Sıfat-fiil

Sıfat-fiil[1], ortaç veya partisip;[2] bir fiilin cümlede sıfat görevinde kullanılan hâli. Türkçedeki üç fiilimsi grubundan biridir. Fiillerin sonuna sıfat-fiil ekleri olan -en, -esi, -mez, -ar, -di(k), -di(ği),[3] -ecek ve -miş getirilerek oluşturulur.[4] Sıfat-fiiller kendinden sonraki sözcüklerle birlikte sıfat tamlaması oluşturur.

Bunların haricinde bazı ağızlarda kullanılan ve -meli eki ile yapılan sıfat-fiiller de vardır.[3]

Bazı fiillerle birlikte -mekli halinde kullanılan ek de -meli ekinin değişikliğe uğramış hâlidir:[3]

Adlaşma

Adlaşma, aslen isim olmayan bir sözcüğün cümlede isim görevinde kullanılmasıdır. Sıfat-fiiller, arkalarından bir isim gelmediğinde -tıpkı sıfatlar gibi- adlaşırlar:[5]

Bazı sıfat-fiiller kalıcı olarak isme dönüşür. Bu durum "yaygın" olarak isim halinde kullanılmalarından ve sözlüklerde yer almalarından anlaşılabilir.

Kaynakça

  1. "sıfat-fiil." Güncel Türkçe Sözlük. Türk Dil Kurumu. Erişim: 2 Aralık 2012
  2. Ergin 309
  3. 1 2 3 Ergin 310
  4. Yıldız, Osman (Mayıs 2007). "Dâsitân-ı Sultân Mahmûd Mesnevisi'nde Fiiller". Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi: 129-150. http://www.sosbil.aku.edu.tr/dergi/II2/11-Gurer-gulsevin.pdf. Erişim tarihi: 28-04-2010.
  5. 1 2 Sıfat-fiiler Türkçeciler.com. Erişim: 2 Aralık 2012.
This article is issued from Vikipedi - version of the 11/25/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.