Gratianus
Gratianus | |||||
---|---|---|---|---|---|
Roma İmparatoru | |||||
Hüküm süresi |
4 Ağustos 367 - 17 Kasım 375 (babasının altında Augustus olarak; 17 Kasım 375 - 25 Ağustos 383 (II. Valentinianus ile birlikte batının ortak Augustus'u olarak, uygulamada batının kıdemli imparatoru) | ||||
Önce gelen | I. Valentinianus | ||||
Sonra gelen | Magnus Maximus/II. Valentinianus | ||||
| |||||
Hanedan | Valentinianus Hanedanı | ||||
Babası | I. Valentinianus | ||||
Doğum | 18 Nisan/23 Mayıs 359 | ||||
Ölüm |
25 Ağustos 383 Lyon |
Flavius Gratianus Augustus (d. 18 Nisan/23 Mayıs 359 - ö. 25 Ağustos 383) 375'ten 383'e kadar Batı Roma'nın imparatoruydu.
Paganizm'e karşı Hıristiyanlıktan yana taraf olmuş, imparatorların geleneksel Pagan sembollerini reddetmiş ve Roma Senatosu'ndaki Zafer Mihrabı'nı kaldırtmıştır.
Yaşamı
Gratianus imparator I. Valentinianus'un Marina Severa'dan olan oğluydu ve Panonya'da Sirmium'da doğmuştu. Adını büyükbabası Yaşlı Gratianus'tan almıştır. Gratianus ilk olarak II. Constantius'un kızı Constantia ile evlenmiştir. İkinci karısı Laeta'dır. Her iki evliliğinden de çocuğu olmamıştır.
4 Ağustos 367'de babasından Augustus ünvanını almıştır. 17 Kasım 375'te Valentinianus'un ölümünün ardından Panonya'daki askerler imparatorun ikinci karısı Justina'dan olan oğlunu henüz çocukken II. Valentinianus adıyla imparator ilan etmişlerdir.
Gratianus askerlerin seçimine boyun eğmiş, Galya eyaletlerinin yönetimi dışında İtalya, İlliryum ve Afrika'yı Valentinianus ve annesine bırakmıştır. Ancak bu bölünme yalnızca laftaydı ve esas otorite Gratianus'un elinde kaldı.
Doğu Roma İmparatorluğu amcası Valens'in yönetimindeydi. 378'in Mayıs ayında Gratianus Alamanların en güneydeki kolu olan Lentienseleri bugünkü Colmar yakınlarında Argentovaria savaşında kesin bir yenilgiye uğrattı. Aynı yıl 9 Ağustos'ta Valens Edirne Savaşı'nda öldü. Valens Gratianus ve ordusunun Gotlar, Alanlar ve Hunlardan oluşan düşmanlarına karşı yardımcı olmak için gelmelerini beklemeyi reddetmiş ve bunun neticesinde doğu Roma ordusunun üçte ikisi öldürülmüştü.
Aynı yıl doğunun yönetimi Gratianus'a kaldı ancak babar akınlarına karşı koyamadığını hisseden Gratianus 19 Ocak 379'da I. Theodosius'u imparatorluğun doğu bölümünü yönetmekle görevlendirdi. Ardından ikisi birlikte Gotlar Savaşı'nda Balkanları barbarlardan temizlediler.
Gratianus bir süre imparatolruğu enerjik bir biçimde ve başarıyla yönettiyse de zamanla tembelleşti, kendini ava verdi ve Frank generali Merobaudes ve Milano psikoposu Ambrose'nin elinde oyuncak haline geldi.
Edirne Savaşı felaketinden sonra bir grup Alanı kendi özel hizmetine alması ve kamu önünde bir İskit savaşçısı gibi giyinmesi yüzünden Gratianus Romalı askerler arasında hor görülmeye ve içerlenmeye başladı. Bu durumdan faydalanan Romalı general Magnus Maximus Britanya'da bir ayaklanma başlattı ve büyük bir ordu ile Galya'yı işgal etti. O sırada Paris'te olan Gratianus askerleri kendisini terk edince Lyon'a kaçtı. Orada valinin ihaneti sonucu Gratianus isyancı generallerden Andragathius'a teslim edildi ve 25 Ağustos 383'te öldürüldü.
İmparatorluk ve din
Gratianus dönemi kilise tarihi açısından önemli bir dönemdir zira ilk olarak bu dönemde Ortodoksluk imparatorlukta baskın hale gelmeye başlamıştır.
Ambrosius'un etkisiyle Gratianus Roma'da Pagan ibadetini yasaklamış, Pontifex Maximus nişanlarını giymeyi reddetmiş, Zafer Mihrabını pagan senato üyelerinin protestolarına karşın Roma'daki senato binasından kaldırtmış, Vesta bakirelerinin gayri menkul mirasına sahip olmalarını yasaklamış ve onlara ve diğer rahiplere ait ayrıcalıkları kaldırmıştı. Mamafih ölümünden sonra yine de tanrılaştırılmıştır.
Ayrıca tüm tebalarının Roma ve İskenderiye psikoposluklarının inancını ikrar etmesi gerektiğini belirten bir ferman yayımladı. Bu hareketin amacı Aryanizm'den türeyen çeşitli inançlar kadar Makedonyalılar gibi daha ufak muhalif mezheplerin de önünü kesmekti.
Kaynak
- Ammianus Marcellinus, Res Gestae Libri XXXI
Resmî unvanlar | ||
---|---|---|
Önce gelen: I. Valentinianus ve Valens |
Batı Roma İmparatoru (Valens, II. Valentinianus ve I. Theodosius ile) 375–383 |
Sonra gelen: II. Valentinianus ve I. Theodosius |