Otho

Otho, eski ve soylu bir Etrüsk kökenli ailedendir. Aile Etruria soyundan olup Etruria'da Ferentium'da ( bugün: Fereno,Viterbo yakınları) yerleşiktirler. Baba tarafından dedesi, babası Roma savaşçısı, annesi soylu olmayan ( belki de köle olarak doğmuştu) Marcus Salvius Otho, Livia'nın (İmparator Augustus'un karısı) evinde büyüdü ve Praetor'lıktan öteye gidemediği halde onun etkisiyle senatör olarak yükseldi. Babası Lucius Otho'dur.

Gençliği

Geleceğin İmparatoru, ilk olarak Nero'nun etrafını saran en kayıtsız ve savurgan genç asillerden biri olarak ortaya çıkar. Bu arkadaşlık 58'de Poppea Sabina adlı bir kadın tarafından sona erdirilecektir. Otho güzel karısını, yine onun ısrarı üzerine imparatorla tanıştırdı, bundan sonra başlayan ilişki sonunda onun ölümü olacaktı. Onun metresi olarak durumunu sağlamlaştırdıktan sonra, Otho'dan boşandı ve onu uzak bir eyalet olan Lusitania'yaya göndertti.

Otho, Lusitania'da yaklaşık on yıl kaldı ve eyaleti o dönem için alışılmadık biçimde ılımlı yönetti. 68'de komşu eyalet Hispania Tarraconensis'in valisi Galba, Nero'ya karşı isyan başlattı ve Otho ona Roma yolunda eşlik etti. Onu bu yöne belki de Nero'dan gördüğü muameleye içerlemiş olması zorlamıştır ama bu neden kişisel hırsına çok önceden eklenmişti. Galba çocuksuzdu, yaş olarak da ilerlemişti ve Otho, astrolog'ların öngörülerinin de cesaretlendirmesi ile onun halefi olmaya talip oldu. Galba'nın favorilerinden Titus Vinius'la, onun desteğini sağlamak için kızıyla evlenmeyi içeren gizli bir antlaşma yaptı. Her nasılsa, Ocak 69'da Galba'nın yasal evlatlığı Lucius Calpurnius Piso Licinianus yüzünden umutları suya düştü.

Otho için hiçbir şey değişmedi. Finansal durumunun kötülüğüne rağmen, eski savurganlıklarına teşekkür ederek, Praetorian Muhafızlar'ın yirmi üç askerinin hizmetini satın alacak kadar parayı bulabildi. 15 Ocak sabahında, (Piso'nun evlatlık edinilmesinden sadece beş gün sonra), Otho her zamanki gibi İmparatora saygılarını sunmak için törene katıldı ve ardından kişisel işlerini mazeret göstererek hızlı bir şekilde suç ortaklarıyla buluşmak için huzurdan ayrıldı. Kendisine Praetorian kampına kadar eşlik edildi, kısa bir şaşırma ve karasızlığın ardından İmparator olarak selamlandı.

Muhteşem bir edayla Forum'a geri döndü ve Kapitol'un eteklerinde kaynağı belirsiz bir ihanet söylentisiyle uyarılmış olan Galba tarafından karşılandı, kalabalık meraklı vatandaşlar muhafızların kışlasının yolu üzerinde toplanmışlardı. Palatine'de görevli olan ve İmparatora eşlik eden cohort , birdenbire onu terk etti. Galba, yeni evlatlık edinilmiş oğlu Piso ve diğerleri Praetorianlar tarafından acımasızca öldürüldüler. Kısa boğuşma sona erdi, Otho kampa zaferle döndü ve aynı gün usulüne uygun olarak senatör'ler tarafından Augustus, "tribunal(kanun koyucu) güç" ve "principate" (devletin başı)'e ait asaletler verildi. Otho başarısını, Pretorian muhafızların ve ordunun geri kalanının, Galba'nın yönetime ulaşmasına yardım ettikleri için bekledikleri altını reddetmesi sonucu ona gücenmelerine borçluydu. Aynı zamanda Şehir halkıda Galba'yla mutlu değildi ve Nero'nun anısını sevgiyle anıyorlardı. Otho'nun İmparator olarak ilk icraatı gösterdi ki, olanlar konusunda unutkan değildi.

Zayıflama ve Düşüş

Nero cognomen'i halkın bağrışları arasında ona tevdi edildinde kabul etti ya da kabul etmiş gibi göründü, kimileri onun göreceli gençliği ve dış görünüşünün kadınsılığı ile kaybettikleri gözdelerini hatırlamışlardı. Nero'nun heykelleri yeniden dikildi, azat edilmiş köleleri ve ev halkından görevliler işlerine iade edildi ve Altın Ev'in bitirilmesi niyeti ilan edildi. Aynı zamanda daha ağır başlı ve saygıdeğer vatandaşların korkuları Otho'nun adaletli yönetim niyetinin liberal sözleriyle ve sadık Galba taraftarı atanmış Konsül, Marius Celsus'a karşı sağ görülü merhameti ile teskin edildi.

Ancak Otho'nun politikasındaki her gelişme önceden, Otho tarafından Galba'nın özel yazışmaları okunarak kontrol edildi ve birkaç lejyon tarafından imparatorluğu ilan edilen, Aşağı Rhine eyaleti orduları komutanı Vitellius'un Germanya'daki devriminin yayıldığını ve İtalya üzerine yürüyüşe başladığını fark etti. Otho'nun İmparatorlupu paylaşma yönündeki boşuna bir gönül alma denemesinin Vitellius tarafından reddedilmesi üzerine Otho, beklenmeyen bir dinçlikle savaş hazırlıklarına başladı. Uzak eyaletlerde, yönetimini kabul etmiş olanlardan biraz destek beklenebilirdi ama Dalmatia, Pannonia ve Moesia lejyonları onun tarafında olmaya istekliydiler, pretorian cohort'ların kendileri oldukça kuvvetli bir güçtü ve becerikli Roma Donanması ona İtalyan denizlerinin hakimiyetini veriyordu.

Donanma önce Liguria'nın koruması için sevk edildi ve 14 Mart'ta Otho, şaşırmadığı kehanet ve kerametlerle, Vitellius'un birlikleri İtalya'ya girmeden önce durdurmayı umut ederek askerlerinin başında kuzeye doğru yürüyüşe başladı. Ama bunun için çok geç kalmıştı ve yapabileceği tek şey kuvvetleri Placentia'ya göndermek ve Po Nehri hattını tutmaktı. Otho'nun yetenekli muhafızları Placentia'yı Aulus Caecina Alienus'a karşı başarılı bir biçimde savundular ve generali Cremona'ya geri çekilmeye mecbur bıraktılar. Ancak Fabius Valens'in gelişi olayın gidişatını değiştirdi.

Vitellius'un komutanları, kesin sonucu getirecek bir çarpışmaya Bedriacum Savaşı'na karar verdiler ve planları Otho'nun karagahına hakim olan bölünmüş ve kararsız danışmanlarlaca istemeden de olsa destekledi. Deneyimli subaylar en azından Dalmatia'daki lejyon gelene kadar bir çarpışmadan kaçınılmasının önemine dikkat çektiler. Ama İmparatorun kardeşi Titianus ve Pretorian Muhafızların başı Proculus'un düşüncesiz aceleciliğine Otho'nun ateşli sabırsızlığıda eklenince bütün karşı fikirler reddedildi ve Otho, Po Nehrinin göney kıyılarındaki Brixellum'da hatırı sayılır bir ihtiyat kuvveti bırakarak derhal ilerlemeye karar verdi. Bu karalar alındığında Otho'nun ordusu çoktan Po nehrini geçmiş ve Bedriacum'da (ya da Betriacum) Dalmatia lejyonlarının geleceği yol üzerinde, Via Postumia daki küçük bir köyde karagâhını kurmuştu.

Bedriacum'daki kampı koruması için bırakılan güçlü ihtiyatların ayrılmasından sonra, Otho'nun kuvvetleri Cremona yönünden Via Postumia bölgesine doğru ilerlemeye başladılar. Bu şehire kısa bir mesafede beklenmedik bir şekilde Vitellius'un kuvvetleriyle çarpışmaya girdiler. Otho'nun kuvvetleri, Vitellius birlikleri daha avantajlı olmasına rağmen, ölesiye çarpıştılar, ancak sonunda düzensiz olarak Bedriacum'daki karargâhlarına çekilmek zorunda kaldılar. Ertesi gün muzaffer Vitellius'un birlikleri onları takip ettiler ama bu sadece hevesi kırılmış düşmanlarıyla koşulları konuşmak, kamplarına dost olarak girebilmek içindi.

Daha beklenmedik olanı, Brixellum'da savaşın haberinin ulaşması sonrasında meydana geldi. Otho hala en güçlü birliklerin başındaydı, Dalmatian lejyonu Aquileia'ya ulaşmıştı ve askerlerinin ve subaylarının morali bozulmamıştı. Ama savaş kararı almasını kendi sabırsızlığı hızlandırdı. Veda yemeğindeki ağırbaşlı bir konuşmada bunları açıklarken şöyle der " herkesin bir kişi için ölmesi ,bir kişinin herkes için ölmesinden daha uzundur" (Dio, LXIV.13), ve dinlenmek için bir köşeye çekildi. Sabah erkenden kendini yastığının altında sakladığı bir kamayla kalbinden hançerledi ve hizmetkârları odaya girdiğinde öldü. Cenaze töreni onun istediği gibi yapıldı. Brixellum'da onuruna bir mezar anıtı dikildi ve basit bir yazıt eklendi, "Diis Manibus Marci Othonis".

Öldüğünce hayatının otuzyedinci yaşında, saltanatının doksanbeşinci günündeydi. Bu yüzden Sikkeleri nadir bulunur.

Dış bağlantılar

Life of Otho (Suetonius; İngilizce çeviri ve Latince orijinali )
Life of Otho (Plutarch; İngilizce çeviri)
Cassius Dio, Book 64
Tacitus, Histories (esp. 1.12, 1.21–90)
John Donahue Biyografisi De Imperatoribus Romanis
Otho Mahlon H. Smith'e ait tarihi kaynak kitabı maddesi

Siyasi görevi
Önce gelen: Galba	Roma İmparatoru 69	Sonra gelen: Vitellius

Batı Roma ve Bizans imparatorları

Principatus dönemi MÖ 27-MS 235	Augustus Tiberius Caligula Claudius Neron Galba Otho Vitellius Vespasian Titus Domitian Nerva Trajan Hadrianus Antoninus Pius Marcus Aurelius ile Lucius Verus Commodus Pertinax Didius Julianus Septimius Severus Caracalla Geta Macrinus ile Diadumenianus Elagabalus Alexander Severus

Üçüncü Yüzyıl Krizi 235-284	Maximinus I Thrax I. Gordian ve II. Gordian Pupienus ve Balbinus III. Gordian Arap Philip Decius ile Herennius Etruscus Hostilian Trebonianus Gallus ile Volusianus Aemilianus Valerianus Gallienus ile Saloninus II. Claudius Quintillus Aurelian Tacitus Florianus Probus Carus Carinus Numerian

Dominatus dönemi 284-395	Diocletianus Maximian Konstantius Chlorus Galerius II. Severus Maxentius II. Maximinus Daia Licinius ile Valerius Valens ve Martinianus Büyük Konstantin II. Konstantin Konstans II. Konstantius ile Vetranio Magnentius Julianus Jovian I. Valentinianus Valens Gratianus II. Valentinianus Magnus Maximus Eugenius I. Theodosius

Batı Roma İmparatorluğu 395-476	Honorius III. Konstantius Joannes III. Valentinianus Petronius Maximus Avitus Majorian Libius Severus Anthemius Olybrius Glycerius Julius Nepos Romulus Augustus

Bizans İmparatorluğu 395-1204	Arcadius II. Theodosius Pulcheria Markianos I. Leo II. Leo Zeno Basiliscus I. Anastasios I. Justin I. Justinianos II. Justin II. Tiberius Konstantin Mavrikios Phokas Heraclius III. Konstantin Heraklonas II. Konstans Mezezius IV. Konstantin ve II. Justinianos Leontios III. Tiberius Philippikos II. Anastasios III. Theodosios III. Leo İsauryalı V. Konstantin Artabasdos IV. Leo Hazar VI. Konstantin İrini I. Nikeforos Stavrakios I. Mihail Rangabe V. Leo Ermeni II. Mihail Theofilos III. Mihail I. Basileios VI. Leon Aleksandros VII. Konstantin I. Romanos II. Romanos II. Nikeforos I. İoannis Çimiskes II. Basileios VIII. Konstantin Zoe III. Romanos IV. Mihail Paflagonyalı V. Mihail IX. Konstantin Monomakos Teodora VI. Mihail I. İsaakios Komnenos X. Konstantin IV. Romanos Diogenes VII. Mihail III. Nikeforos Botaneiates I. Aleksios Komnenos II. İoannis Komnenos I. Manuil Komnenos II. Aleksios Komnenos I. Andronikos Komnenos II. İsaakios Angelos III. Aleksios Angelos IV. Aleksios Angelos Nikolaos Kanabos V. Aleksios Dukas

İznik İmparatorluğu 1204-1261	Konstantin Laskaris I. Teodor Laskaris III. İoannis Vatacis II. Teodor Laskaris IV. İoannis Laskaris

Bizans İmparatorluğu 1261-1453	VIII. Mihail Paleologos II. Andronikos Paleologos IX. Mihail Paleologos III. Andronikos Paleologos V. İoannis Paleologos VI. İoannis Kantakuzinos Mateos Kantakuzinos IV. Andronikos Paleologos VII. İoannis Paleologos V. Andronikos Paleologos II. Manuil Paleologos VIII. İoannis Paleologos XI. Konstantin Paleologos

Batı Roma ve Bizans imparatorları

Principatus dönemi MÖ 27-MS 235	Augustus Tiberius Caligula Claudius Neron Galba Otho Vitellius Vespasian Titus Domitian Nerva Trajan Hadrianus Antoninus Pius Marcus Aurelius ile Lucius Verus Commodus Pertinax Didius Julianus Septimius Severus Caracalla Geta Macrinus ile Diadumenianus Elagabalus Alexander Severus

Üçüncü Yüzyıl Krizi 235-284	Maximinus I Thrax I. Gordian ve II. Gordian Pupienus ve Balbinus III. Gordian Arap Philip Decius ile Herennius Etruscus Hostilian Trebonianus Gallus ile Volusianus Aemilianus Valerianus Gallienus ile Saloninus II. Claudius Quintillus Aurelian Tacitus Florianus Probus Carus Carinus Numerian

Dominatus dönemi 284-395	Diocletianus Maximian Konstantius Chlorus Galerius II. Severus Maxentius II. Maximinus Daia Licinius ile Valerius Valens ve Martinianus Büyük Konstantin II. Konstantin Konstans II. Konstantius ile Vetranio Magnentius Julianus Jovian I. Valentinianus Valens Gratianus II. Valentinianus Magnus Maximus Eugenius I. Theodosius

Batı Roma İmparatorluğu 395-476	Honorius III. Konstantius Joannes III. Valentinianus Petronius Maximus Avitus Majorian Libius Severus Anthemius Olybrius Glycerius Julius Nepos Romulus Augustus

Bizans İmparatorluğu 395-1204	Arcadius II. Theodosius Pulcheria Markianos I. Leo II. Leo Zeno Basiliscus I. Anastasios I. Justin I. Justinianos II. Justin II. Tiberius Konstantin Mavrikios Phokas Heraclius III. Konstantin Heraklonas II. Konstans Mezezius IV. Konstantin ve II. Justinianos Leontios III. Tiberius Philippikos II. Anastasios III. Theodosios III. Leo İsauryalı V. Konstantin Artabasdos IV. Leo Hazar VI. Konstantin İrini I. Nikeforos Stavrakios I. Mihail Rangabe V. Leo Ermeni II. Mihail Theofilos III. Mihail I. Basileios VI. Leon Aleksandros VII. Konstantin I. Romanos II. Romanos II. Nikeforos I. İoannis Çimiskes II. Basileios VIII. Konstantin Zoe III. Romanos IV. Mihail Paflagonyalı V. Mihail IX. Konstantin Monomakos Teodora VI. Mihail I. İsaakios Komnenos X. Konstantin IV. Romanos Diogenes VII. Mihail III. Nikeforos Botaneiates I. Aleksios Komnenos II. İoannis Komnenos I. Manuil Komnenos II. Aleksios Komnenos I. Andronikos Komnenos II. İsaakios Angelos III. Aleksios Angelos IV. Aleksios Angelos Nikolaos Kanabos V. Aleksios Dukas

İznik İmparatorluğu 1204-1261	Konstantin Laskaris I. Teodor Laskaris III. İoannis Vatacis II. Teodor Laskaris IV. İoannis Laskaris

Bizans İmparatorluğu 1261-1453	VIII. Mihail Paleologos II. Andronikos Paleologos IX. Mihail Paleologos III. Andronikos Paleologos V. İoannis Paleologos VI. İoannis Kantakuzinos Mateos Kantakuzinos IV. Andronikos Paleologos VII. İoannis Paleologos V. Andronikos Paleologos II. Manuil Paleologos VIII. İoannis Paleologos XI. Konstantin Paleologos

This article is issued from Vikipedi - version of the 5/13/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.