Vietnam Savaşı

Vietnam Savaşı
Soğuk Savaş
Saat yönüyle: ABD'ye ait helikopterlere binen askerler. Vietnam'da yanan bir ev. My Lai katliamına ait bir görüntü ve çatışmada olan ABD askerleri.
Tarih 1 Kasım 1955 - 15 Mayıs 1975 Bölge Kuzey Vietnam, Güney Vietnam, Kamboçya, Laos Sonuç Kuzey Vietnam'ın zaferi. ABD'nin Vietnam'dan çekilmesi Güney Vietnam'ın Kuzey Vietnam'la birleşmesi Kamboçya ve Laos'ta sosyalist yönetimlerin başa geçmesi
Taraflar
Güney Vietnam Birleşik Devletler Güney Kore Tayland Avustralya Yeni Zelanda Kamboçya Cumhuriyeti Laos Krallığı Filipinler Destekleyenler: Tayvan[1] Kanada[1] Batı Almanya[1] Birleşik Krallık[1] İran[1] İspanya[1] Malezya[2][3]	Kuzey Vietnam Viet Cong Kızıl Kmerler Pathet Lao Çin Halk Cumhuriyeti Kuzey Kore Destekleyenler: Sovyetler Birliği Küba[4][5] Çekoslovakya[6][7] Bulgaristan[8] Doğu Almanya[9] Romanya[10] Polonya[11][12] Macaristan[12] İsveç[13][14]
Komutanlar ve liderler
Nguyen Van Thieu Ngo Dinh Diem John F. Kennedy Lyndon Johnson Robert McNamara William Westmoreland Richard Nixon Gerald Ford Creighton Abrams Ferdinand Marcos Park Chung-hee	Ho Chi Minh Le Duan Nguyen Chi Thanh Vo Nguyen Giap Truong Nhu Tang Van Tien Dung Tran Van Tra Duong Van Nhut Đồng Sỹ Nguyên Le Duc Anh Trần Văn Trà Nguyen Van Linh
Güçler
~1.830.000 (1968) Güney Vietnam: 850.000 ABD: 536.100 Güney Kore: 50.000 Tayland & Filipinler: 10.450 Avustralya: 7,672 Yeni Zelanda: 3.890 Diğer Batı İttifakı Güçleri: 65.000	~461.000 Kuzey Vietnam: 287.465 (Ocak 1969)[15] Çin Halk Cumhuriyeti: 170.000 Sovyetler Birliği: 3.000 Kuzey Kore: 300-600
Kayıplar
Güney Vietnam 220,357-316,000 ölü, 1,170,000 yaralı ABD 58,220 ölü, 303,635 yaralı, 1,687 kayıp Güney Kore 5,099 ölü, 10,962 yaralı, 4 kayıp Avustralya 521 ölü, 3,000 yaralı Yeni Zelanda 37 ölü, 187 yaralı Tayland 1,351 ölü Laos Krallığı 30,000 ölü, yaralı sayısı bilinmiyor. Toplam ölü: 315,384-412,000 Toplam yaralı: 1,490,000+	Kuzey Vietnam & Vietkong 1,176,000 ölü/kayıp (en yüksek tahmin), 600,000+ yaralı Çin Halk Cumhuriyeti 1,446 ölü, 4,200 yaralı Sovyetler Birliği 16 ölü Toplam ölü: 1,177,462 (en yüksek tahmin) Toplam yaralı: 604,200+
Vietnamlı sivil ölü sayısı (her iki taraftan): ~2,000,000 Kamboçyalı sivil ölü sayısı: 700,000–1,000,000 Laoslu sivil ölü sayısı: ~50,000 Toplam sivil ölü sayısı: ~2,750,000 – 3,050,000

Vietnam Savaşı ya da İkinci Çinhindi Savaşı, Doğu Bloku ülkeleri olan Kuzey Vietnam, Çin Halk Cumhuriyeti ve Sovyetler Birliği ile ABD destekçisi olan anti-komünist Güney Vietnam ve başta ABD arasında yaşanan savaştır. Kore Savaşı'ndan sonra Soğuk Savaş'ın ikinci sıcak çatışması olmuştur. ABD birlikleri 1963 yılından 1973 yılına kadar savaşa dahil olmuş ve 60.000 kadar askeri ölmüştür.

Viet Minh'in Kuruluşu

Çinhindi; İngiliz ve Fransız sömürgesiydi. III. Napolyon döneminde Fransızlar Annam, Kamboç, Koşen ve öteki bazı bölgeleri ellerine geçirmişler ve bu arada Hindistan ve Birmanya yoluyla Çinhindi'ne giren İngilizlerle Mekong'da çatışmışlar ve sonunda bu akarsuyu sınır yapmışlardır.

II. Dünya Savaşı'nda Çinhindi, Japonya'nın eline geçti. Bu devlet, 1945 yılında yenileceğini anlayınca buradaki milliyetçi duyguları körüklemiş ve bölge halkını silahlandırmıştır. Çinhindi'nde üç bağımsız devletin (Vietnam, Laos ve Kamboçya) kurulduğunu ilan ederek Vietnam'ı İmparator Bao Dai'nin yönetimine bırakmıştır.

1945 yılında Fransız Çinhindi'ne gelen ilk birlikler İngiltere'ninkilerdi. Bunlar Saygon'a geldiklerinde durumu karışık buldular. Çünkü, milliyetçi gruplar savaş sonu düzensizliğinden yararlanarak denetim kurmak için çaba gösterirken, 1946 yılının sonuna gelindiğinde "Hür Fransa"ya bağlı birlikler de bölgedeki Fransızların hayatını korumak için mücadeleye başlamışlardı.

Truman ve Vietnam

Truman domino teorisi uyarınca Vietnam'da komünist bir iktidarın çevre bölgelere sıçrayacağını düşünerek bunu engellemek istemiştir. Truman'ın başkan olduğu dönemde, Fransızlar Vietnam'da hakim durumdaydı ve Ho Chi Minh liderliğindeki komünistlere karşı savaş vermekteydiler. ABD ise Fransa'ya cephane yardımında bulunuyordu.

Eisenhower ve Vietnam

Dwight Eisenhower döneminde Fransızlar Vietnam'dan çekilmişti ve Vietnam'da Komünistler ve milliyetçiler arasında iç savaş vardı. ABD de Fransa Vietnam'dan çekilince, Birleşmiş Milletler'le beraber, 17. paraleller sınır olmak üzere Kuzey ve Güney olarak ikiye ayrılmasını sağlamıştır. O dönemde Eisenhower'ın politikası barışçıl yollarla çözüldü. Eisenhower, başkanlığı döneminde her zaman barışçıl bir politika yürütmüştür; öte yandan Vietkong (komünist gerillalar) Güneye saldırınca bölgeye asker göndermiş ancak bu askerler sadece Güney askerlerini eğitmek amacıyla orada bulunmuş, herhangi bir mücadeleye girmemişlerdir. John F. Kennedy döneminde asker sayısı 16 bini aşmış ancak yine mücadeleye girmemişlerdir. Başkan Lyndon Baines Johnson ve Richard Milhous Nixon döneminde mücadeleye girmiştir.

SEATO'nun Kurulması

Dünyadaki birçok yerde, II. Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan alt-bölgesel örgütlerin büyük bir çoğunluğu ise, sıkı iki kutuplu sistemde batı blok lideri ABD’nin, doğu blok lideri SSCB’yi çevreleme politikası doğrultusunda oluşturulmuşlardır. 1949 NATO, 1954 Balkan İttifakı, 1955 Bağdat Paktı örgütleri ile müttefiklerden bir hat oluşturma yolundaki stratejinin Uzakdoğu ayağını da, 1954 yılında kurulan Güneydoğu Asya Antlaşması Teşkilatı (SEATO) oluşturmuştur.

Tırmanma

ABD Deniz Piyade Kolordusu'na bağlı genç er (Da Nang, Vietnam, 8 Mart 1965).

Vietnam'ın 20. yüzyıl tarihinin otuz senesinde savaş hüküm sürdü. Komünistlerin Fransız koloni kuvvetlerine karşı 1945'te başlattıkları mücadele, Saygon ve ülkenin tamamının kontrolünün 1975'te ellerine geçmesine dek sona ermedi. Kuzeyde mevzilenmiş komünist güçler, komünist lider Ho Şi Minh liderliğinde 1954 yılında Fransızları bozguna uğrattılar. Ülke, yapılan anlaşmalarla komünist kuzey ve Amerikan yanlısı güney olmak üzere ikiye bölündü, arada askerden arındırılmış bir bölge vardı. Kalıcı bir çözüm için ülke çapında seçim sözü verildi ama bu asla gerçekleşmedi. Beş yıl içinde komünistler, güneyde gerilla savaşı başlattılar.

1964 Brinks Hotel bombalı saldırısı sonrası ABD başkanına bombalama seçeneği sunulsa da başkan bunu reddetti, fakat 1965 yılında Kuzey Vietnam devriye botlarının Tonkin Körfezi'nde seyretmekte olan Amerikan savaş gemisi 'Maddox'a ateş açmış olmaları gerekçe gösterilerek Amerika da Kuzey'i bombalamaya başladı. Bu saldırı sadece Kuzey'i bombalamak gibi bir avantaj sağlamakla kalmadı, ABD Kongresi'nin, Başkan'a yeni yetkiler veren 'Tonkin Körfezi Kararnamesi'ni onaylamasını da sağladı. Buna göre, Amerikan başkanı saldırganları püskürtecek ve yayılmasını engelleyecek her türlü yetkiyle donatılmış bulunuyordu. Amerika'nın Vietnam Savaşındaki komploları bundan ibaret değildi. Kasım 1963'te Güney Vietnam devlet başkanı Diem askeri bir darbe sırasında öldürüldü. Bu cinayetin ABD istihbarat örgütü CIA tarafından işlendiği iddia edildi.

Komünistlerle savaşmak üzere bölgeye yüz binlerce Amerikan askeri gönderildi. Bu, nihayetinde pahalı ve başarısız olacak, sivil huzursuzluğa ve uluslararası şaşkınlığa yol açacak bir süreçti. Amerika Birleşik Devletleri bilhassa domino teorisine dayanarak komünizmin yayılacağı yönündeki Soğuk Savaş kaygısıyla hareket etmişti.

Vietnam Savaşı'nda on iki yaşında bir çocuk asker.

Vietnam savaşı çok çetin geçtiği kadar iki tarafın da birbirine acımadığı bir savaş olarak akıllara kazınmıştır. Vietkonglar akla gelebilecek her türlü işkenceyi ele geçirdikleri Amerikan askerlerine yapmaktan geri kalmamış, keza Amerikan askerleri de yakaladıkları Vietkonglar'ı diri diri helikopterle alçaktan (ölümleri geç ve can çekişerek olsun diye) atmışlardır. Toplu halde yapılan işkenceler, insanları canlı canlı yakmalar, biyolojik saldırılar, napalm bombaları, köy baskınları, toplu cinayetler ve yağmalar sıradan hale gelmiştir.

ABD'den 19.000 km uzakta cereyan eden savaş, televizyon sayesinde Amerikalıların oturma odalarına taşınmıştır. Savaş görüntüleri olarak ölen, yaralanan, acı çeken asker görüntüleri, savaş sırasında mağdur olan sivil halkın durumu, özetle kan ve gözyaşı, insanları savaştan soğutmuş ve böylece ABD kamuoyunun savaşa olan desteği her geçen gün azalmıştır. Zaten, 1960'lardan itibaren Vietnam Savaşı yaygın halk muhalefetini ortaya çıkartmış ve Amerikalı gençler arasında haksız bir savaşa karşı bir duruş ortaya çıkmıştı. 1970’lere gelindiğinde ise nüfusun %60'ı savaş karşıtı olmuştur.

Ülkenin dağlık orta bölgelerinde bir kasaba olan Buon Ma Thuot'nın ele geçirilişiyle savaşın kaderi değişmiş ve Kuzey Vietnam güçleri iyice güçlenmiş ve moral kazanmış, ve nihayet iki ay sonra 30 Nisan 1975 tarihinde Güney'in başkenti olan, o zamanki adıyla Saygon'a girmiştir. (Saygon artık Vietnam'ının kurucusu Ho Şi Min'in adını taşımaktadır).

'Vietnam Savaşı' uzun ve kanlı bir savaş oldu. Hanoi hükümeti, 21 yıl süren çatışmalarda Kuzey ve Güney'de toplam dört milyon sivil ile bir milyondan fazla komünist savaşçının hayatını kaybettiğini söylemiştir. ABD'nin verilerine göre ise , 220 ile 320 bin Güney Vietnamlı asker ile 60 bin Amerikan askeri öldü ya da kayboldu.

Ho Şi Min anılarında savaş yıllarını ve sonuçlarını şu şekilde anlatır:^[16]

“	"Tüfeği olanlar tüfekleri, kılıçları olanlar kılıçları, kılıçları olmayanlar küçük çapa ya da sopalarıyla savaştı. Her mezra ve cadde birer kale, her insan bir savaşçı, her parti hücresi bir kurmay heyeti gibiydi. Zafer, çok büyük bedellerle, 13 milyon şehit, binlerce kayıp, yüzbinlerce yaralı ve sakatla (83 bin sakat, 8 bin felç, 30 bin kör, 10 bin sağır) kazanıldı."	”

Sonuçları

Vietnam 1,5 milyon yurttaşını ve zehirlenme sonucu topraklarının 3'te birini kaybetmesine rağmen savaştan galip çıktı. Amerikalılar ise bölgede 58 bin ölü bırakırken, savaş sonrası Vietnam'dan ülkelerine dönen askerlerin önemli bir kısmı da intihar ederek yaşamlarına düşman kurşunlarıyla değil de kendi elleri ile son verdiler. Amerika ayrıca savaş boyunca, çoğunluğu uçaksavar ateşiyle düşürülen 10 bine yakın hava aracını yitirdi. Buna karşılık Kuzey Vietnam'ın kaybı 200 civarındaydı. Vietnam Savaşının başlangıcında Çin-Sovyet ilişkilerinin düzeleceği varsayılıyordu. Fakat algı farklılıkları ilişkilerin daha da bozulmasına sebep olmuştur. Sovyet-Çin farklılıklarının derinleşmesi, çok kutupluluğu güçlendirerek yumuşama sürecinin hızlanmasına sebep olmuştur. Böylece, ABD'nin Vietnam'ı bölme planı suya düşerken, Kuzey Vietnam ve Güney Vietnam 1975 yılında birleştiler.

İlgili filmler

• Path to War (2002)
• Şafak Harekatı (2006)
• Müfreze, (1986)
• Doğum Günü Dört Temmuz, (1989)
• Across the Universe, (2007)
• Deer Hunter, (1978)
• Apocalypse Now, (1979)
• Full Metal Jacket, (1987)
• Casualties of War, (1989)
• Tigerland, (2000)
• Günaydın Vietnam (1987)
• We Were Soldiers (2002)
• Coming Home (1978)
• The Veteran (2006)
• Tunnel Rats (2008)
• Forrest Gump (1994)
• Hearts and Minds (film) (1974)
• Rambo İlk Kan (1982)
• Missing in Action (1985)
• Jacob's Ladder (1990)
• Bir Zamanlar Askerdik (2002)

Ayrıca bakınız

• My Lai katliamı
• Kim Phuc

Kaynakça

1. "ALLIES OF THE REPUBLIC OF VIETNAM". http://www.psywarrior.com/AlliesRepublicVietnam.html. Erişim tarihi: 24 September 2011. 
2. "Chapter Three: 1957-1969 Early Relations between Malaysia and Vietnam" (PDF). University of Malaya Student Repository. ss. 72. http://studentsrepo.um.edu.my/747/4/BAB3.pdf. Erişim tarihi: 17 October 2015. 
3. "Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj (Profiles of Malaysia's Foreign Ministers)" (PDF). Institute of Diplomacy and Foreign Relations (IDFR), Ministry of Foreign Affairs (Malaysia). 2008. ss. 31. ISBN 978-983-2220-26-8. 16 October 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://www.idfr.gov.my/images/stories/publication/2008/tunku.pdf. Erişim tarihi: 17 October 2015. "The Tunku had been personally responsible for Malaya's partisan support of the South Vietnamese regime in its fight against the Vietcong and, in reply to a Parliamentary question on 6 February 1962, he had listed all the used weapons and equipment of the Royal Malaya Police given to Saigon. These included a total of 45,707 single-barrel shotguns, 611 armoured cars and smaller numbers of carbines and pistols. Writing in 1975, he revealed that "we had clandestinely been giving 'aid' to Vietnam since early 1958. Published American archival sources now reveal that the actual Malaysian contributions to the war effort in Vietnam included the following: "over 5,000 Vietnamese officers trained in Malaysia; training of 150 U.S. soldiers in handling Tracker Dogs; a rather impressive list of military equipment and weapons given to Viet-Nam after the end of the Malaysian insurgency (for example, 641 armored personnel carriers, 56,000 shotguns); and a creditable amount of civil assistance (transportation equipment, cholera vaccine, and flood relief)". It is undeniable that the Government's policy of supporting the South Vietnamese regime with arms, equipment and training was regarded by some quarters, especially the Opposition parties, as a form of interfering in the internal affairs of that country and the Tunku's valiant efforts to defend it were not convincing enough, from a purely foreign policy standpoint." 
4. The Cuban Military Under Castro, 1989. Page 76
5. Cuba in the World, 1979. Page 66
6. "Cesky a slovensky svet". Svet.czsk.net. http://www.svet.czsk.net/clanky/svet/koreapokusy.html. Erişim tarihi: 24 February 2014. 
7. "Bilaterální vztahy České republiky a Vietnamské socialistické republiky | Mezinárodní vztahy | e-Polis – Internetový politologický časopis". E-polis.cz. http://www.e-polis.cz/mezinarodni-vztahy/322-bilateralni-vztahy-ceske-republiky-a-vietnamske-socialisticke-republiky.html. Erişim tarihi: 24 February 2014. 
8. "Foreign Affairs in the 1960s and 1970s". Library of Congress. 1992. http://lcweb2.loc.gov/cgi-bin/query/r?frd/cstdy:@field(DOCID+bg0066). "Throughout the 1960s and 1970s, Bulgaria gave official military support to many national liberation causes, most notably in the Democratic Republic of Vietnam, (North Vietnam)…" 
9. "Project MUSE - Sailing in the Shadow of the Vietnam War: The GDR Government and the "Vietnam Bonus" of the Early 1970s". https://muse.jhu.edu/login?auth=0&type=summary&url=/journals/german_studies_review/v036/36.3.horten.pdf. 
10. Crump 2015, s. 183
11. http://www.historycy.org/index.php?showtopic=36539&st=15 Polish military advisers in North Vietnam(in Polish)
12. http://strategicstudiesinstitute.army.mil/pubs/parameters/Articles/1980/1980%20radvanyi.pdf
13. "Why did Sweden support the Viet Cong?". HistoryNet. July 25, 2013. http://www.historynet.com/why-did-sweeden-support-the-viet-cong.htm. Erişim tarihi: July 20, 2016. 
14. "Sweden announces support to Viet Cong". HISTORY.com. http://www.history.com/this-day-in-history/sweden-announces-support-to-viet-cong. Erişim tarihi: July 20, 2016. "In Sweden, Foreign Minister Torsten Nilsson reveals that Sweden has been providing assistance to the Viet Cong, including some $550,000 worth of medical supplies. Similar Swedish aid was to go to Cambodian and Laotian civilians affected by the Indochinese fighting. This support was primarily humanitarian in nature and included no military aid." 
15. Vietnam War After Action Reports, BACM Research, 2009, sayfa 430
16. Ho Chi Minh, "Beni Leninizme Götüren Yol."

Bu maddeyi dinle (bilgi)

Bu ses dosyası 30 Mart 2013 tarihli sürümünden üretilmiştir ve bu tarihten sonra madde yapılmış olan eklemeleri kapsamamaktadır. (Medya yardım)

Diğer konuşan maddeler