Paraklit
|
İnançlar
Kişiler
Teoloji
Bayramlar
|
Paraklit veya Faraklit (Latince Paracletus ← Yunanca: παράκλητος Parakletos), Kitab-ı Mukaddes'in Yunanca metinlerinde (Yuhanna 14, 16) Kutsal Ruh için beraberinde gelen anlamında kullanılan bir sıfattır.[1]
Paraklit kelimesi Yuhanna İncili'nin 14:16, 14:26, 15:26 ve 16:7'nci ayetleri ile Yuhanna'nın Birinci Mektubu'nun 2:1 numaralı ayetinde Kutsal Ruh'u anlatmak üzere kullanılmıştır. Kelime Yeni Ahit'in bazı İngilizce tercümelerinde Tesellici (Comforter) ya da Yardımcı/Tavsiyeci (Advocate) olarak tercüme edilmiştir. Kelime, Antik Yunancada mahkemede yardım eden kişi anlamında da kullanılmıştır. Kumran Yazıtları ya da Ölü Deniz Tomarları olarak bilinen metinlerde kelime Gerçeğin Ruhu olarak geçer. Hristiyan inancında Kutsal Ruh, Tanrı'nın üç unsurundan birini tanımlamak için kullanılır.
İncil'de Parakletos ile ilgili bölümler
- Yu 14:15 Beni seviyorsanız, buyruklarımı yerine getirirsiniz.
- Yu 14:16-17 Ben de Baba'dan dileyeceğim ve O, sonsuza kadar sizinle birlikte olsun diye size başka bir “Yardımcı”, Gerçeğin Ruhu'nu verecek. Dünya O'nu kabul edemez. Çünkü O'nu ne görür, ne de tanır. Siz O'nu tanıyorsunuz. Çünkü O aranızda yaşıyor ve içinizde olacaktır.
- Yu 14:18 Sizi öksüz bırakmayacağım, size geri döneceğim.
- Yu 14:19 Az sonra Dünya artık beni görmeyecek, ama siz beni göreceksiniz. Ben yaşadığım için siz de yaşayacaksınız. 20. O gün anlayacaksınız ki ben Babamdayım, siz bendesiniz, ben de sizdeyim.
- Yu 14:
21. Kim buyruklarımı bilir ve yerine getirirse, işte beni seven odur. Beni seveni Babam da sevecektir. Ben de onu seveceğim ve kendimi ona göstereceğim.»
- Yu 14:22 Yahuda - İskariyot değil - O'na: «Rab, nasıl olur da Kendini Dünya'ya göstermeyip bize göstereceksin?» diye sordu.
- Yu 14:23 İsa ona şu karşılığı verdi: «Beni seven sözüme uyar, Babam da onu sever. Biz de ona gelir, onunla birlikte yaşarız.
- Yu 14:24 Beni sevmeyen, sözlerime uymaz. İşittiğiniz söz benim değil, beni gönderen Baba'nındır.
- Yu 14:25 Ben daha aranızdayken size bunları söyledim.
- Yu 14:26 Ama Baba'nın benim adımla göndereceği “Yardımcı”, Kutsal Ruh, size her şeyi öğretecek, bütün söylediklerimi size hatırlatacaktır.
- Yu 14:27 Size selamet bırakıyorum, size kendi selametimi veriyorum. Ben size Dünya'nın verdiği gibi vermiyorum. Yüreğiniz sıkılmasın ve korkmasın.
- Yu 14:28 (…) Artık sizinle uzun uzun konuşmayacağım. Çünkü bu Dünya'nın hâkimi geliyor. Onun benim üzerimde hiçbir yetkisi yoktur. Ama Dünya'nın, Baba'yı sevdiğimi ve Baba'nın bana buyurduğu her şeyi yerine getirdiğimi anlamasını istiyorum. Haydi kalkın, buradan gidelim.[2]
İslam'da Paraklit
Bazı Müslüman âlimler, Paraklit'in İsa'nın müjdelediği Muhammed olduğunu, yani İncil'deki Paraklit kavramı ile aslında Muhammed'in kastedildiğini iddia ederler.[3] İncil’in Yunanca metninde kullanılan Parakletos, Arapçaya tercümesinde iki farklı şekilde okunabilmektedir. Arapça Ahmed kelimesi "övülmüş" anlamına gelir. Müslüman yazarlar İncil'deki Paraklit'in "övülmüş" anlamındaki Perikletos olabileceğini iddia ederler. Buradan yola çıkarak Muhammed'in İncil'de müjdelendiği sonucuna ulaşırlar. Hıristiyan yazarlar ise Grek alfabesinin Arapça örneğinde olduğu gibi sesli harflerin kullanılmadığı ve kelimelerin farklı okunmasına açık bir dil olmadığını, bu yüzden kelimenin (Parakletos) Muhammed olamayacağını iddia ederler.[4]
İslam'a göre İsa, kendisine gelen vahiyler ile Muhammed'i müjdelemiştir. İslam'da orijinal İncil'in tahrif edildiğine ve bu ayetlerin çıkarıldığına inanılır.[5] Kur'an da İsa'nın Muhammed'i haber verdiği şu ayette belirtilir: "Bir vakit de Meryem'in oğlu İsâ şöyle dedi: 'Ey İsrail oğulları! Ben size Allah'ın Resulüyüm, önümdeki Tevrat'ın musaddıkı ve benden sonra gelecek bir Resulün müjdecisi olarak geldim ki onun ismi Ahmed'dir'. Sonra o onlara beyyinelerle gelince 'bu apaçık bir sihir' dediler." (Saff: 6)
Bu âyet ile ilgili Vahhabi İslâm'ı kabul etmiş olan Muhammed Esed şu yorumda bulunur: "Bu deyim, Ârâmî Mawhamana isminin veya teriminin tam Yunanca karşılığı olan Períklytos'un ("Çok Övülen") bozulmuş şeklidir. (Ârâmî dilinin, İsa zamanında ve ondan yüzyıllar sonra Filistin'de kullanılan ve İncil'in şimdi ortada bulunmayan orijinal metinlerinin dili olduğu hatırlanmalıdır.) Períklytos ile Paráklêtos'un fonetik olarak birbirlerine yakınlığı karşısında, tercümanların yahut, daha büyük bir ihtimalle sonraki tarihlerdeki yazıcıların bu iki ifadeyi nasıl karıştırdıklarını anlamak kolaylaşır. Hem Ârâmî Mawhamana, hem de Yunanca Períklytos'un ikisinin de hamide ("övdü/hamdetti") fiilinden ve hamd ("övgü") isminden türetilmiş olan Son Peygamber'in iki ismi Muhammed ve Ahmed ile aynı anlamı taşımış olmasının önemi büyüktür."[6]
Modern Hıristiyan kaynakları İsa'nın Grekçeyi de çok iyi konuştuğunu belirtir.[7] İncillerin İsa'ya indirilen orijinal İncil olmadığını ve büyük ölçüde sonradan ekleme ve çıkartmalar yapılarak yazılmak suretiyle tahrif edildiğini iddia eden İslâm inancı, Paraklit'in kimliğini de günümüz Hıristiyanlığının açıkladığı şekliyle kabul etmemektedir.
Ayrıca bakınız
Kaynaklar
- ↑ http://www.answering-islam.org/Index/index.html
- ↑ http://kutsalkitap.net/bible/tr/index.php?id=1567&mc=2&sc=1560
- ↑ Aydın, Mehmet. "Faraklit". İslam Ansiklopedisi. Türkiye Diyanet Vakfı. 3 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20140503024331/http://www.islamansiklopedisi.info/dia/pdf/c12/c120083.pdf. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014.
- ↑ http://www.answering-islam.org/turkce/muhammed/muhplaraklet.html
- ↑ Aydın, Mehmet. "Faraklit". İslam Ansiklopedisi. Türkiye Diyanet Vakfı. 3 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20140503024331/http://www.islamansiklopedisi.info/dia/pdf/c12/c120083.pdf. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2014.
- ↑ Kuran.gen.tr
- ↑ http://www.answering-islam.org/turkce/sorular-cevaplar/isaninorjinaldili.html