Bahâ’ed-Dîn el-Mu'tenâ

Baha’ud-Dîn ʿAli ibn Ahmed ibn ed-Deyf, El-Mu'tenâ Bahâ’ud-Dîn, Bahâ’ed-Dîn el-Mu'tenâ, Ali ibn Ahmed, Ali ibn ed-Deyf, Ali bin ed-Tâ'i ya da Bahâ’ud-Dîn es-Sâmmukî (Doğumu: Milâdî 979, Sâmmukâ, Halep-Suriye – Ölümü: Milâdî 1043) On Birinci yüzyıl İsmâ‘îlîlerinden ve Dürzîliğin başlıca kurucularından biriydi.

Kimliği

979 yılında Halep'in Sâmmukâ Köyü'nde Dünya'ya geldi. Tây adındaki Arap kabilesininin bir mensubu idi.[1][2] El-Mu'tenâ Dürzîlik Mezhebi'nin kurucusu, Üniter Çağrı'nın baş aktörü ve Hikmet Risâleleri'nin birkaç tanesinin yazarı olarak tanınmaktadır.[1]

Hayât hikâyesi

Dürzîlik ile alâkalı bir dizinin parçasıdır.


El-Mu'tenâ Bahâ’ûd-Dîn ʿAli ibn-i Ahmed ibn-i ed-Deyf es-Sâmukî ed-Tâ’i

Fâtımîler Hâlifeliği - Epemiye, Suriye Valisi

El-Mu'tenâ Baha’ud-Dîn, El-Hâkim bi-Emr Allah tarafından Epemiye, Suriye kentine vali olarak atanmasının hemen ardından 1016 yılında Halep'i Hamdaniler'in elinden aldı. Bir sene sonra 1017 yılında da El-Hâkim'in emriyle tutsak aldığı Abdurrahim ibn-i İlyas'ı Şam'dan Kahire'ye götürdü. Abdurrahim ibn İlyas, Hamza ibn Ali ibn Ahmed ile birlikte Târik’ûl-Hâkim bi-Emr Allah'a imân eden ve El-Hakim Camii'nin yakınlarında bulunan Reydân Camii'ni Yirmi Bin saldırgana karşı cesaretle müdafaa eden Yedi kahramandan biriydi. El-Mu'tenâ Baha’ud-Dîn ise Dürzîlik'te rütbece "Hâkim'in Sağ Kolu" olarak tanınan Hamza ibn Ali ibn Ahmed'den sonra İkinci sırada gelmekte ve "Hâkim'in Sol Kolu" olarak bilinmekteydi. Özellikle El-Hâkim'in gayba[1] haline geçerek ortadan kaybolmasından sonra pek meşhur bir önder haline gelmişti. İşte böyle bir ortamda "El-Mu'tenâ Baha’ud-Dîn", El-Hâkim bi-Emr Allah'ın halefi Ali ez-Zâhir'in zulümlerinin başlamasının hemen ardından 1021 yılında Hamza ibn Ali ibn Ahmed'in gizlenmesi üzerine Dürzîler'in tek önderi konumuna geldi.[3]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. 1 2 3 Sāmī Nasīb Makārim (1974). The Druze faith. Caravan Books. ISBN 978-0-88206-003-3. http://books.google.com/books?id=Ouh4AAAAMAAJ. Erişim tarihi: 12 September 2012.
  2. ↑ Wahbah A. Sayegh (1996). The Tawhid Faith: Pioneers and their shrines. The Society. http://books.google.com/books?id=LtrlAAAAMAAJ. Erişim tarihi: 12 September 2012.
  3. ↑ Farhad Daftary (24 April 1992). The Isma'ilis: Their History and Doctrines. Cambridge University Press. s. 198–. ISBN 978-0-521-42974-0. http://books.google.com/books?id=kQGlyZAy134C&pg=PA198. Erişim tarihi: 12 September 2012.
This article is issued from Vikipedi - version of the 4/27/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.