"Sol" Komünizm, Bir Çocukluk Hastalığı
|
Kitabın Komünist Enternasyonal tarafından yayınlanan İngilizce baskısı, 1920 | |
| Yazarı | Vladimir Lenin |
|---|---|
| Orijinal ismi | Детская болезнь «левизны» в коммунизме |
| Ülke |
 Sovyetler Birliği |
| Özgün dili | Rusça |
| Dili | İngilizce |
| Türü |
Sosyal eleştiri Politika Felsefe |
| Yayınevi | Komünist Enternasyonal Yürütme Komitesi |
| Türkçe basım tarihi | 1970) |
| Anadilinde basım tarihi | 1920) |
"Sol" Komünizm, Bir Çocukluk Hastalığı, Bolşevik lider Vladimir Lenin'in 1920 yılında yazmış olduğu eser. Türkçe baskısı ilk 1970 yılında Sol Yayınları tarafından yayınlanmıştır.[1]
Lenin, bu yapıtında sol komünizm düşüncesini kıyasıya eleştirmektedir. Yapıtında bu düşüncelerini "Komünistlerin tüm görevi, icat edilmiş, çocukça "radikal" şiarlarla kendini geri kalmışlardan tecrit etmek değil, onları inandırmak, onlar arasında çalışmaktır." şeklinde özetleyerek açıklar.
Burada yazılan teoriler ve görüşler Marksist-Leninist ideolojiye dayanak oluşturmuştur.
Hakkında
Vladimir Lenin bu eserinde 1917'de gerçekleşen Ekim Devrimi'nin uluslararası öneminden bahsetmekte, aynı deneyimin Avrupa'da da tekrarlanmasının gereğini vurgulamakta ve bu süreçte Bolşevik deneyiminden çıkabilecek dersleri anlatmaktadır. Lenin'e göre Ekim Devrimi'nin başarısının temel koşullarından birisi, partinin marksizmin sağlam teorik zemin üzerinden hareket etmesiydi. Bu temel üzerinde parti 15 yıllık bir süreçte sınıf mücadelesinin çok keskin aşamalarını yaşamış, Lenin'in ifadesiyle "hareketin -legal ve illegal, sessiz ve fırtınalı, yer altında ve açık, yerel çevreler ve kitle hareketi, parlamenter ve terörist- birbirini izleyen hızlı ve değişik biçimlerine" uyum sağlayabilmiştir.
Ardından Lenin, bolşevik tarihinin belli başlı aşamalarını anlatır;
1903-1905
1903-1905 yılları arası süreci devrimin hazırlanış yılları olarak adlandırır ve bu dönemde tüm eğilimlerin ideolojik ve siyasal olarak sınıf mücadelesinin alacağı keskin biçime hazırlandığını söyler. 1905-1907 yılları ise devrim yıllarıdır. Lenin bu dönemi şöyle tarif etmektedir;
| “ | :"Parlamenter savaşım biçimi ile parlamento-dışı savaşım biçiminin, parlamentonun boykotu ile parlamentoya katılma taktiğinin, legal ve illegal savaşım biçimlerinin birbirini izlemesi ve aynı zamanda bu biçimler arasında bulunan bağların ve ilişkilerin birbirini izlemesi, bütün bunlar şaşırtıcı, zengin bir içerikle ortaya çıkmaktaydı. Bu dönemin her bir ayı –yığınlar ve önderler için, sınıflar ve partiler için- siyasal bilimin ilkelerinin öğretimi bakımından 'barışçı', 'anayasal' gelişme koşulları altında geçen bir yıla bedeldi. Eğer 1905'in genel provası olmasaydı, 1917 Ekim Devrimi'nin zaferi olanaklı olmazdı." | ” |
1909-1910
1905 Devrimi dönemini bir yenilgi dönemi izlemiş, 1907-1910 arası Çarlık Rusyası bütün devrimci hareketi ezmiştir. Lenin'e göre bu dönem aynı devrimciler için de önemli derslerle dolu bir dönemdir. Bu durumu "Yenilgi ordular için iyi bir okuldur". sözüyle açıklar ve Bolşeviklerin düzenli bir biçimde nasıl geri çekileceğini öğrendiklerinden bahseder.
1910-1914
Lenin'in atılım yılları olarak tanımladığı 1910-1914 arası dönemde Bolşevikler, yer altı çalışmalarını legal olanaklarla birleştiren bir taktik izleyerek sol hareket içindeki oportünist unsurları teşhir etmişlerdir. Bu dönemin temel adımlarından biri, Lenin'in tabiriyle "En gerici parlamentolarda bile çalışmak" ve işçi sınıfının temsilini sağlayabilmektir.
1914-1917
1914'te I. Dünya Savaşı patlak verince, tüm dünyada sosyalist hareket saflarında büyük bir ayrışma yaşanmıştır. Sosyalist hareketin en büyük örgütü olan Almanya'daki Sosyal Demokrat Parti (SPD) ve liderliğini yaptığı II. Enternasyonal'e bağlı partiler savaşta kendi egemen sınıflarını desteklemişler ve savaşa karşı durmamışlardır. Dolayısıyla 1914-1917 arasında sosyal-yurtseverlerle, enternasyonalist devrimciler arasındaki ayrışma damgasını vurmuştur. Bu süreçte Bolşevikler enternasyonalist kanadın liderliğini üstlenmişlerdir.
1917 ve sonrası
Lenin bu dönem içinde, çarlığın bir devrimle yıkıldığı 1917 Şubat'ından itibaren kurucu meclis ve işçi konseyleri (Sovyetler) aynı anda iki iktidar aygıtı olarak varlığını sürdürürken (Geçici Hükümet), Bolşevikler başlangıçta hükümeti devirme propagandası yapmadıklarından bahseder. Bolşevikler, sovyetlerde, işçi iktidarını savunanların çoğunluk hâline gelmesini beklemişler ve burjuva parlamentosuna boykot ilan etmemişlerdir. Kurucu meclisli bir burjuva cumhuriyetinin, kurucu meclissiz bir burjuva cumhuriyetinden daha iyi olacağını ancak bir sovyet cumhuriyetinin bütün parlamenter biçimlerden daha iyi olacağının altını çizmişlerdir. Lenin'e göre Bolşevikler bu ince taktiği sürdürmemiş olsalardı, Ekim 1917'de bir zafer kazanılamazdı ya da bu zafer korunamazdı.[2]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ↑ V.İ. Lenin, "Sol" Komünizm, Bir Çocukluk Hastalığı, Sol Yayınları, 1970
- ↑ V.İ. Lenin, Left-wing" Communism, an Infantile Disorder, Progress Publishers, Moscow, 1975
