazetecilik okudu. Teknik-pratik sinema eğitimini Sorbonne Üniversitesi'nde gerçekleştirdiği sinema tarihi yüksek lisansıyla bütünleyen Kavur, bu dönemde çektiği kısa filmlerle ilgi çekti ve çeşitli ödüller kazandı. Fransa yıllarında Alain Robbe-Grillet'ye yönetmen asistanlığı yapan Kavur yurda dönüşünde Boğaziçi Köprüsü ile ilgili bir belgesel çekti.

1974'te, bir teklifle Refik Halit Karay'ın aynı adlı eserinden uyarlama Yatık Emine'yi Necla Nazır'la filme çekti. Sansür baskısından kaçamamış, farklı ve başarılı bu ilk film, Kavur'un Türk sinemasındaki kendine özgü kariyerinin habercisi olduysa da sanatçı ikinci filmini çekebilmek için beş yıl beklemek durumunda kaldı.

1979'da çektiği Yusuf ile Kenan dönemin standart "toplumcu-gerçekçi" filmlerine alternatif oluşturan bir eserdi. Onat Kutlar ve Kavur'un etkileyici senaryosu uzerine kurulu, Kavur'un toplumun itilmişleri arasından çekip çıkardığı iki çocuğun hikâyesini yalın ve etkili bir sinema diliyle anlattığı bu eser uluslararası arenada da kabul gördü (Milan Film Festivali büyük ödülü). Kavur'un üçüncü filmi Ah Güzel İstanbul, bir yıl sonra Atıf Yılmaz'ın Mine adlı filmiyle kendisinin koyduğu kanunları yıkarak sinema gündemine oturacak Türkân Şoray'ın yerine, fahişe rolünü kabul eden Müjde Ar'ı gündeme taşıyacak ve onun seksenlerde sürdüreceği parlak kariyerini başlatacaktı. Kavur, Göl filmiyle, daha sonra sıklıkla ele alacağı türden psikolojik motiflere eğilmeye başladı.

1985'te çektiği Amansız Yol Kavur'un sinemasının ana motiflerinden "yolculuk" temasının en belirgin olduğu ilk dönem filmidir. Körebe ise, Göl'e benzer psikolojik bir gerilimi ele alır.

1987'de ise Kavur'un ilk başyapıtı Venedik Film Festivali'nde ses getirdi: Yusuf Atılgan'ın Anayurt Oteli'ni Macit Koper ve Serra Yılmaz'ın da yer aldığı bir kadroyla sinemaya aktaran Kavur, Türk sinema tarihinin kimilerine göre en derinlikli "boğuntu" filmine imzasını atıyordu.

Bir yıl sonra çektiği ve "yolculuk" temasına bu kez hem içsel hem de dışsal anlamda geri döndüğü Gece Yolculuğu, Cannes Film Festivali'nde gösterilmiş ve beğenilmişti.

1991'de Orhan Pamuk'un "Kara Kitap" romanındaki öykülerden birinden hareketle çekilen Gizli Yüz Kavur'un ve Türk sinemasının başyapıtlarından biri kabul edilir. Kavur'un esrarlı, içe dönen yolculuk arayışının, yolculuğunun doruğu olan bu filmi, 1996'da Kavur'un "kendini tekrarladığı" eleştirilerini aldığı Akrebin Yolculuğu izledi. Bu film de Cannes Film Festivali'nin "Un certain regard" adlı bölümüne kabul edilmiştir. Kavur'un sinemasal kariyeri bu filmden sonra duraklamıştır.

2000'deki Melekler Evi'nin başarısızlığının ardından 2003'te gelen Karşılaşma Kavur'un eski gücünü yitirdiğinin göstergesi sayılabilir.

Kavur genellikle uluslararası prodüksiyonlar gerçekleştiren Alfa Film'in kurucusu ve sahibiydi. Uzun süre lenf kanseri sebebiyle tedavi gören Ömer Kavur, 12 Mayıs 2005'te Teşvikiye'deki evinde öldü.

Filmleri - Yönetmen

Filmleri - Yapımcı

Filmleri - Senaryo

Ödülleri

Kaynakça

  1. ↑ Anayurt Oteli, IMDb, Erişim tarihi: 5 Haziran 2016

Dış bağlantılar

Ömer Kavur'un yönettiği filmler
1970'ler
1980'ler
1990'lar
2000'ler
Altın Portakal En İyi Senaryo Ödülü
Tam liste • (1964–1979) • (1980–1999) • (2000–2019)
1964-1979
Vedat Türkali (1965) • Erol Keskin (1966) • Erol Günaydın & Erol Keskin (1967) • Türkan Duru (1968) • Türkan Duru (1969) • Sadık Şendil (1970) • Bülent Oran (1971) • Sadık Şendil (1972) • Hamdi Değirmencioğlu (1973) • Sadık Şendil (1974) • Yılmaz Güney (1975) • Umur Bugay (1976) • Vedat Türkali (1977) • Umur Bugay (1978) • Onat Kutlar & Ömer Kavur (1979)
1980–1999
Başar Sabuncu (1980) • Tuncel Kurtiz & Nurettin Sezer (1981) • Yavuz Turgul (1982) • Fehmi Yaşar (1983) • Bilge Olgaç (1984) • Muammer Özer (1985) • Yavuz Turgul (1986) • Yavuz Turgul (1987) • Ödül verilmedi (1988) • Feride Çiçekoğlu (1989) • Süheyla Acar Kalyoncu (1990) • Orhan Pamuk (1991) • Macit Koper (1992) • Yavuz Turgul (1993) • Nuray Oğuz (1994) • Artun Yeres (1995) • Derviş Zaim (1996) • Barış Pirhasan (1997) • Turgut Yasalar (1998) • Zeki Demirkubuz (1999) •
2000-günümüz
Fatih Altınöz (2000) • Handan İpekçi (2001) • Nuri Bilge Ceylan (2002) • Ömer Kavur & Macit Koper (2003) • Uğur Yücel (2004) • Nilüfer Güngörmüş (2005) • Nimet İnkaya (2006) • Semih Kaplanoğlu & Orçun Köksal (2007) • Ben Hopkins (2008) • Onur Ünlü (2009) • İlksen Başarır & Mert Fırat (2010) • Emre Kavuk (2011) • Hüseyin Tabak (2012) • Zeynep Dadak & Merve Kayan (2013)  • Onur Ünlü (2014)  • Tolga Karaçelik (2015)  • Ümit Köreken (2016)
Altın Portakal ** En İyi Film • En İyi Erkek • En İyi Kadın • En İyi Yönetmen • En İyi Kurgu • En İyi Müzik • En İyi Sanat Yönetmeni • En İyi Senaryo • En İyi Görüntü Yönetmeni
Altın Portakal En İyi Yönetmen Ödülü
1964-1979
1980–1999
2000-günümüz
This article is issued from Vikipedi - version of the 11/26/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.