Abdülmelik

Abdülmelik
Emevî Halifesi
Hüküm süresi 685 – 705
Önce gelen I. Mervan
Sonra gelen I. Velid
Tam ismi
Abdülmelik bin Mervan
Hanedan Emevî Hanedanı
Babası I. Mervan
Annesi Ayşe Bint Mvauyia İbni El-Mughira
Doğum 646
Medine
Ölüm 705
Şam
Dini Sünnî İslâm

Abdülmelik (Ar. عبد الملك بن مروان (Abdülmelik bin Mervan)‎, d. 646, Medine – ö. 8 Ekim 705, Şam), Emeviler'in beşinci halifesi.

Gençliği

Abdülmelik 646'da Medine'de doğmuştur. Gençliğini babası olan ve sonradan halife olan Mervan bin Hakam'in yanında Medine'de geçirmiştir. Gayet iyi bir dini eğitim almıştır ve Medine'de dini alimlerle ve ulema ile yakın bağlantılar kurmuştur. 16 yasına geldiğinde halife II. Muaviye tarafından bazı sınırlı devlet görevleri verilmiştir. 683'de Abdullah bin Zübeyr taraftarlarının Hicaz ve Medine'de Şam'daki Emevilere karşı ayaklanması sırasında babası ile birlikte Medine'den ayrılmak zorunda kalmıştır. Şam'a gitmekte iken yolda isyanı bastırmak görevi ile Şam'dan Hicaz'a gönderilen Emevi Suriye ordusuna danışman olarak katılmış ve bu görevde iken ayaklanmanın ortaya çıkarttığı sorunların çözümlenip sulh ve sükunun sağlanması için önemli katkıları olmuştur.

684'de II. Muaviye Şam'da halifelikten feragat ettiğinde babası I. Mervan Emeviler halifesi olunca, babasının yakın danışmanı olmuştur. Mervan'ın dokuz ay süren halifeliği önce diğer Emevilere karşı iç savaşla ve sonra da Hicaz'da isyan etmiş olan ve kendi halifeliğini ilan eden Abdullah bin Zubeyr ayaklanması ile uğraşmakla geçmiştir. 683'de babası I. Mervan'ın olǜmüyle Abdülmelik Şam'da Emeviler halifesi ilan edilmiştir. Fakat bu sırada Abdullah bin Zübeyr Irak ve Hicaz'da halife olarak kabul edilmekteydi.

Irak ve Hicaz seferleri

Abdülmelik Emeviler halifeliğini eline geçirdikten sonra Hicaz ve Irak'da hala önemli olan Abdullah bin Zübeyir sorunun halletmeye karar verdi. Bu sorunu halleden unsur Abdülmelik'in önce Hicaz'a gönderdiği ordu komutanı ve sonra Irak valisi yaptığı Haccac bin Yusuf adlı Arap komutan oldu.

Haccac Şam'da Abdülmelik'in veziri olan Ravh bin Zenba'nın hizmetinde iken temayüz etmişti. Abdülmelik'in Musab bin Zübeyr üzerine Irak'a göndereceği askerler arasındaki isyanı hemen bastırmış ve bu ordunun Irak seferinde ordunun artçılarına komuta etmişti.

691'de Abdülmelik tarafından bu Suriyeli ordudan 12.000 kişilik bir güce komutan tayin edilmiş ve Hicaz'da halifeliğini ilan edip yıllardır orada hüküm süren Abdullah bin Zübeyr üzerine gitme ve bu isyanı bastırma görevi verilmişti. Haccac önce kendi doğum yeri olan Taifi eline geçirdi ve burayı kendine üs yaptı. Burada, Abdülmelik'in isteğine göre, Abdullah bin Zübeyr ile müzakerelere geçti ve Hicaz'da ve Abdullah bin Zübeyr'in merkezi olan Mekke'de savaş çıkıp kan dökülmesini önlemeye çalıştı. Müzakereler sürüncemeye girince Haccac Abdülmelik'ten Abdullah bin Zübeyr'e hücum için izin ve ordusuna Suriyeden takviye asker istedi ve Abdülmelik bunları kabul etti. Haccac o yılki hac görevini yapmak için Abdullah bin Zübeyr'den Mekke'ye gitme izini istedi ama bunu Abdullah bin Zübeyr kabul etmedi. Bunun üzerine Haccac yeni takviyeli ordusuyla Hac mevsimi Mekke'ye hücuma geçti. Abdullah bin Zübeyr'in ordusu Arafat'ta mağlup edilerek Mekke'yi kuşatmaya aldı. Yedi ay süreyle Mekke kuşatılıp, şehir etrafında bulunan tepelerden mancınıklarla bombardımana tutuldu. Şehir halkından birçok kişi öldü ve Kabe bu bombardımanda yıkıldı. Aralarında Abdullah bin Zübeyr'in iki oğlu da bulunan 10.000 kişi taraf değiştirip Abdülmelik'i halife olarak kabul etti. Ekim 692'de küçük oğlu ile birlikte Abdullah bin Zübeyr Kabe civarında savaşmakta iken öldürüldüler ve böylece Hicaz yeniden Emevilerin eline geçti.[1]

Sonra Hicaz valiliğini üstlenen Haccac, çok şiddetli ve zalim idaresi ile oranın halkı tarafından devamlı şikâyete konu oldu.

Haccac'ın Hicaz'da başarılarını gören Halife Abdülmelik bu sefer onu Irak yöresine vali olarak atadı ve idare ettiği bölgede Haccac'a her türlü şahsi idare yetkisini verdi. Haccac bu yeni görevine başladığı zaman birçok kişi Basra ve Kufe'yi terk etmeyi tercih ettiler. Fakat Haccac buna izin vermeyeceğini ilan etti ve hemen zor kullanarak bu yöreleri terk edenleri geri döndürdü. Yeni göçleri de yasak etti. Bundan sonra epeyce uzun bir müddet Haccac devamlı ve ciddi askeri mücadelelere girişerek idare ettiği bölgedeki dinsel isyanları bastırdı. Bu dinsel isyanlar arasında Salih bin Musarrih'in isyanı ve Salih'in öldürülmesinden sonra Sabib tarafından devam ettirilen isyan da bulunmaktaydı. Bu isyancılar arka arkaya kendi üzerlerine Haccac tarafından gönderilen askeri güçleri yenik düşürdüler ve hatta Kufe'yi bile ellerine geçirdiler. Fakat Haccac'ın bitmez tükenmez baskısı ve Abdülmelik'in Haccac'a devamlı Suriye'den ordu takviyesi sağlaması sonunda Haccac'ın galip gelip isyanları bastırmasıyla sonuç buldu.

699 ve 701 arasında "Abdurrahman bin Muhammed bin Astat"'ın Irak'ta çıkardığı isyan da Haccac tarafından bastırıldı. Bu dönemde Haccac'ın eyalet orduları Türkistan'a girdiler ve bu yöreleri de Emevi devletine kattılar.

Abdurrahman bin Muhammed bin Astat, bu sefer Haccac'ın ona kendi ordusuyla doğu Türkistan'da Zundil'in topraklarına ganimet elde etmek amacıyla akın ve hücumlarda bulunması hakkındaki emirlerini fazla bularak yeni bir isyana geçti. Fakat Abdurrahman Irak'ta bulunan ve Suriye'den takviye alan Haccac güçlerine karşı yenik düştü. Doğuya Türkistan'a kaçmak zorunda kaldı. Haccac'ın orduları onu takip ettiler. Doğu Türkistan'da bulunan bir şehir kapılarını o şehre sığınmak istiyen Abdurrahman'a kapattı. Gittiği diğer bir şehir idarecileri ise Abdurrahman'ı yakalayıp hapse koydu. Zundil bu şehrin üzerine yürüyüp Abdurrahman'ı hapisten kurtardı. Fakat çok geçmeden Zundil ile Abdurrahman'ın arası açıldı. Kısa bir zaman geçmeden de Abdurrahman öldü. Zundil ölen Abdurrahman'ın kafasını kestirerek bu kesik başı Haccac'a gönderdi ve Haccac da bu kesik başı Şam'da bulunan halife Abdülmelik'e gönderdi.

Böylece yeniden Araplar, ellerine geçirdikleri Doğu Türkistan bölgelerini bir üs olarak kullanarak Halife Abdülmelik ölümünden sonra daha doğuya ilerlemeyi başardılar. 705'de halife olan I. Velid döneminde Merv merkezli Horasan eyaleti, bu eyalet valiğine tayin edilen Kuteybe bin Muslim'in Orta Asya'da yaptığı fetihlere merkez oldu.

Bizans ile antlaşma ve savaş

Bizans İmparatoru II. Justinianos Abdülmelik ile aynı zamanda 685'de tahta geçmişti. Daha önceki imparator IV. Konstantin'in galibiyetleri dolayısıyla Emeviler-Bizans sınırları nispeten barışcıl idi. Fakat yeni Bizans imparatoru hemen doğu Anadolu, Ermenistan, Gürcistan ve kuzey Suriye üzerine hücumlara geçti. Fakat Bizanslı'ların ilerlemesini Abdülmelik idaresindeki Emevi ordusu önleyebildi.

Bunun üzerine 688'de Emevi Abdülmelik ile Bizanslı II. Justinianos, kendilerinden daha önceki İmparator IV. Konstantin ve Halife Muaviye zamanında yapılan antlaşmaya atıf yaparak, aralarında bir antlaşma imzaladılar. Bu antlaşma başta Bizans'ın Emevilere verdiği yıllık tazminatı yükseltti. O zaman Emeviler işgali altında olan Kıbrıs adasına atıfla Emevilere bu ada dolayısıyla Bizans, eskisi gibi yılda 1.000 Bizans altını tazminat ödüyecek ve bunun yanında ek tazminat olarak o yıl içinde olan Cuma günü sayısı kadar (yaklaşık 50 küsur) esir ve at verecekti. Kıbrıs adası vergileri iki devllet tarafından birlikte toplanacak ve eşit olarak bölüşülecekti. Bu nedenle adanın askerden arınması ve atanan ortak valiler tarafından ortakça özerk olarak idare edilecekti. Böylece Kıbrıs bir Emevi-Bizans kondominiyum idaresi altına girmiş olmaktaydı ve bu kondominiyum idaresi Emeviler devleti ortadan kalktıktan sonra ta 868'de sona ermiştir. Bu antlaşmanın diğer bir şartına göre Lübnan Dağlarında yaşayan (günümüz Maronilerinin cedleri olduğu kabul edilen) ve devamlı Emevilere hücum eden Hristiyan Mardaitlerin büyük bir kısmı Bizans'a göç ettirileceklerdi. En son şart olarak Ermenistan ve Gurcistan'in doğu bölgelerinden toplanacak vergiler de iki ülke arasında eşit paylaşılacaktı, ama bu bir kondominiyum idaresi önerilmemekteydi.[2]

Ama çok geçmeden Emeviler ve Bizanslılar arasında Gürcistan ve Ermenistan üzerindeki anlaşmazlık ve çarpışmalar yeniden başladı. 691'de büyük bir Emevi ordusu Doğu Anadolu üzerine yürüdü ve (şimdi Sivas ve Amasya arasında bulunan Sulusaray mevkinde) Sebastapolis Muharebesi yapıldı. Bu savaşta 20.000 kadar İslav asıllı Anadolu'ya yeni göç ettirilmiş ahaliden toplanan Bizans askeri, Leontios komutasındaki Bizans ordusunu terk etti ve Emeviler büyük bir askerî zafer kazandılar. Bundan sonra şimdiki Doğu Anadolu, Ermenistan ve Gürcistan Abdülmelik'in eline geçti.

Kuzey Afrika'da seferler

Halife Abdülmelik'in hükümdarlığı döneminde Emeviler birkaç başarısız girişimden sonra Kuzey Afrika'dakı topraklarını daha emniyet altına alıp genişletmeyi başardılar.

683'da "Kuseyle" adlı bir müslümanlığa dönmüş ve müslümanlar arasında yetişmiş olan lider altında Berberler ve Bizanslılar Emevileri Ifrikiyye adı verdikleri Kuzey Afrika'dan ve özellikle Emevi Arap merkezi olan Keyravan'dan atmayı başarmıştı. Bu şehirde yaşayan Arap asıllıların çoğu da Mısır'a göç etmişlerdi.

686'da halife Abdülmelik Ifrıkiye'yi fetheden ünlü Arap komutan Ukbe bin Nafi'nin ordusunda bulunmuş olan Zuheyr bin Kays el Belevi komutasındakı bir Arap ordusu yine Ifrikiyye'ye gönderdi. Bu ordu Bizanslı Hristiyan ve Berberlerden kurulu olan Kusayila'nın komutası altında olan mahalli orduyu Keyrevan'in bulunduğu ovada yapılan Mamma Muharebesinde büyük bir yenilgiye uğrattı ve Kuseyle öldürüldü böylece Keyrevan ve Ifrıkiye tekrar Emevi Araplarin eline geçti.

Fakat bu kalıcı olmadı. Bizanslılar özellikle Sicilya'da bulunan donanmaları ve topladıkları güçleri ile Ifrikiye'de Berka'ya bir çıkartma yaptılar. Çok geçmeden sahil bölgelerini ellerine geçirdiler. Bu arada Keyrevan'dan güneye çekilmiş olan Berberiler de hucuma geçti. Zübeyr bin Kays Keyrevan'da kalmayı emniyetli bulmayarak Mısır'a yürüyüşle çekilmek üzere sahile gelip Bizanslıların merkez edindikleri Derne üzerine yürüdü. Fakat küçük orduyla kalabalık Bizans birlikleri karşısında tutunamayan Arap ordusu tümüyle imha edildi ve böylece 688'de Emeviler Ifrikiye'den ikinci bir defa atılmış oldular.

Abdülmelik buna çok üzülmüş ama Abdullah bin Uzeyr ile meşgul olduğu için Ifrikiyye valisi tayin ettiği Hasan bin en-Numan'a hiç destek sağlayamamış ve bu ikisi de Mısır'da beklemiştir. Ifrikiyye'de Bizanslılara Kartaca ve sahillerde hakimiyetlerini devam ettirmişler ve iç kısımlarda Kuseyle olduğu için Berberiler arasında geleceği görme yeteneği olduğu iddia edilen Kahine adıyla bilinen bir Berberi kadın idareyi ele almıştı. Bu durum 5 yıl Abdülmelik Abdullah bin Uzeyr gailesini ortadan kaldırıncaya kadar devam etmiltir.

692'de Abdullah bin Uzeyr elimine edildikten sonra Abdülmelik Ifrikiyye'yi tekrar eline geçirmesi için Hasan Bin en-Numan emrine 40.000 kişilik bir Arap ordusu vermiştir. 693'de Hasan Bin en-Numan Trablus'u tahkimli us yaparak Keyrevan üzerine yürümüştür. Bu şehri eline geçirdikten sonra Bizanslılara merkezi olan Kartaca üzerine yürümüştür. Kartaca önünde yerleşmiş bulunan büyük bir Bizans ordusuyla yaptığı muharebede Bizanslıları yenik düşürüp Kartaca'ya girip şehri talan edip çok sayıda esir almıştır. Kaçan Bizanslılar "Satrufe" ve "Benzert"de de ordu kurmuşlarsa da Araplar bu orduya da galip gelip bu iki şehri ele geçirmişlerdir. Bundan sonra Hasan bin Numan Keyrevan'a dönmüş ve 694 yılını bu şehirde geçirmiştir.

695'de Hasan Bin Numan Kahine ve Berberler üzerine sefere çıkmıştır. Kahine'nin Berber ordusuyla kesin savaş "Meskiye Vadisi Muharebesi"'nde olmuş, bu muharebeyi Berberiler kazanmıştır. Büyük kayıplar veren Hasan Bin Numan sahilde Berka şehrine sığınmıştır. Buradan Abdülmelik'e haber göndererek takviye güç istemiştir. Abdülmelik zamanı gelince bu takviyenin geleceğini bildirmiş, ama bu güçü beş yıl gönderememiştir. Berberiler Keyrevan ve Ifrikiyye'nin tümünü idareleri altına almışlardır. 697'de de Bizans imparatoru Leontias Kartaca'ya Bizans donanmasını göndererek şehri tekrar Bizanslilar eline geçirmiştir. Böylece üçüncü defa Araplar Ifrikiyye'yi ve merkezi Keyrevan'ı bırakmak zorunda kalmışlardır.

702'de Abdülmelik Ifrikiyye'ye çok güçlü bir Arap ordusu göndermiştir. Bu ordunun gelişi üzerine Kahine emri ile Berberler bütün ülkeyi yakıp yıkıp yaşanmıyacak hale getirme politikasına girişmişlerfir. Trablugraptan ta Tanca'ya kadar her taraf harabeye dönmuüşdür. Bundan sonra bir zamanlar Roma'nin zahire kaynağı olan Kuzey Afrika'da hiçbir şey yetişmez olmuşdur. Hristiyanlar Kuzey Afrika'yı büyük bir göçle terk etmişlerdir. Hasan Bin Numan yeni ordusuyla Kahine ve Berberiler ordusunu kovalamaya başlamışdır. Sonunda iki ordu arasında yapılan bir muharebede Araplar galip gelmiştir. Kahine yakalanıp öldürülerek cesedi civardakı kuyuya atılmışdır ve bu muharabenin adı "Bir-Kahine (Kahine Kuyusu) Muharebesi" olarak tarihlere geçmiştir.

Sonra Hasan bin Numan Keyrevan'a çekildi. Keyrevan'da yeni bir camii yaptırdı. Sonra Bizanslılar üzerine sefere çıkarak Kartaca'yı ikinci defa aldı. Fakat Bizanslıların şehri terketmek için yarışa girdiklerini görünce şehri yakıp yıktırdı ve oturulamaz bir hale getirtti. Yeni yerleşke olarak Kartaca'nın 12 mil güneydoğusunda Bizanslıların "Titis" dedikleri ufak bir köyü seçti ve bu Tunus ismini aldı. Hasan bin Numan çok geçmeden burada Mısır'dan gemi yapım işçileri ve ustaları getirterek Tunus'da bir tersane yaptırdı.

Fakat Halife Abdülmelik ile Mısır valisi olan kardeşi Abdülaziz bin Mervan arasında kimin Ifrikkiye'yi idare edeceği üzerinde bir anlaşmazlık çıktı. Mısır valisi tam Hasan bin Numan ganimetler ve halifeye hediyelerle Şam'a gitmeye hazırlanırken onu azletti ve yerine Musa bin Nusayr'i vali yaptığını ilan etti. Bu idareci sorunu iki kardeş arasında büyük bir ihtilaf mevzusu oldu. Sonunda Abdülaziz Bin Mervan ve çok geçmeden Abdülmelik Bin Mervan 705'de öldüler, vali seçme meselesi yeni halife olan I. Velid bin Abdülmelik'in kararına kaldı.

Reformları

Abdülmelik halifeliği sırasında pek çok reform uygulamıştır. Bunlar arasında şunlar önemlidir:

Sanat ve mimarı eserleri

Abdülmelik tarafından Kudüs'te inşa ettirilen Kubbet-üs-Sahra

Abdülmelik'in halifelik döneminde Kudüs'de bulunan Harem-üs Şeri tepesinde bulunan Müslüman ibadet binaları yapılmıştır. Bunlar arasında en önemli yapı İslâm mimârîsinde bilinen ilk kubbeli eserlerden olan Kubbet-üs-Sahra'dır. Bu yapı Abdülmelik'in halifelik döneminde 689–691 yılları arasında inşa edilmiştir. Bu bina Kudüs'te Müslümanlar ve Yahudiler tarafından kutsal kabul edilen kaya üzerine olup ortası kubbeli sekizgen bir binadır. Binanın iç yüzeyi ve kubbesi Kur'an sureleri ve çeşitli motiflerle süslenmiştir. Binanın mimarları Kudüs'lü Yezid Bin Salam ve Baysan'lı Raja Bin Hayve'dir. Günün coğrafyacısı olan El-Mukadassi'ye göre, bu kutsal binanın inşası için Mısır eyaletinin gelirlerinin 7 mislinden daha fazla finansal fon sarfedilmiştir.

Mescid-i Aksâ da bu yapının yanında aynı tepededir. Abdülmelik Mecd-i Aksa'yı da renove etmne projesini başlatmıştır. Bu proje Abdülmelik'in varisi ve oğlu olan halife I. Velid döneminde bitirilmiştir.

683'de Abdullah bin Zübeyr'in isyanın bastırmak için Suriye Emevi ordusu Hicaz'a girmiş ve Mekke'yi kuşatmna altına almıştir. Bu kuşatma sırasında Müslümanlar için kutsal olan Kâbe mancınık atışından isabet alarak yıkılmış ve yanmıştı. Abdullah bin Zübeyr Kabe'yi güya Muhammed'in hadislerinde bulunan isteklerine göre yeniden yeni bir şekilde yaptırmıştı. 692'de Haccac İbni Yusuf komutasında diğer bir Emevi Suriyeli ordusu yine Abdullah Bin Zübeyr'in isyanını bastırmak hedefi ile Mekke'yi kuşatmış ve mancınıkların kaya taş bomdardımanları dolayısıyla Kabe tekrar büyük zarar görmüştür. Fakat bu savaş sonunda Zübeyr'in öldürülmesi ile Mekke kati olarak Emeviler eline geçmiştir. 693'de Emevi halifesi Abdülmelik, bin Zübeyr'in renove edip şeklini değiştirdiği Kabe'yi yıktırmmış ve bu yıkım ta Kabe'nin temellerine kadar devam edilerek temellerden itibaren eski küp seklinde olan Kâbe binası yine aynı şekilde yeninden yaptırılmıştır.

Abdülmelik'in halifelik döneminde Kâbe Örtüsü (veya Kisve)'nin yeniden yapılıp değiştirilmesi geleneği de ortaya çıkartılmıştır. Kâbe örtüsü altın işlemeli hat yazıları bulunan siyah ipek kumaştan Şam'da dokunmuş; üzerine Kelime-i Şehadet işlenmiş, çatıya yakın kısminda çevresine altın işlemeli bir şerit geçirilmiş; kemer biçiminde olan bu şeritte de Kur'an ayetleri işlenmiş Kabe'nin üzerini kaplayan bir örtüdür. Halife Abdülmelik döneminden beri bu örtü her sene hac mevsiminde yenilenmektedir.

Ölümü

Abdülmelik'in hükümdarlığını son yılları nispeten barış içinde geçmiştir.

Abdülmelik oğlu Velid'in kendine varis olmasını istemekteydi. Fakat babası Mervan'a ölürken verdiği söze göre varisinin kardeşi "Abdülaziz bin Mervan" olması gerekmekteydi. Devlet ricalından aldığı nasihatlara uyan Abdülmelik kendi isteklerini zorlamadı. Fakat o zaman Mısır valisi olan kardeşi Abdülaziz'le araları açılmaya başladı ve İfrikiyye valisi Hasan bin Numan'ın Abdülaziz tarafından azl edilmesi bu açıktan yapılmayan rekabete bir gösterge idi. Fakat sonunda Abdülaziz bin Mervan 12 Mayıs 705de öldü ve iki kardeş arasını açan veliahtlık sorunu böylece çözüldü. Abdülmelik bundan sonra iki oğlu olan Velid ile Süleyman'ın sırayla kendine varis halife olacaklarını ilan etti. Gerçekten tarihçiler Abdülmelik'e "Halifeler Babası" unvanı vermekte çok doğrudurlar, çünkü dört oğlu da sırayla I. Velid, Süleyman, II. Yezid ve Hişam halife olmuşlardır.

Abdülmelik 8 Ekim 705'te "Sinn-en-Nabra Kasrı"nda ölmüştür.[3]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ↑ Ders notları Haccac bin Yusuf, Ali Delice, Cumhuriyet Üniversitesi. (Erişim tarihi:19.8.2008)
  2. ↑ Norwich, John Julius, (1988) Byzantium: Early Centuries, Londra:Penguin (İngilizce) ISBN 0-14-011447-5 say.690
  3. ↑ Yıldız, Hakkı Dursun,(1988) "Abdülmelik b. Mervan", TDV İslam Ansiklopedisi Cilt İ, Türkiye Diyanet Vakfı ISBN 975-95480-0-3 say.269

Dış kaynaklar

Dış bağlantılar

Abdülmelik
Resmî unvanlar
Önce gelen
I. Mervan		 Emevî Halifesi
685 - 705 		Sonra gelen
I. Velid
This article is issued from Vikipedi - version of the 9/13/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.