Aşina

Aşina, (Çince: 阿史那; pinyin: Āshǐnà; Wade–Giles: A-shih-na; Orta Çince: (Guangyun) Şablon:IPA-ltc) (ayrıca Asena, Asen veya Açina şeklinde de yazılır) Göktürklerin bir soyu ve Göktürk Kağanlığı'nın kurucu boyudur. Eski Türk halklarının kurucu boyu olmaktadır. Efsaneye göre Aşina soyu bir dişi kurttan türemiştir.

Onların lideri Bumin Kağan, Cücenler'e karşı ayaklanarak 6. yüzyıl ortalarında yükselip ünlenmeye başladı. Ailenin iki ana dalı, sırasıyla biri Bumin Kağan soyundan diğeri kardeşi İstemi Yabgu soyundan, Göktürk İmparatorluğu'nun doğu ve batı kesimleri üzerinde karar kılmıştır. Hunlar, Çinlilere yenildikten sonra han, 500 Aşina ailesi Cücenlerin bölgesine gelmiş ve onların vasalı olmuştur. Bu Türkler Orta Asya'da yaşayıp demircilikte ileri gitmişlerdir.

Aşina soyu Dulu ve Nuşibi kollarına ayrılırdı. Sembolleri bozkurt idi.

Köken

Araştırmacılar H.W. Haussig,[1] S.G. Kljyashtorny,[2][3] A.N. Bernstamm,[4] C. V. Findley,[5] B.A. Muratov,[6] R.R. Suyunov,[7] D.G. Savinov,[8] S.P. Guschin,[6] A. Róna-Tas,[9] R.N. Frye,[10] Saka-Usun'dan gelen Aşina kökenine işaret etmektedirler.

Adı

Bugut yazıtının son yeniden okunmasında, bir Japon filolog ekibi, Soğdca yazılmış Aşina hanedanının en eski yazıtta Aşina'nın Çince transkripsiyonu ile bilinen tek adın, aslında Ashinas olduğunu ileri sürdü. Bu biçim altında daha sonra Arap kaynaklarında aslında bilinir hale geldi.

Kalıtım (Y-DNA verisi)

2015-2016 yıllarında Çin'de ethnogenomist Shao-Qing Wen (文少卿) başkanlığında Fudan Üniversitesi'nde (Şangay), Y-DNA (VI-VII yüzyıllarda yaratıcıları ve yöneticileri Türk Hanlığı'nın) soylu Türk kabilesi Aşina ve Aşide (Türk Kağanlığı'nın egemen general ve imparatoriçe kabilelerinden biri) temsilcilerinin haplogrupunu belirlemek için sınandı (阿史德: başka yüzden Katunlar denilen imparatoriçeler üreten baskın klan, ve yüce askeri liderler).

R1a-Z93, Z94 +, Z2123-, Y2632-: (Aşide: Q1a-L53) Aşina boyunun altkladı (Genetikte, bir altklad (subclade) bir haplogrupun bir alt grubudur), bu araştırmada, 6 R-Z94 başvuruları, ataları bilinen Karahoca (高昌, Gaochang) kaynaklı kimi Aşina Boyu'na mensup torunları olarak kendilerini tanımlayan ve Aşina Boyu'na mensup torunları olarak listelenen, 4 tanesi Çin'den bir Şi (史, Shi) soyadına sahip ve 2 tanesi Afganistan ve Peştun ve Bulgaristan'dandır.

Kökenbilim

Findley, "Aşina" adının muhtemelen Orta Asya Saka dillerinden birinden ve "mavi" anlamına geldiğini varsayar, "Göktürk", Türk İmparatorluğu için başka bir ad "Doğu Türkleri" demek ki Türkçede gök rengi doğu ile özdeşleşmiştir.[5] Bu "biz Saka kökenli bir kraliyet ailesi ve kabile ile ilgileniyoruz" diyen Macar araştırmacı András RónaTas tarafından olası bulunmaktadır.[9]

"Aşina" Türk dillerinde ya "asil kurt" anlamına gelir ya da kurt veya Kaskır (İri çoban köpeği ya da Kurt anlamında) olmaktadır. Moğol dillerinde kurt yazımı "Shono" veya "Chono" olmaktadır. "A" - Çince bir saygı öneki; diğer görüşlere göre - etnonim olarak "Aşina" ya da kökleri Saka-Usun kabilesine dayalı antroponim olarak bulunabilir.

H.W. Haussig[1] ve S.G. Kljyashtorny[3] Eski Farsça 'ahşaẽna'nın, oldukça tatmin edici etimolojik gelişimini göstermiştir ve adın ve bileşiminin "Aşin kökenleri" arasındaki bir ilişkiyi gösterdiğini belirtmiştir. Bu Doğu Türkistan'da bile böyledir, daha sonra istenen biçimi ile Soğdca 'xs' yn 'k (-әhšēnē) "mavi, koyu" olmakta; Hotan-Saka (Brahmi) āşşeiņa (-āşşena) "mavi", uzun bir -A-> kıçı ahş- gelişme olarak ortaya çıkmış; (Hotan-Saka ve Soğdcadan beri) Toharca A āśna- "mavi, karanlıkta" anlamındadır. Saka etimolojisinde Ashina (<āşşeiņa ~ āşşena) "mavi" değerde (Gökyüzünün rengi) ses açısından ve anlambilimsel olarak kusursuzdur. Türklerin eski runik yazıtlarının bu sürümü için bir metin desteği vardır.

Geniş Orhun yazıtlarında, ilk Kağan öyküsünde, yeni oluşturulan imparatorluk içinde yaşayan insanlar, kök türk olarak adlandırılmış, bu "Göksel Türkler" olarak anlamlanmıştır. Bu arada kök olabilir sayısız yorumlara dokunmadan, adın Aşna olarak yeniden kurulmuş değerde onun mükemmel anlamsal eşleşmesini unutmayınız. Bir açık anlamsal köken veya bir bakış çevirisi, özgün anlamı ve yabancı kökenli bilgisini önerir ve bu çok etniklilikle uyumludur. İlk Türk Kağanlıkları kültür yapısı, ancak, L. Bazin'in deyimiyle "ulusal karakter", bilinirliği Bilge Kağan devrinin Ötüken düzeninin siyasi ve kültürel ortamında dökülmeye neden olmuştur.

- Sha - ne adı Ashina şeklinde Antik Arap kroniklerinde kaydedildi.[11]

Yazım

Ashina yazı sistemi Soğd dilinden alınmıştır. İktidardaki kağan üyelerinin kahramanca anlatılan anıt Steli yapımında kullanılan harflerin türü Soğdca idi. Böylece Bogutskaya'da İlk Türk Hanlıkları hükümdarlarından birinin onuruna kurulan Stel üzerindeki ana yazı, Soğd mektubunda yazılıydı. Bir Soğd yazıtı Altay Dağlarında Yolene'de anıtta eski Türk savaşçısı mezarı keşfedildi ve Broadsword tarafından bulundu. Rünik yazılar Ortaçağın başlarına kadar göçebe Türk halkları arasında yaygındı.

Kaynaklar

  1. 1 2 Haussig Н.W. Byzantinische Qullen über Mittelasien in ihrer historischen Aussage // Prolegomena to the sources on the history of pre-Islamic Central Asia. Budapest, 1979. S. 55–56.
  2. ↑ Кляшторный С.Г. Проблемы ранней истории племени тÿрк (ашина). // Новое в советской археологии. / МИА № 130. М.: 1965. С. 278-281.
  3. 1 2 Kjyashtorny S.G. The Royal Clan of the Turks and the Problem of its Designation//Post-Soviet Central Asia. Edited by Touraj Atabaki and John O'Kane. Tauris Academic Studies. London*New York in association with IIAS. The international Institute for Asian Studies. Leiden-Amsterdam, P.366-369.
  4. ↑ Бернштам А.Н. Никита Яковлевич Бичурин (Иакинф) и его труд "Собрание сведений..." М.-Л., Наука, 1950.
  5. 1 2 C. V. Findley 39.
  6. 1 2 Муратов Б.А. ДНК-генеалогия тюркоязычных народов Урала, Волги и Кавказа. Том 4, серия «Этногеномика и ДНК-генеалогия», ЭИ Проект «Суюн». Vila do Conde, Lidergraf, 2014, илл. ISBN 978-5-9904583-2-1.
  7. ↑ Муратов Б.А., Суюнов Р.Р. Саки-динлины, аорсы, Ашина и потомки кланов Дешти-Кипчака по данным ДНК-генеалогии//Вестник Академии ДНК-генеалогии (Бостон, США) → Том 7, №8, Август 2014, стр. 1198-1226.
  8. ↑ Савинов Д.Г. Владение Цигу древнетюркских генеалогических преданий и таштыкская культура. // Историко-культурные связи народов Южной Сибири. Абакан: 1988. С. 64-74.
  9. 1 2 Róna-Tas 280.
  10. ↑ Frye Richard N. Turks in Transoxiana
  11. ↑ Гумилёв Л.Н. Древние тюрки. М.-Л., Наука, 1967.

Dış bağlantılar

Göktürk Kağanlığı
Göktürk Kağanlığı
Batı Göktürk Kağanlığı
Doğu Göktürk Kağanlığı
II. Doğu Göktürk Kağanlığı
Göktürk Kültürü
Göktürk Savaşları ve Antlaşmaları
This article is issued from Vikipedi - version of the 11/6/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.