IV. Pius

IV. Pius

Doğum	Giovanni Angelo Medici 31 Mart 1499 Milano, Milano Dükalığı
Ölüm	9 Aralık 1565 (66 yaşında) Roma, Papalık Devleti
Etkin yıllar	25 Aralık 1559 - 9 Aralık 1565
Yerine geldiği	IV. Paulus
Yerine gelen	V. Pius
Din	Hıristiyanlık (Katolik)
Ebeveyn(ler)	Bernardino de' Medici ve Clelia Serbellon

Palazzo Altemps Sarayı'ında Papa IV. Pius arması

Papa IV. Pius veya doğum adı ile Giovanni Angelo Medici, (d.31 Mart 1499 Milano, Milano Dükalığı - ö. 9 Aralık 1565 Roma). 25 Aralık 1559 - 9 Aralık 1565 döneminde Papalık yapmıştır. Papa IV. Paulus yerine Papa seçilmiş ve ölünce 223üncü Katolik Kilisesi papası olarak papalık görevine Papa V. Pius seçilmiştir. Papalık döneminde ortaya çıkan en önemli gelişme Trento Konsili'nin sona erip kapatılmasıdır.

Papalıktan önce yaşamı

Giovanni Angelo Medici 31 Mart 1499'da Milano'da Bernardino de' Medici ve Clelia Serbelloni'nin 11 çöccuğundan ikincisi olarak doğdu. Babası Milano'da yaşamakta olup hayatını Milano Düklüğü için kontratlı vergi toplayıcısı olarak kazanmakta ve oğlu Giovanni'nin papa olmasına kadar ailesi ile bir şehir içi semtinde gayet mütavazi bir evde oturmakta idi. Ailesi Floransa'da yaşamış güçlü ve etkin bir aile olan Medici sülalesi ile gayet uzaktan akraba idi. Floransa'lı Mediciler ancak Giovanni Angelo Medici, IV.Pius adı ile papalık tahtına oturduktan sonra bu uzak akrabalıklarını kabullendiler. Giovanni'nin ağabeyi "Gian Giacomo Medici" sonradan ünlü bir paralı asker birliği lideri, kurucusu ve yöneticisi (yani condottieri) olarak isim yaptı ve "İl Medeghino (Küçük Medici)" olarak anıldı. Gian Giacomo Medici Kutsal Roma İmparatoru V. Karl (Şarlken) tarafından lideri oldugu paralı asker birliği kira ile tutulması sırasında Siena'yı imparator adına eline geçirdi ve imparatora olan hizmetleri için imparator (ve Milano Dükü II. Francesco Sforza) tarafından Marignano Markisi ve Musso ve Lecco Markisi olarak şereflendirildi. Giovanni'ni dayısı "Carlo Borromeo" Kardinal ve Milano Başpiskoposu idi ve sonradan Katolik Kilisesi Karşı Reformasyon sürecinde oynadığı önemli roller nedeni ile Katolik Kilisesi tarafından 1610'dan itibaren Aziz olarak ilan edildi.

Giovanni Angelo Medici yüksek öğretiminin başında Pavia Üniversitesi'nde felsefe ve tıp üzerinde tahsil yaptı. Sonra Bologna Üniversitesi'ne geçti ve burada hukuk ve felsefe okudu. 11 Mayıs 1525'de bu üniversiteden kilise hukuku ve medeni hukuk üzerinde doktora aldı. Bu üniversitede iken gayet iyi bir hukuk bilgini olarak isim yapmaya başladı. Giovanni Angelo papazlık mesleğine girmeyi seçerek 27 Aralık 1527'de Roma'ya geçip orada hem papazlık yapıp hem de Papalık Devleti'nde çalışmaya başladı. Orada Papa VII. Clemens (papalığı 1523-1534) tarafından göstermiş olduğu zeka, çalışkanlık ve güvenilirlik ile seçkin bir görevli olduğu anlaşılarak papalık yönetiminde yüksek dereceli bir hukuk görevlisi ilk yazman, Prothonotary, olarak görevlendirildi. Sonra papa seçilen Papa III. Paulus (papalık dönemi:1534-1549) onun yetenekliliği ve doğru dürüstlüğünden çok etkilenerek onun hızla Papalık Devleti görevlileri arasında yükselmesini sağladı. Ardıardına Papalık Devleti içinde bulunan birkaç şehre vali olarak atandı. 1454-1553'de Ragusa (modern Dubrovnik) Başpiskoposu yapıldı. Sonra Bologna'da Papalık yardımcı temsilciliğine tayin edildi. Papa III. Paulus'un papalığının son yılı olan 1549 Nisan ayında Giovanni Angelo Medici Santa Pudenziana için Kardinal-papaz yapıldı. Bu unvan ile Papalık elçisi olarak birkaç kere Almanya'ya bir kere de Macaristan'a gönderildi. Papa III. Julius (papalık dönemi:1550-1555) onu Romagna bölgesi Papalık Temsilcisi yaptı ve Papalık Devleti ordusu başkomutanı olarak atadı. Papa IV. Paulus (papalık dönemi:1555-1559) ondan hoşlanmamakta idi ve Kardinal Giovanni Angelo Medici'ye onun döneminde özel görevler verilmedi. Fakat papanın kendine antipati göstermesi, sonradan Giovanni Angelo Medici papa olunca aldığı kararlar için avantajlı oldu.

Kardinallik döneminde değişik dönemlerde değişik kardinallik yeri için unvan verildi: Bunlar tarih sırasıyla şunlardır: Santa Pudenziana için Kardinal-papaz (1549-1550); Santa Anastasia için Kardinal-papaz (1550-15520; San Stefano al Monte Celio için Kardinal-papaz (1553-1557); Santa Prisca için Kardinal-papaz (1557-1559).

Papa IV. Paulus 18 Ağustos 1559de ölünce 5 Eylül 1559de yeni papayı seçmek için " Papalık Konklavi" toplandı. Bu toplantı o zamanki devlet hükümdarlarının devamlı toplantıya katılan taraftarları olan kardinallara müdaheleri ile ve bu konklava katılan Kardinalllerin dış dünya etkenlerden güya tercrit edilip sırf kendi vicadanlarına uyarak opyalama katılacaklarına devamlı dışarıdan müdahelelerden etkilenmekte oldukları için gayet uzun sürüp 25 Aralık 1559'a kadar devam etti ve böylece 16. yüzyıl içinde en uzun Papalık Konlavı olma rekoru kırdı. Bu konlav 25 Aralık 1559'da yeni papa olarak Kardinal Giovanni Angelo Medici'yi seçti ve bu konlav böylece sona erdi. Yeni papa seçilen Kardinal Giovanni Angelo Medici papalık ismi olarak IV. Pius ismini aldı ve IV. Pius olarak papalık tahtına oturdu.

Papalık dönemi

Papa IV. Pius papalık görevine başlar başlamaz ilk önemli faaliyeti daha önceki papa IV. Paulus'un ölümünden sonra ortaya çıkan sokak isyanını çıkartanlar hakkında bir genel af çıkartmak oldu.

Sonraki faaliyetinde IV. Pius kendinden bir önce 1555-1559 döneminde papa olan Papa IV. Paulus görev başında iken onun Carafa sülalesinden gelen akraba ve yakınlarına büyük imtiyazlar verip onlarin görevlerini sırf kendi menfaatleri için kullanıp kendilerini zengin etmeleri sorununa eğildi. IV. Pius önce IV Paulus tarafından imtiyaz ve iş verilen akrabalarının durumunu inceletmek için bir araştırma komisyonu kurdu. Bu komisyonun araştırmaları 1560 başında sona erdi. IV. Paulus'un yeğeni olan Kardinal Karlo Carafa 30 Ocak'da kardinallikten atıldı ve diğer üç aile mensubu ile birlikte tutuklandı. Diğer imtiyazla atananlar ya işlerinden atıldılar ya da terfi etmeleri önlendi. Tutuklanan Karlo Carafa Papalık Devleti'nin adil olmayan nedenlerle amcasi Papa'nin nufuzunu kullanarak güçlü İspanya krallığı'na karşı bir savaş açmasılmasina neden olmakla ve Osmanlı Sultanı ile özel kanallardan görüşmeler yapıp din doktrinlerine delalet suçları ile itham edildi. Diğer bir IV. Paulus yeğeni olan Paliano Dükü Giovanni Carafa evli karısını zina işlemek bahanesi ile boğdurarak öldürtmekten ve onun sevgilisi olduğunu iddia ettiği kişiyi şahsen öldürmekten suçlandı. Kardinal Alfonso Carafa ölmekte olan amcası olan Papadan zorla büyük miktarda para sızdırmakla itham edildi. Bu suçtan Ferrante Carafa ve Leonardo de Cardenas da tutuklanmıştı. IV. Pius bu tutukluları af etmedi ve onları suçlu bularak idama mahkum etti. İdamlar Mart 1561'de zindan olarak kullanılan Castel Sant'Angelo'da infaz edildi. Kardinal Carlo Carafa din adamı olduğu için kansız olarak "garrote" adlı idam cihazında iple boğularak idam edildi. .Bir kardinalin idam edilmesinin daha önceki son örneği 1517'de Kardinal Alfonso Petrucci'nin idamı idi. Dük Giovanni Carafa, Ferrante Carafa ve Leonardo de Cardenas ise kafaları kesilerek idam edildiler.

Papa IV. Pius'un en önemli faaliyeti Papa III. Julius tarafından toplantıları tatil edilmiş olan ekümenik Trento Konsili'nin 18 Ocak 1562'de üçüncü ve son defa yeniden toplanmasını sağlamak oldu. Bu ekomenik konsilin 17inci oturumundan son 25inci oturumuna kadar toplanması Papa IV. Pius başkanlığı altında yapıldı. Bu ekümenik konsil toplantısında bulunan önemli büyvk devlet taraftarları devamlı olarak kendi özel isteklerine göre menfaatler doğuracak Konsil kararlarının bu konsilin sonuçlarından olması için çalışmaktaydılar ve bunlar Papalık istekleri ile uyuşmamaktaydı. Papa bu büyük devletler taraftarlarının aralarında özel anlaşmalar yapıp Papalık'ın menfaatlerine tamamen zıt olarak Konsil kararları çıkartamalarından korkmaktaydı. Bunun için Papalık gayet dikkatli, incelikli ve iyi diplomatik tutumla bunun ortaya çıkmaması için çaba gösterdi. Papa, Kardinal Morone ve Kardianal Karlo Borromeno destekleri ile, bazan zorlama bazan karsitalrina teslim olma ile iyi bir diplomasi kullanıp bu konsil'de kararlar almışlardır. Alınan bu konsil kararları Martin Luther'in kurduğu Protestanlık'tan Katolik Kilisesinin aldığı tenkitlere katolik kilisesinin reaksiyonu olarak görülmüştür. Bu konsil sonuçları olarak çok geniş bir alanda Katolik Kilisesi'nin inanç doktrinlerin ve öğretilerinin ana anahtar kavramlari ya tekrar yeniden belirtilmiş ya da ekler, revizyonlar ve açıklamalar yapılıp daha açıklığa kavuşturulması sağlanmaya çalışılmıştır. Tüm bu değişikler kilise üzerinde Papalık, merkezi papalık hiyerarşinin ve papalık kontrolü altındaki papazların otoritelerine en küçük bile zarar gelmesi önleneyerek yapılmıştır. Bu Konsil sonucu olarak, o zamanki Katolik Hıristiyan inançlarında fikir ayrılıkları ortaya çıkaran konuları ele alip kapsayan, 17 dogma kararı ortaya çıkmıştır. Bu alınan kararlar Katolik karşı reformasyonu başlatılmasına ve devam ettirilmesine önayak olmuştur. Bu Konsil 1563'de son oturumunu yapmış ve bu oturumda Papa'ya verilen bir dilekce ile Papa IV. Pius'dan bu Konsil'da alınan kararları açıkça belirten bir Papalık Kanunu'nu hazırlayıp yayılması istenmiştir.

Papa IV. Pius bu istenilen açıklamalar ve kararları içeren Papalık Kanunu'nu 26 Ocak 1564'de Benedictus Deus adı ile yayımlayıp ilan etmiştir. 13 Kasım 1565'de ise Papa IV. Pius diğer bir Iniunctum Nobis adlı Papalık Kanununu ilan edip yayınlamıştır ve bu kanun "Tridentin İttikadı"'nı içinde ihtiva etmektedir. Bu Papalık Kanunu (1545–1563 de toplanmış olan) ekümenik Trento Konsili'nde alınan kararların özetidir. Bu Papalık Kanunları, Fransa'da ve İspanya'da bazı küçük kısıtlamalardan sonra kabul edilmekle beraber, genel olarak Katolik Hıristiyanlar tarafından "IV. Pius İttikadı" veye "Tridentin İttikadı" olarak Katolik Hıristiyanlık öğreti ve inançlarınin güvenilir ve yetkili olarak ifade edilmesi olarak kabul edilmişlerdir.

1565'de Papa IV. Pius aleyhinde hazırlanmakta olan bir suikast planı bulunup bunun gerçekleşmesi önlendi. 1564'de Kont Antonio Canossa, Kont Taddeo Manfredi, şövalye Giangiacomo Pelliccione, (Kardial Pietro Accolti'nin gayrmeşru oğlu) Benedetto Accolti; Prospero Pittori ve (kont Manfredi'nin uşağı) Giovanni da Norcia Papa IV. Pius'a suikast yapıp onu öldürmek için bir komplo hazirladilar. 6 Kasım akşamı Borgo semtinde "San Lorenzo in Piscibus Kilisesi" yanında bir binada toplandılar ve ertesi sabah Papa IV. Pius'dan onu ziyaret edip şahsen görüşmek için randevu alarak kılıç ve kamalarını yanlarında taşıyarak onu Vatikan Sarayındaki "Signature Odası"'nda onu ziyarete gittiler. Fakat bilinmeyen bir nedenle bu komployu uygulayamadılar. Takip eden haftalarda IV. Pius'u ziyaret etmek için tekrar randevu almak istediler ve bunu için izin ancak 14 Aralık'da çıktı. Fakat 13 Aralık akşamı şövalye Giangiacomo Pelliccione Vatikan'a Papa'nın kaldığı daireye gitti ve papanın korumaları ile uzun süren bir konuşmadan sonra Papa ile görüşebildi. Ona kendisine karşı ertesi gün bir suikast komplosu hazırlandığını ifşa etti. Ertesi sabah Papalık güvenlik mensupları Kont Manfredi'nin sarayına bir baskın düzenlediler ve komplo hazırlayanların hepsini, bir hayat kadını yanında olup orada bulunmayan ama dört dört gün sonra yakalanan Kont Canossa hariç, uykularında yakalayıp tutukladılar. Soruşturmalar, işkenceler ve yargılama bir ay sürdü. 18 Ocak'da yargılama sonuçlari verildi. Canossa, Manfredi ve Benedetto Accolti idama mahkum edildiler; Şövalye Pelliccione sürgüne gönderildi ve diğer tutuklular suçsuz bulundular

Papa IV. Pius 9 Aralık 1565'de 66 yaşında iken, bazı tarihçilere göre "Roma Humması" adı verilerek teşhis edilen ve diğerleri tarafından boşaltım sistemi iltihabı olarak bildirilen, hastalıktan dolayı hayatını kaybetmiştir. Papa IV. Pius ölüm yatağında iken yatağı başında Katolik karşı reformasyonu liderlerinden olan Filippo Neri ve dayısı Karlo Borromeo bulunmakta olduğu bildirilmektedir. Cenazesi önce Aziz Petrus Bazilikası bodrum katı altında katakomba gömülmüştür. Ama sonra 4 Ocak 1583 tarihinde IV. Pius'un mimar olarak Michelangelo'ya antik "Diocletianus Hamamı" kalıntıları içinde tasarlatıp yaptırdığı "Santa Maria degli Angeli e dei Martiri Kilisesi"'ne nakledilerek o kilisenin sunağının doğusunda ("Presbytery") gömülmüştür.

Papa IV. Pius yerine Papa V. Pius papa olarak seçilmiştir.

Papa IV. Pius Roma'da yaptığı imar faaliyetleri ile de isim yaptı. Roma'ya su taşımak için antik çağlarda yapılmış su yollarını onartıp renove ettirdi. Roma İmparatoru Diocletianus tarafından yaptırılmış olan ama uzun yıllar kullanılmadan ve bakımsızlıktan harabeye dönmüş olan büyük antik "Dıocletianus Hamamı" harabesi içinde Santa Maria degli Angeli e dei Martiri Kilisesi'ni eski Romalı yapı kısımlarını da kullanıp tamamen yeniden yapmak için Michelangelo'ya sipariş verip bu kilisesiyi yaptırttı. Ayrıca Vatikan Sarayı içinde 16. yüzyıl başında mimar Donato Bramante tarafından tasarlanıp yapılmış büyük bir avlu olan Belvedere Avlusundaki bitmemiş saray kısmını mimar Pirro Ligorio'yatamamlattı. Bu avlunun batısında daha önce başlatılmış olan bir villayı mimar Pirro Ligorio'ya yeniden tasarlatıp yaptırdı. Antik patrisiyen villası tipinde bu villaya "Villa Pia" veya "Casina Pio IV" adı verilmiştir. Günümüzde bu villa "Papalık Bilimler Akademisi"; "Papalık Sosyal Bilimler Akademisi" ve "Papalık San Thomas Aquinas Akademisi"ni barındırmaktadır.

Kaynakça

Bu madde kısmen İngilizce Wikipedia "Pope Pius IV" maddesi kaynaklıdır: (İngilizce)

Dış bağlantılar

Loughlin, James Francis (1913) "Pope Pius IV" Catholic Encyclopedia (1913), Cilt 12 Catholic Encyclopedia (1913)/Pope Pius IV - Wikisource, the free online library (İngilizce)
"Treccani, la cultura italiana", (2000) "Pio IV" maddesi Enciclopedia dei Papi (İtalyanca)

Katolik Kilisesi unvanları
Önce gelen: Papa IV. Paulus	Papa 1559-1565	Sonra gelen: Papa V. Pius

Katolik Kilisesi'nin papaları

1. - 4. yüzyıllar	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontian Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephen II. Sixtus Dionysius I. Felix Eutychian Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Sylvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius

5. - 8. yüzyıllar	I. İnnocentius Zosimus I. Bonifacius I. Celestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius I. Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinian III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodore I. Martinus I. Eugene Vitalian II. Adeodatus Donus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo

9. - 12. yüzyıllar	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentine IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nikolas II. Adrian VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodore IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Lando X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Sylvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Sylvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicolaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. İnnocentius II. Celestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Celestine III. Innocentius

13. - 16. yüzyıllar	III. Honorius IX. Gregorius IV. Celestinus IV. İnnocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. İnnocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Celestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. İnnocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. İnnocentius VIII. Clemens

17. yüzyıl-20. yüzyıl	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. İnnocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. İnnocentius VIII. Alexander XII. İnnocentius XI. Clemens XIII. İnnocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus

21. yüzyıl-günümüz	XVI. Benedictus I. Franciscus

}

This article is issued from Vikipedi - version of the 1/2/2017. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.