Gençler

Gençler
Gençler (The Young Folks) öyküsünün ilk kez yayımlandığı Story dergisinin Mart-Nisan 1940 tarihli sayısı
YazarıJ. D. Salinger
Özgün ismiThe Young Folks
ÜlkeABD
Özgün diliİngilizce
Konu(lar)1940'lı yıllardaki üst sınıf ABD'li gençlerin yaşamlarındaki boşluk
Anadilinde basım tarihi1 Mart 1940
İlk yayın ortamıStory dergisi
Takip eden eserGit Eddie'yi Gör[1] (Go See Eddie)

Gençler[2] (İng. The Young Folks), ABD'li yazar J. D. Salinger'ın yayınlanan ilk öyküsüdür.[3] Bir partide tanışan iki gencin diyalogu üzerine kurulu olan Gençler, Story dergisinin Mart/Nisan 1940 sayısında yayınlandı.

Salinger'ın bu çalışması 1944 yılında yayınlanan Haftada Bir Kez Seni Öldürmez'e (Once A Time Won't Kill You) kadar yazdığı en başarılı öykü kabul edilir.[4] Hikâyede bir üniversite partisinde kimse tarafından dansa kaldırılmayan Edna'nın ümitsiz bir gevezelikle Bill isimli aptal bir delikanlıyı etkilemeye çalışması anlatılır.

Açıklama

Salinger yirmi yaşındayken edebi becerilerini geliştirmek için Columbia Üniversitesi'ne kayıt oldu ve ilk döneminde iki derse yazıldı: Öykü yazma ve şiir. Şiir dersinin oyun yazarı ve şair Charles Hanson Towne veriyordu. Cuma akşamları olan öykü dersinin eğitmeni ise genç yazarları destekleyen bir dergi olarak ünlenen Story'nin sahibi Whit Burnett idi. Bahar döneminde büyük bir aşama kaydedemeyen ve bir eser ortaya çıkartamayan Salinger (Burnett ileriki yıllarda Salinger'ın ders boyunca camdan dışarıyı izlediğini anlatacaktı[5]), kış döneminde bir kez dahar Burnett'ın dersini aldı. 1939 yılının sonlarında Gençler'i yazmayı bitiren yazar, hikâyesini Burnett'a okuması ve kontrol etmesi için verdi.

Öyküyü çok beğenen Burnett, öğrencisine eseri Collier's isimli bir dergiye göndermesini önerdi. Salinger 21 Kasım 1939'da taslağını derginin ofisine bizzat giderek teslim etti.[6] Fakat kısa bir süre sonra Collier's hikâyeyi reddetti. Bunun üzerine Burnett öyküyü alarak kendi dergisine götürdü.

5 Şubat 1940'ta Story dergisinden Salinger'a eserinin yayınlanacağı bilgisi gönderildi. Story'nin Mart/Nisan 1940 sayısının beş sayfası Gençler'e ayrılmıştı. Salinger öyküsünün yayınlanması karşılığında dergiden 25 dolar aldı.

Konusu

Gençler'de üst sınıf ailelere mensup üniversite öğrencileri ve onların küçük problemlerini yaşamlarının merkezine yerleştirmeleri ironik bir dille anlatılmaktadır. Hikâyenin merkezindeki iki ana karakter çevresinde popüler olmayan bir kız olan Edna Phillips ve tırnaklarını yemesi ve skoç içmesiyle dikkat çeken William Jameson Junior'dır. Edna ve William, Lucille Henderson'un düzenlediği bir partide, Lucille'in zorlamasıyla sohbet etmeye başlarlar ve bu sohbet özellikle Edna'nın çabalarıyla devam eder. William'ın aklı yan odadaki sarışın kızdadır. Edna'nın yanından yapması gereken ödevler olduğunu bahane ederek ayrılmaya çalışır. Fakat genç kız başka konular açarak bu ayrılığı geciktirmeye ve delikanlının ilgisini kendi üzerine çekmeye çalışır.

Çoğu Salinger hikâyesinde olduğu gibi Gençler'de karakterler sürekli sigara içmektedirler.

William'ın Edna'nın yanından ayrılmasının ardından Edna yukarı çıkar ve yirmi dakika sonra partiye geri döner. Yukarıda ne yaptığı okuyucuyla paylaşılmasa da büyük ihtimalle ağlamıştır.[4] Odada sarışın kız ve çevresini sarmış birkaç delikanlı hoş bir sohbet içindedirler. Bu delikanlılardan biri skoç içmekte ve tırnaklarını yemektedir. Edna, sahte elmas taşlı siyah sigara kutusunu açar ve içinden bir sigara çıkartır. Müziğin değiştirilmesini ister. Çünkü dans etmeyi arzulamaktadır.

Sonrası

Büyük Bunalım, okuyucuların zenginlerin yaşamlarını okuma isteğini körüklemişti.[1] Oysa Salinger bu ilk öyküsünde üst sınıfın sıradanlığına ve içlerindeki boşluğa dikkat çekti.

Salinger, Gençler'in Story'de yayınlanmasının ardından 1940'ın sonraki aylarında diğer öykülerini de çeşitli dergilere gönderdi. Fakat hiçbirinden kabul alamadı. Bunun üzerine endişelenen Salinger Gençler'i tiyatro oyunu olarak tekrar yazmayı ve başrolünde oynamayı düşünmeye başladı. Yazar bu planını hiçbir zaman gerçekleştirmedi.

14 Nisan 1944'te, Salinger hâlâ İkinci Dünya Savaşı sebebiyle Avrupa'dayken, Whit Burnett yazara öykülerinden oluşan bir derlemeyi antoloji olarak basmayı teklif etti. Kitabın ismi Gençler olacaktı.[7] Salinger böyle bir antoloji fikrinin onu korkuttuğunu itiraf etse de teklifi tamamen reddetmedi. Hatta Burnett'a kitapta yer alabilecek sekiz hikâyesinin listesini gönderdi. Bu hikâyeler Gençler, Lois Taggett'ın Uzun Takdimi, Elaine, Son İznin Son Günü, Az Haşlanmış Çavuş, İlgili Taraflar, Haftada Bir Kez Seni Öldürmez ve Bitsy idi.

Aynı yılın 9 Haziran'ında Whit Burnett kararını değiştirdi ve Gençler antolojisini basmak yerine Salinger'ın henüz yazmadığı ilk romanını beklemeyi tercih ettiğini açıkladı. O günlerde Normandiya'da bulunan Salinger bu kararı kendine bildiren ajansı Dorothy Olding'e yazdığı soğukkanlı mektubunda Burnett'ın kararına saygı duyduğunu bir süredir çalıştığı Holden Caulfield romanına ancak savaştan döndükten sonra devam edebileceğini bildirdi.

Eylül ayında Gençler antolojisinin yayınlanması bir kere daha gündeme geldi. Fakat bir gelişme kaydedilemedi. 10 Nisan 1945 tarihli Salinger'ın ajansına ait bir dokümanda bu antolojide yer alacak öykü sayısının on dokuza çıktığı görülüyordu.[8] Burnett'ın yayınevi olan Story Press'te de 1946 tarihli benzer bir liste mevcuttur.[9] Burnett, İkinci Dünya Savaşı sonrasında halen Almanya'da bulunan Salinger'a yayınlanacağını umut ettiği ilk romanından önce Gençler'i yayınlayabileceklerini bildiren bir mektup yazdı. Salinger, 1946'da ABD'ye döndüğünde 1000 dolar avans da aldığı için antolojinin yayınlanacağından emindi. Fakat, Burnett'ın yazara kötü haberleri vardı. Kendi yayınevi kitabın basımını finanse edemiyordu. Yayıncının ortaklık teklif ettiği Lippincott Press ise kitabı reddetmişti.

Bu olay Salinger'ı çok sinirlendirdi ve uzun yıllardır iyi arkadaş olan yazar ve Burnett arasındaki ilişkiyi bitirdi.[10] Salinger, bir daha Burnett'la çalışmadı.

Kaynaklar

Notlar

  1. 1 2 Öykünün Türkçe isminin alındığı kitap: Slawenski 2011, s. 38
  2. Öykünün Türkçe isminin alındığı kitap: Slawenski 2011, s. 36
  3. Reiff 2008, s. 17
  4. 1 2 Grunwald 2009, s. 260
  5. Slawenski 2011, s. 35
  6. Slawenski 2011, s. 36
  7. Slawenski 2011, s. 87
  8. Slawenski 2011, s. 124
  9. Slawenski 2011, s. 144
  10. Slawenski 2011, s. 145
This article is issued from Vikipedi - version of the 11/27/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.