Brezilya Komünist Partisi
| Brezilya Komünist Partisi Partido Comunista do Brasil | |
|---|---|
 | |
| Kısaltma | PCdoB |
| Genel başkan | José Renato Rabelo |
| Kuruluş tarihi | 25 Mart 1922 |
| Merkez |
Rua Rego Freitas, 192, República São Paulo, Brezilya |
| Gazete(leri) |
Classe Operária (İşçi Sınıfı) |
| Üyelik | 240,000 |
| Siyasi pozisyon | Aşırı sol |
| Uluslararası üyelik |
Foro de São Paulo, Uluslararası Komünist ve İşçi Partileri Toplantısı |
| Resmî renkleri | Sarı ve Kırmızı |
| Temsilciler Meclisi |
15 / 513 |
| Senato |
2 / 81 |
| Valilikler |
56 / 5.807 |
| Şehir konseyleri |
976 / 51.748 |
| İnternet sitesi | |
| www.pcdob.org.br | |
|
| |
Brezilya Komünist Partisi (Portekizce: Partido Comunista do Brasil), kısa adı PCdoB olan ve Brezilya'da faaliyet gösteren siyasi partidir. Lula da Silva hükümetinin koalisyon ortaklarındandır. 23 Haziran 1988'de Brezilya Yüksek Seçim Mahkemesinin kararıyla yasal parti olarak kabul edilmiştir. Şu anki başkanı José Renato Rabelo'dur. Yaklaşık 70,000 üyesi vardır.
Partinin gençlik örgütü UJS (União da Juventude Socialista) Dünya Demokratik Gençlik Federasyonu üyesidir.
Tarihçe
Partinin kuruluşu
PCdoB 18 Şubat 1962 tarihinde Brazilyalı Komünist Parti (Partido Comunista Brasileiro - PCB) saflarından bu partiyi revizyonist olmakla suçlayarak ayrılan yaklaşık yüz kişi tarafından kuruldu. Parti Maoizm'den açıkça etkileler taşıyan bildirisinde ve Nikita Kruşçev'e karşı tavır alan ilk hükümet dışı komünist parti oldu. Yayın organı olarak A Classe Operária (Çalışan Sınıf) dergisini yayınlamaya başladı.
27 Temmuz 1963'te parti Nikita Kruşçev'e yönelik Sovyetler Birliği Komünist Partisi'nin 20. Kongresi'nde aldığı kararları eleştiren bir açık mektup yayınladı.
| Siyaset serisinden |
| Komünizm |
|---|
 |
|
Kavramlar
Diyalektik materyalizm
Marksist ekonomi Tarihsel materyalizm Artı değer Üretim biçimi Sınıf mücadelesi Sınıfsız toplum Proleter enternasyonalizm İşçi öz-yönetim Dünya devrimi |
|
Yönleri
|
|
Çeşitleri
Marksizm
Marksizm-Leninizm Troçkizm Maoizm Luxemburgizm Titoizm Stalinizm Castroizm Guevarizm Hocaizm Juche Sol komünizm Konsey komünizmi Anarşist komünizm Dini komünizm Hıristiyan komünizm Avrupa komünizmi Dünya komünizmi Devletsiz komünizm Ulusal komünizm İlkel komünizm Bilimsel komünizm |
|
Uluslararası
|
|
İlgili kavramlar
Antikapitalizm
Antikomünizm Soğuk Savaş Komünizmin eleştirileri Komünist parti kurallarına eleştiriler Proletarya diktatörlüğü Sol siyaset Yeni Sınıf · Yeni Sol Tasfiyecilik Sosyalizm Sosyalist ekonomi Sosyalist vatanseverlik Kapitalist yolcular Kızıl siyasi üs Öncü parti Devrimci durum Parti genel çizgisi Dünya işçileri, birleşin! Savaşa Hayır, Ancak Sınıf Savaşı Komünizmin 20 yılı |
|
Eserler
|
Askeri diktatörlük
31 Mart 1964'te Brezilya devlet başkanı João Goulart'nın ABD destekli bir askeri darbeyle devrilmesiyle başlayan yirmi yıllık askeri diktatörlük döneminde parti demokrasiye dönüşü savundu. Bütün siyasi partilerin yasaklandığı ve yoğun insan hakları ihlallerinin gündeme geldiği darbe döneminde PCdoB en önemli yeraltı direniş örgütlerinden biri haline geldi. Üniversite çevresindeki faaliyetleri sayesinde parti giderek büyüdü. Bu arada hükümet karşıtı grupların üyeleri ve liderleri düzenli olarak askerler tarafından öldürülüyordu.
1972 yılında ordu, hava kuvvetleri ve polis komünist liderlerin gizlendiğinden şüphelendikleri güney Pará'da bulunan Marabá kentine yönelik geniş bir saldırı düzenlediler. PCdoB direnişçi hareketler tarafından örgütlenen ve ismini yakınlarda bulunan bir ırmaktan alan Araguaia Gerillaları hareketine katılmıştı. Hükümet basın organlarına bu örgütle ilgili haber vermeyi yasaklamıştı. Gerilla hareketi 1975 yılında yenildi.
Yasallaşma
Demokratikleşme sürecine başlamış olan askeri hükümet 28 Ağustos 1979'da aralarında PCdoB'un kurularının da bulunduğu siyasi tutukluları da kapsayan bir genel af ilan etti. Aynı yıl parti gazetesi Tribuna Operária'yı yayınlamaya başladığını duyurdu.
1984 başlarında solcu önderlik doğrudan başkanlık seçimleri talep eden Diretas Já kampanyasını başlattılar. Üç ay gibi bir süre içinde 8 milyon Brezilyalı hükümet karşıtı politik gösterilere katıldı. Seçim talebi kabul edilmediyse de askeri rejim giderek çözülmeye başladı. Bir yıl sonra PCdoB Sosyalist Gençlik Birliği'ni (União da Juventude Socialista) kurdu.
23 Mayıs 1985'te kampanyanın 8 ay sonrasında senato Tancredo Neves'i başkan olarak seçti. Bu askeri idarenin sonu oldu. PCdoB ve diğer solcu partiler yeniden yasallaştılar. Partinin beş temsilcisi 1988 Anayasası'nı hazırlayacak olan Anayasal Komisyona seçildi.
Koalisyon ortaklığı
1989'da 29 yıl sonra yapılan ilk başkanlık seçimlerinde Brezilya İşçi Partisi'nden (Partido dos Trabalhadores - PT) Luiz Inácio Lula da Silva PCdoB ile ittifak yaparak oyların %47'sini elde etti. Bu koalisyon 1994, 1998 ve 2002 seçimlerinde tekrarlandı.
Şubat 1992'de partinin 8. Kongresi O Socialismo Vive! (Sosyalizm Yaşıyor) sloganı ile yapıldı. Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra dünya üzerindeki birçok komünist partiyi etkisi altına alan program dönüşümleri ve isim değişimleri dalgası PCdoB'yi etkilemedi. Aynı yılın Eylül ayında PCdoB başkan Fernando Collor de Mello'yu yolsuzlukla suçlayan ilk parti oldu. Collor 29 Aralık'ta görevinden ayrılmak zorunda kaldı.
1990'larda PCdoB Fernando Henrique Cardoso'nun neoliberal politikalarının başlıca karşıtı haline geldi. 6 Ekim 2002'deki genel seçimlerde parti 1 967 833 oy aldı (2.2%) ve Temsilciler Meclisi'nde 513 sandalyenin 12 tanesini elde etti. Ancak Senato'ya giremedi. 1 Ekim 2006 seçimlerinde de parti parlamentoda 13 sandalye kazandı.
Günümüzde PCdoB Ocak 2003'ten bu yana iktidarda bulunan Luiz Inácio Lula da Silva'nın Brezilya İşçi Partisi yönetimindeki koalisyon hükümetinin parçasıdır.