Hâfız (şair)
| Hace Şemseddin Muhammed خواجه شمسالدین محمد | |
|---|---|
 | |
| Doğum |
(?) Şiraz |
| Ölüm |
1390 Şiraz, Timur İmparatorluğu |
| Meslek | Şair |
| Etnik köken | İranlı |
|
Etkilendikleri
| |
Hâfız-ı Şirâzî ya da Hace Şemseddin Muhammed (Farsça: حافظ شیرازی) on dördüncü yüzyılda yaşamış İran'lı şair. Şiraz'da doğmuştur. Doğumu için verilen tarihler 1317 ile 1326 arasında değişmektedir. Asıl adı Hace Şemseddin Muhammed'dir.[1] Farsça'nın en büyük şairlerinden biri olduğu kabul edilir.[2] İran tasavvuf şiirinin öncülüğünü yapmıştır. Şiirlerinde gerçeküstü öğeler de bulunur. Hafız-ı Şirazi, fikirlerindeki kuvvet, görüşlerindeki hususiyet ve edasındaki rindlik bakımından bütün şarkın en lirik şairlerinden biri sayılmış ve şöhreti gün geçtikçe doğuya ve batıya yayılmıştır. Kabri İran'ın Şiraz kentinde, şiirlerinde anlattığı gibi bahçelerin içerisindedir.
Hafız eserlerini bir araya getiren divanı Türkçeye ilk defa Abdülbaki Gölpınarlı arafından tercüme edilmiştir (İstanbul 1944). Hafız'ın divanı ve şiirleri Batı dillerine de çevrilmiş, en önemli çeviri Joseph von Hammer tarafından yapılmıştır. (Der Diwan von Mohammed Schemseddin Hafıs, Stuttgart 1812-1813) Hafız'ı Hammer'in çevirisinden okuyan ve onun şiirlerine ilgi duyan Goethe, her birine Farsça başlık verilmiş on iki bölüm halinde topladığı lirik şiirlerini West-Oestlicher Divan adıyla yayımlamıştır. (Stuttgard 1819)[1]
Etkileri
Hafız, İran edebiyatını olduğu gibi Türk edebiyatını da etkilemiştir.[2] Yahya Kemal Beyatlı'nın Rindlerin Ölümü şiiri, Hafız'ın sanatını konu eder.
