Eklemeli diller

Eklemeli diller, kelime köklerinin değişmeyip sonlarına veya başlarına ekler konarak farklı kelimelerin türetebildiği diller.

Bu tür dillerde her bir hece, kelime anlamını değiştiren bir görev görebilmektedir. Türkçe, Fince, Japonca, Korece, Macarca gibi diller morfolojik olarak bu gruba dahildir. Dillerin morfolojik bakımdan sınıflandırılmasında bu terim, 1836 yılında Wilhelm von Humboldt tarafından tanıtılmıştır.[1]

Eklemeli dillerde kelime köklerinin çekimi olmadığı için düzensiz fiiller ve kelimelerde istisnalar çok nadirdir. Türkçede göz-gözlük-gözlükçü-gözlükçülük farklı anlamdadırlar; ancak kelime yapısında değişim olmaz.

Örnek diller

Kaynaklar

This article is issued from Vikipedi - version of the 3/2/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.